شهدای گلستان سایه پدر انقلابیشان را احساس کردند

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، امروز 12 بهمن است که آن پرنده آهنین حامل فرشته‏اى بود که بر فرودگاه چشمان منتظرانش مى‏نشست و جاده‏ها، شاخه شاخه گل در مسیرش مى‏ریختند تا باغبان بازگشته از سفر را استقبال کنند، گل‏ها اشاره‏اى سرخ بود براى رسیدن او به بهشت زهرا آنجا که جوانان عاشق، قطعه به قطعه عشق خود را با نام و تاریخ شهادت، بر مزار پاکشان امضاء کرده بودند.

به برکت آن روز و به یاد اشتیاق دیداری که برای استاد عشق در سال 57 در مردم بود، باری دیگر رأس ساعت 9 صبح با شاخه گل‌های در دست در مزار گلستان شهدا به صف ایستاده تا بار دیگر بگوییم خوش آمدى به وطن، پرسوختگان منتظرتند و چشم‏انتظار دست نوازش تواند که از بام بلند دیدار بر خاطر مجروحشان بکشى، اى روح خدا.

هنوز نرسیده به تکیه شهدا با دیدن ازدحام جمعیت خاطره معطر سال‏هاى دوردست و ابّهت و شکوه آن حماسه را که از اندیشه و کلام تو رویید، به خوبی احساس می‌کنم، و با نگاه در چشم مردمی که به سمت مزار شهدا می‌آیند یک لحظه احساس می‌کنم که نه کند به واقع روح‌الله خمینی زنده است و دوباره نگاه پر از ایمان و تبسم پر از امیدش را زمانی که از پله‏هاى هواپیما پایین می‌آمد و سیاحت سیماى مطمئنش را که بر منبر بهشت زهرا(س) ‏نشست می‌بینم.

ولی خمینی(ره) همیشه زنده است و این را با آب و جاروی که در مزار گلستان شهدا شده و انگار شهیدان از همه مشتاق‌تر و آماده‌تر برای این ساعت لحظه شماری می‌کردند، می‌توان فهمید، چرا که دوباره سایه پدر انقلابی خویش را امروز بر سر خویش احساس می‌کنند.

با صدای صلواتی که در محیط می‌شنوی این حس در تو به وجود می‌آید که خمینی(ره)بار دیگر آمده تا برای واپسین روزِ انتظار، احترام به طلوع خورشید را به امت خویش بیاموزد، و نگاه پیر و جوان را به گلدسته‏های نیایش، آشنا کند.

امروز با نگاه به عکس شهدا حس کردم تمامی آنها لبخندی به لب دارند و چیزی را می‌گویند، نمی‌دانم ولی شاید لحظه دیدار یک پیر با مریدانش، لحظه پیوستن دریا به اقیانوس، لحظه رهایی پرندگان، لحظه شکستن زنجیرها، لحظه به پایان رسیدن سال‏های دوری و غربت است که همه را این‌گونه شاد و خندان کرده است.

با دیدن بچه‌هایی که از مدرسه‌ها آمده بودند با خود گفتم امام اگر بودی به قطع می‌گفتی این کودکانی سر از پا نمی‏شناسند، همان یاران در گهواره‏اند اینها همان جوانانی هستند که امید و آینده این کشورند.

زمانی که مارش های نظامی نواختن را آغاز کردند، به یاد روزی افتادم که تمامی زمینیان هم‏نوا با خویش، زمزمه‏ دلنشین فرشتگان را می‏شنیدند که سرود مبارک «خمینی‌ ای امام» می‏خواندند و در پای‌کوبی ذره‏ها و دست‌افشانی درختان و ازدحام اشک‏ها و لبخندها به حضور آفتاب خوش آمد می‏گفتند.

با تمامی این حرف‌ها الان آغوش گشوده‏ایم تا به استقبال فجرآفرین بی‌بدیل نهضت برویم، مردی که وارث رسالت بود و مفسر راستین ولایت، حضورش قصیده‏ بلند آزادی بود و شعر زیبای معرفت، سخنش مرهمی بر دل‏های دردمند عاشق بود و پیکانی بر قلب ستم پیشگان، قلمش ذوالفقاری بود بر فرق نفاق و کفر، و گام‌هایش استوار بود و بت‌شکن، و از تلألؤ نگاهش امید شکوفه می‏زد و آرزو بال و پر می‏گشود.

انتهای پیام/خ20/ط4000