معرفی امامزاده احمد قاسم

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، قم یکی از استان‌هایی بوده که از نعمت امامزاده‌های فراوان بهره‌مند است و مزار امامزاده احمد قاسم(ع) یکی از بقاع امامزادگان مدفون در قم محسوب می‌شود.
نسب شریف امامزاده احمد بن قاسم(ع) مدفون در بلوار معلم با سه واسطه به امام جعفر صادق(ع) منتهی می‌شود.
وی سیدی پرهیزگار و عابد بود که همراه خواهرش فاطمه از مدینه به قم هجرت کرد و در این شهر به عبادت پرداخت تا اینکه وفات کرد. جسد مطهر وی را در مقبره مالون در جنوب قم محل دروازه قلعه به خاک سپردند.
مورخان درباره این امامزاده چنین نگاشته‌اند: «احمد بن قاسم در اواخر عمر مریض و بر اثر آبله‌ای که در چشمانش پیدا شد نابینا شد».
بر طبق معمول آن روز بر سر تربت پاکش سایبانی ساختند. چون اصحاب خاقانی مفلحی در سال 295 ه.ق وارد قم شدند آن سایبان را خراب کردند و مدتی کسی او را زیارت نمی‌کرد تا اینکه در سال 371 ه.ق یکی از صالحان قم، خواب دید در اینجا مردی فاضل مدفون است و زیارت کردن او دارای اجر و ثواب بسیار است. از آن پس بر آن قبر دوباره سایبانی ساختند و مردم برای زیارت و طلب شفا به آنجا رو آوردند.
در این مقبره خواهر احمد بن قاسم به نام فاطمه که همسر عبدالله بن حسین بن علی بن محمد دیباج فرزند امام جعفر صادق(ع) همچنین مدفون است. تاریخ بنای بقعه و بارگاهش را سال 780 ه.ق نوشته‌اند.
سیده‌فاطمه خواهر امامزاده احمد بن قاسم مادر یکی از امامزادگان بزرگوار مدفون در قم به نام محمد عزیزی است.
سیدمحمد عزیزی فرزند عبدالله بن حسین بن علی بن الامام جعفر صادق(ع) بوده که به سید سربخش معروف است.
وی سیدی دلاور، تنومند و قوی بود که در اواخر قرن سوم برای زیارت عتبات مقدس با کاروانی عازم بغداد شد، در نزدیکی نهروان با گروهی از راهزنان رو به رو شد و همراهانش از وی خواستند تا شر آنها را دفع کند. سید با لباس فاخری که بر تن داشت شمشیر حایل کرد، عمامه سبزی بر سر گذارد و نزدیک آنها رفت. ابتدا کوشید تا با نصیحت آنها را از این کار خلاف باز دارد اما نتوانست. کار به مشاجره کشید و سیدمحمد به قتل رسید. راهزنان سرش را از بدن جدا کردند و به پیش امیرشان فرستادند و تمام اموال کاروان را غارت کرده با خود بردند.
کاروانیان برهنه و گرسنه، بدون زاد و توشه از رفتن به عراق منصرف شده و به قم بازگشتند. غلامان سید، تن بی‌سر مولای خود را به کمک دیگران به قم آوردند و در خانه‌اش(نزدیک مسجد رضائیه در خیابان آذر(طالقانی) حوالی چهل اختران) به خاک سپردند.
از آن سو یکی از نزدیکان وی به دنبال راهزنان به راه افتاد و نزد بزرگشان رفته به هر کیفیت سر بریده سیدمحمد را از آنها گرفت و چند روز دیرتر از کاروان به قم آمد و سر او را در گوشه بقعه جدا از تن دفن کرد.
انتهای پیام/ج20