مردمانی که فوتبال را ارث پدری می‌دانند

به گزارش خبرگزاری فارس از آبادان، حرف گوش‌کن بودن هم عالمی دارد. می‌گویند این‌روزها در فوتبال استان ما اگر اهل شنیدن حرف، سیب‌زمینی، تعظیم و احسنت گفتن باشی به‌طور حتم و بی‌شک فضای معده را همواره برای پرشدن تضمین می‌کنی!
می‌گویند امروز در فوتبال ما نیازی نیست بلد باشی که این ورزش یازده نفره‌ست و یا 111 نفره، کافیست در ادای تخصصی واژه‌ «به روی چشم» تبحر داشته باشی.
در یکی از باشگاه‌هایی که در خوزستان بوده و فاصله‌اش تا گوش ما بسیار نزدیک است، هستند افرادی که همین کلمه‌ «چشم» را با الحان و افاده‌های دلبرانه‌ای بیان می‌کنند تا جایی که هیچ مدیری تاب خارج کردنشان را از مجموعه ندارد.
این آقایان رنگین‌مزاج چنان با هر هوایی و اقلیمی سازگار می‌شوند که ناخودآگاه انسان را یاد اختاپوس انداخته و در این شباهت بعضی مواقع آنچنان پیش می‌روند که جانور بیچاره را نیز مات و مبهوت می‌کنند!
این دوستان گرامی و البته رنگ‌به‌رنگ آنجایی را که حاضر هستند، صاحب هم می‌باشند. آن‌ها می‌گویند اینجا را بابا ساخته و بابابزرگ تعریف کرده.
آنها معتقدند که هر کس و هر مقام پا را از بابت کسب پست ایشان درازتر از فرش نیم‌متری کند مجازاتش «این» است و محکومیتش «آن».
آنها اعتقاد دارند تنها و فقط ایشان توانمندند و مابقی معلول مادرزاد.
آنها ایمان دارند که طعم کباب و هتل‌های مجلل فقط گوارای وجود خودشان بوده و هضم تجمل برای دیگر دوستان بس مشکل.
این عزیزان به این باور رسیده‌اند که تنها ایشان هستند که توان خرج کردن میلیون‌های تومانی را داشته و مابقی همکاران آنها با مشاهده‌ صفرهای احتمالی ارقام، تا مرز انفاکتوس پیش می‌روند!
این آقایان همیشگی، از خدا عمر نوح را طلب کرده تا حد حضورشان در یک مجموعه را تا مرز بی‌نهایت پیش برده و تا آن‌جایی که جان دارند و حتی پس از آن به خلق خدا خدمت کنند! همان‌هایی که بارها گفته‌اند که عاشق لاک‌پشت هستند.
دوستان همیشه حاضر ما امسال یکهزارمین سال حضور خود در باشگاهی را جشن گرفته و امیدوار هستند که این مقدار حضور را دو برابر کنند و بقیه اما...
---------------------------
یادداشت: امین جوکار
---------------------------
انتهای پیام/و۲۰