به گزارش خبرگزاری فارس از اوز، عبدالله درخشان جوانِ ۳۵ ساله اوزی از همان استعدادهای نابی ست که از دوران نوجوانی که نقطه شکوفایی استعدادهاست کشف شده و درخشیده است.
داستان زندگی عبدالله درخشان از آن داستان هایی ست که تا به پایانش نزدیک نشوی و گذرانِ این روزهایش را نشنوی یک سره قهرمانی و شور و شوق بوده است اما چه شده است که اینک عبدالله از آن روزها دور شده است را از زبان خودش بشنویم.
اولین مدال در اولین سال ورود
عبدالله کشتی گیر خوش نام اوزی در گفتگو با خبرنگار فارس می گوید: از سن شانزده سالگی یعنی در سال ۱۳۸۱ کشتی گیری را شروع کردم بعد از دو هفته تمرین به مسابقات دانش آموزی انتخابی کشوری در استان فارس رفتم و با رسیدن به مقام نائب قهرمانی اولین مدال را گرفتم.
او که مسیر درخشش خودش را در همان نخستین سالها طی میکرد از کسب چند مدال و عنوان قهرمانی و نائب قهرمانی در فاصله سالهای ۸۱ تا ۸۳ صحبت می کند و ادامه می دهد: چه در کشتی فرنگی و چه در کشتی آزاد بارها در سطح استان به مقام قهرمانی و نائب قهرمانی رسیدم در اردوی تیم ملی هم بودم اما در فاصله آن سالها انگار کشش زیادی نداشتم.
عبدالله به قهرمانی کشور رسید
بالاخره اوج افتخارات عبدالله درخشان رخ می دهد و سال ۸۵ در مسابقات کشتی فرنگی که در مشهد برگزار شد به مقام قهرمانی کشوری می رسد،این خبر و این افتخار چنان ذوقی دارد که عبدالله پس از ۱۵ سال وقتی آن را برایم تعریف می کند می شود از نوعِ کلام و سخنش ذوقش را فهمید.
وقتی حرف سربازی پیش می آید خیلی از آدمها آن را عاملی می دانند که مثلا عمرشان را تلف کرده است اما قصه قهرمانی عبدالله این را ثابت می کند که فرصت و موفقیت تابع هیچ شرایطی نیست.
کشتی گیر پرافتخار اوزی برایم از شرکت در المپیادهای ناجا در دوران سربازی سخن می گوید که توانست مقام چهارم کشوری را کسب کند و باز هم خوش بدرخشد و این مقام ها را بالا ببرد.
عبدالله در مسابقات کشتی چهارجانبه در شهرستانهایی از جمله لارستان و لامرد هم شرکت کرده است که همیشه نفر اول در سطح منطقه بوده و عنوان «قهرمان اول» را در طول هجده سال فعالیت از آنِ خودش کرده است.
آخرین مدالی که این کشتی گیر اوزی گرفته است مربوط به پنج سال پیش در مسابقات انتخابی کشوری بوده که در شیراز برگزار شده و همچنین مسابقه کشتی چهارجانبه لارستان.
از آنجایی که آدمها معمولا برای خودشان و موفقیتشان یک الگو مدنظر دارند از عبدالله که به افتخارات بسیاری رسیده بود و یک ورزشکار و کشتی گیر ماهری هست پرسیدم تا بدانم الگویش در این مسیر چه کسی بوده است و او جواب داد: مربی من آقای هاشم پور برایم بسیار الگوی خوبی بود یک مربی توانمند بود که نه تنها من بلکه خیلی از کشتی گیرها مرادشان آقای هاشم پور بود که یک دوره مربی تیم ملی کشتی نونهالان را هم داشت.
عبدالله البته از رسول خادم کشتی گیر معروف هم الگو میگرفته و شخصیت و کشتی های او برایش سرمشق بوده است.
خاطرات تلخ و شیرین دوران کشتی
بالاخره دوران زندگی انسانها همواره خاطرات تلخ و شیرین دارد مثلا عبدالله در سالی که به مقام قهرمانی کشوری رسیده و می دیده که عکسش در روزنامه ها چاپ می شده بسیار خوشحال بوده و این موضوع خاطره شیرینش شده است.
اما او خاطرات تلخ دوران کشتی اش در عرض دو ثانیه رخ داد که اگرچه تلخ بود اما درس دقت و توجه به فرصت را هم می دهد.او می گوید در مسابقات انتخابی کشور من ۹بر صفر از حریف خودم جلو بودم اما یک آن غافل شدم و در عرض دو ثانیه ورق برگشت.
عبدالله و صندوقچه افتخاراتی که خاک می خورد
تا اینجا داستان زندگی عبدالله درخشان کشتی گیر قهرمان اوزی که واقعا درخشان بوده سراسر افتخار و مقام بوده است اما باورش هم عجیب است که چنین افتخاراتی از نگاه ها به ویژه نگاه مسؤولین و اهالی ورزش دور مانده است و عبدالله را به سراغ مسافرکشی برده است.
طبیعتأ هرکدام از ما فکر میکنیم عبدالله دست کم الان باید برای خودش یک مربی در سطح شهر یا منطقه اش باشد و مسؤولین،اداره ورزش و جوانان چه حمایت هایی از او کرده باشند اما در واقعیت آن افتخارات و لوح و مدال ها گوشه صندوقچه خاک میخورد و گردشِ روزگار عبدالله را به سمت مسافر کشی برده است.
آدمهایی از جنس عبدالله درخشان کم نیستند کسانی که پرچمِ قهرمانی را بالا برده اند و حتی با وجود فراموشی و عدم حمایت و ندیدن ها، همچنان قهرمان زندگی خودشان هستند. اما ای کاش ما اسطوره هایمان را فراموش نکنیم،کاش لحظه هایی که عرق بر جبین قهرمانمان نقش می بست تا مقامی بیافریند از یاد و نگاهمان غافل نشود.
انتهای پیام/م/س
