خبرگزاری فارس ـ گروه سینما ـ سجاد رضایی مقدم: شاید جواد عزتی یکی از محبوب‌ترین بازیگران دهه اخیر سینمای ایران باشد؛ بازیگری که در طنز کنار بهترین بازیگران کمدی ایستاده، در سینمای اجتماعی بهترین فیلم‌ها و نقش‌ها را بازی کرده و حتی در سینمای دفاع مقدس هم ردپای ماندگاری دارد.
حالا این بازیگر خاطره‌ساز اولین فیلمش را ساخته است، فیلمی که شاید ژانر آن بزرگ‌ترین علامت سوال مخاطب قبل از تماشای اثر باشد. در واقع باید گفت عزتی در تمامی ژانرهای سینمایی آشنایی سابقه بازیگری خوبی دارد.
تمساح خونی اولین تجربه کارگردانی جواد عزتی است، فیلمی کمدی ـ معمایی که وابستگی خود را به ژانرش نشان می‌دهد، روایتی خطی از دو دوست که تلاش می‌کنند ره صد ساله را یک شبه طی کنند.
هومن و دوستش با بازی جواد عزتی و عباس جمشیدی‌فر گردانندگان اصلی فیلم هستند، روایت داستان از شرکتی بزرگ شروع می‌شود، یک ورودی با ریتم بالا که مخاطب را جذب خودش می‌کند، همه چیز در یک سوم ابتدایی فیلم سریع است، معرفی شخصیت‌ها همراه با پیشبرد داستان انجام می‌شود تا زمانی برای شخصیت پردازی قصه گرفته نشود؛ اصل اتفاق، موقعیت و پیرنگ فیلم درست در همین بخش از فیلم روایت می‌شود. رویدادی ملتهب با رگه‌هایی از کمدی که تنش را در فیلم ایجاد می‌کند.
در این بخش از فیلم همه چیز به اندازه است، کمدی موقعیت و کلامی فیلم همراه با تنش‌های معمایی داستان را جلو برده و نشان دادن صحنه‌هایی از سکانس پایانی اثر برای معرفی شخصیت‌ها ابهام مخاطب را بیشتر می‌کند تا وعده‌ای برای یک کشف در انتهای داستان بدهد. شاید این تنها اثر جشنواره باشد که نریشن آن به اثر ضربه وارد نکرده است.
دوربین در «تمساح خونی» مرموز است، حرکت‌های افقی و گاهی ارتفاع پایین تصویر بعد معمایی جنایی داستان را پررنگ می‌کند؛ یک سوم بعدی داستان یک کمدی موقعیت پلیسی ـ جنایی است، وفادار به ژانر انتخاب شده با منطقی که یادآور آثار ایتالیایی در این سبک است.
قصه‌گویی و همراهی مخاطب با شخصیت‌ها مهم‌ترین ویژگی «تمساح خونی» است، همین باعث می‌شود تا مخاطب در یک سوم پایانی فیلم در انتظار نتیجه گیری داستان بماند، ریتم در این بخش از فیلم کمی کند شده تا نتیجه گیری با تامل بیشتری انجام شود.
در بخش‌های گذشته فیلم چندی خرده داستان شکل گرفته تا کلان قصه فیلم و هدف کارگردان کمک کند، بخش پایانی با وفاداری خاصی به روایت خطی یکی پس از دیگری گره‌های ایجاد شده را باز می‌کند تا نقطه ابهامی برای مخاطب باقی نماند، البته بخش اعظمی از این گره گشایی‌ها در اختیار بخش طنز داستان قرار می‌گیرد.
تیتراژ خاص فیلم سکانس پایانی آن است، بخشی از داستان که هم روایت را کامل می‌کند، هم بار کمدی را به دوش می‌کشد و هم به سوالاتی که فیلمساز نتوانسته به آنها در قالب‌های سینمایی پاسخ دهد جواب می‌دهد، شاید این تنها ضعف روایت‌گری فیلم جواد عزتی است.
نگاهی به محتوا
شخصیت‌های اصلی فیلم جواد عزتی می‌خواهند با قمار کمبودهای زندگی گذشته خود را جبران کنند، تمامی جزئیات فیلم به کمک می‌آید تا این عمل را به عنوان راهی اشتباه برای به هدف رسیدن معرفی کند.
«تمساح خونی» تمامی ویژگی‌های یک اثر مخاطب پسند را دارد؛ کمدی قصه گو با رگه‌هایی از شوخی‌های طنز بدنه سینما نوید موفقیت در گیشه را برای فیلم ایجاد می‌کند، هرچند بخشی از این شوخی‌ها شاید زیاد حد وارد سینمای کمدی بی هدف می شود.
یک میز بازی با چند سلبریتی اطرافش نشان از رعایت تمامی پارامترهای جذب مخاطب است، اما عزتی در این مسیر از دغدغه اجتماعی غافل نشده و تلاش کرده تا با این فیلم کمی هم از مضامین اخلاقی و اجتماعی صحبت کند.
پایان پیام/
