سیمرغ 42| به بهانه «آغوش باز»؛ نگاهی به رابطه بهروز شعیبی با سینما

خبرگزاری فارس ـ گروه سینما: شعیبی محبوب است بین همه ی اقشار سینما پسر محجوب و با حیایی که مانند اسمش روزگار خوبی در سینما پشت سر گذاشته است و انشالله در پیش رو دارد..
حالا او امسال «آغوش باز» را به جشنواره آورده است ٬ فیلمی که از لحاظ داستان ضعف دارد و بیشتر به یک تله فیلم که عصر جمعه در شبکه یک پخش میشود تبدیل شده است.
به گفته خودش نزدیک‌ترین ژانر به «آغوش باز» کمدی درام است که درباره روابط انسانی صحبت می‌کند و تیزی‌های ناهنجاری‌های اجتماعی را کمی نرم می‌کند.
حتی کمدی درام آن هم در نیامده است و محسن کیایی  که میشود از آن جهت کمدی کردن بیشتر فیلم استفاده کرد خوب نیست و کارگردان نتوانسته از آن به خوبی بهره بگیرد و بازی چندانی از آن دیده نمیشود.
داستان شلخته است و آن طور که باید بیننده را جذب نمی کند حتی داستان عشق مصطفی (مهدی هاشمی) به همسرش خوب پردازش نشده است ولی باز نقطه عطف فیلم است

اما او دغدغه دارد  فیلم تمیزی ساخته است به دنبال روابط انسانی است و به دنبال رفع ناهنجاری های اجتماعی است
از دیالوگ های جنسی که امسال به وفور در این سبک از فیلم ها دیده ایم استفاده نمی کند او دغدغه خانواده دارد و بنیاد خانواده برایش مهم است او حتی در «آغوش باز» دغدغه خانواده هنرمندان را هم دارد شاید در جامعه مردم بر این باور باشند که اکثر هنرمندان زندگی خانوادگی چندانی ندارند ولی او میخواهد نشان بدهد اینطور نیست.
شعیبی خانواده را دوست دارد او در فیلم های گذشته خود هم دغدغه مند بوده است و با فکر و موضوع سراغ ساخت فیلم میرود و این برای سینمای ما نعمت است حالا شاید در ساخت بعضی وقت ها ضعف هم داشته باشد ولی باید قدر آن را دانست که به هر بهانه ای و یا دیالوگی نمیخواهد مخاطب را به سینما بکشد.


.
هادی مقدسیان