خبرگزاری فارس_ نیشابور_ فاطمه قاسمی؛ سال‌هاست که ساکنین ۲۱ روستای بخش بلهرات با مرکزیت گلبو از داشتن جاده آسفالت مناسب و استاندارد محروم هستند.
درویشی از اهالی روستای حسن‌آباد بلهر، بخش بلهرات شهرستان میان‌جلگه بیان می‌کند: تردد از تنها جاده موجود به دلیل چاله‌‌های متعدد و سطح ناهموار، ثمری جز ساییدگی لاستیک خودروها و خرابی خودروها را برای اهالی ندارد. به جز هزینه خرید لاستیک نو و یا دست دوم، تعمیر و یا خرید قطعه خودرو در آشفته بازار گرانی و تورم، مهمترین مسئله حوادث ناگواری است که در این راه‌ها به بهای جان و یا قطع عضو عزیزانمان تمام می‌شود. درویشی به تابلوی ورودی روستای حسن‌آباد بلهر با تصویر ۲۳ شهید نقش بسته روی آن اشاره می‌کند و می‌گوید: اهالی ۲۱ روستای بخش بلهرات با ۱۰۲ شهید و با توجه به سرانه جمعیت، نسبت به سایر روستاهای نیشابور بیشترین شهید را تقدیم انقلاب و کشور کردند. بلهرات، زادگاه سردار شهید عبدالحسین برونسی است. داشتن چنین جاده نامناسبی حق ما نیست. علاوه بر اینکه من هنوز یک دهم مشکلات را بازگو نکردم!
جاده‌هایی مشهور به جاده مرگ
بخشدار بلهرات هم گله‌مندی‌اش را اینطور بیان می‌کند: مردم بیشتر روستاهای بخش بلهرات حتی روستاهای دارای مناطق گردشگری زیبا مثل روستای بزق، به دلیل نبود راه مناسب شوسه درحال مهاجرت هستند. وضعیت راه‌های فرعی بخش بلهرات چنان نامناسب است که حتی آمبولانس هم برای انتقال بیماران اورژانسی به این منطقه نمی‌آید. علاوه بر این جادههای خراب سبب عدم سرویس‌دهی و ترک تحصیل دانش آموزان روستاهای بخش شده است.
علی‌اصغر سید‌آبادی ادامه می‌دهد: حوادثی که روزانه در جاده‌هایی که در بین اهالی به جاده مرگ مشهور شده، رقم می‌خورد، به جز خسارت مالی، چه داغ‌هایی بر دل مردم محروم منطقه نهاده است.
بخشدار بلهرات در ادامه توضیحاتش تشریح می‌کند: فاصله خیام تا گلبوسفلی مرکز بخش ۴۵ کیلومتر است که با وجود تخصیص اعتبار در سال‌های گذشته، برای اجرای روکش آسفالت جاده از خیام به مرکز بخش، به دلیل انتخاب پیمانکار نامناسب و عدم تامین اعتبار، تنها ۶ کیلومتر روکش انجام شده و در حال حاضر هم که پروژه کاملا تعطیل شده است.
همچنین جاده خیام به گلبوسفلی(مرکز بخش)، با وجود ترافیک شهری و تردد ماشین‌های سنگین هنوز هم شرایط جادههای فرعی و روستایی را دارد و هیچ اقدامی برای تعریض و ارتقاء درجه راه نشده است. نبود خط کشی، عرض کم جاده و شانه خاکی، نبود تابلوهای راهنمایی و رانندگی کافی بازدارنده از دیگر نیازمندی‌های جاده است.
جاده‌ای که با ۶ کیلومتر آسفالت جان می‌گیرد
سید‌آبادی با اشاره به محور سه راهی سالاری به سمت روستاهای دهنو بلهر، اسلام‌آباد، حسین آباد بلهر، ذمه، جنداب، ریگی تا بزق می‌گوید: با وجود معادن مس و سنگ و تردد بسیار ماشین‌های سنگین نیاز به سرعت‌گیر مناسب، علائم راهنمایی و رانندگی ضروری است. اما همه پیگیری‌ها ما در این خصوص بی‌نتیجه مانده، رانندگی شب هنگام در این جاده، به خصوص برای روستاییان برابر با مرگ است. علاوه بر این مسیر روستاهای حسن آباد بلهر به گلبو، تنها به حدود ۶ کیلومتر آسفالت نیاز دارد تا هم سبب تسهیل در مدیریت بحران و تردد دانش آموزان شده و هم اینکه مسافت روستاها را بیش از ۳۰ کیلومتر به مرکز بخش نزدیک‌تر کند. همچنین با اجرای ۶ کیلومتر آسفالت جاده بسیار نامناسب منطقه گردشگری روستای بزق به طور حتم شاهد مهاجرت معکوس، اشتغال و درآمد پایدار خواهیم بود.
اعتباری و بودجه‌ای که کافی نیست!
مجید مفیدفر رئیس اداره راهداری و حمل و نقل جاده‌ای نیشابور پاسخ می‌دهد: محور روستایی بزق از قرارداد سال ۱۴۰۱ ، ۴/۵ کیلومتر آسفالت اجرا شده و در قرارداد ۱۴۰۲ ، ۴ کیلومتر زیرسازی و ۲ کیلومتر آسفالت اجرا خواهد شد. همچنین محور خیام به گلبو ۴۵ کیلومتر است که ۲۴ کیلومتر قرارداد آسفالت دارد از این قرارداد ۷ کیلومتر روکش آسفالت اجرا شده و ۱۷ کیلومتر دیگر نیز در قرارداد آورده شده و اجرا می‌شود. در خصوص سرعتکاه‌‌ها، ۲ عدد سرعتکاه در محور دهنو بلهر نصب شد و بقیه نقاط نیازی به سرعتکاه ندارد. علاوه بر این محور خیام به گلبو جزء راه‌های فرعی در سازمان راهداری تعریف شده که عرض استاندار آن ۶ متر می‌باشد.
مفیدی‌فر در خصوص نصب تابلوهای راهنمایی و رانندگی توضیح می‌دهد: با توجه به دستورالعمل اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، نصب علائم تنها در محدوده قوس‌ها اجرایی است که تکمیل می‌باشد. در خصوص محور روستایی حسن آباد بلهر و عنبرکه به گلبو با پیگیری نمایندگان نیشابور، فیروزه، زبرخان و میان‌جلگه در مجلس شورای اسلامی در سال ۱۴۰۱ اجرای ۴دستگاه ابنیه فنی اجرا و قراردادی هم در سال ۱۴۰۲ برای ۲ کیلومتر زیرسازی، یک کلیومتر اجرای آسفالت و اجرای ۲ دستگاه ابنیه فنی دیگر با پیمانکار بسته شده است. اما حقیقت این است که ما هم بحث ارتقا و هم روکش راه که پیمانکار نیمه تمام رهایش گذاشت، با کمبود اعتبارات و کمبود تخصیص بودجه روبرو هستیم. در شرایطی که نه قیر داریم و نه پیمانکار به دلیل کمبود بودجه به تعهداتش عمل می‌کند، تنها راه حل مسائل و مشکلات این جاده تخصیص اعتبار است.
پایان پیام/
