به گزارش خبرنگار محیط زیست خبرگزاری فارس، اخیرا در منطقه شاهرود تعدادی پلنگ دیده شده است، به طوریکه در خود شهر شاهرود هم در روزهای گذشته این حیوان رؤیت شده است. فیلم زیر نمایی از شبگردی پلنگ در منطقه شاهرود را نشان میدهد.
پلنگ ایرانی (نام علمی: Panthera pardus tulliana) (به انگلیسی: Persian Leopard) به لحاظ جثه بزرگ‌ترین زیرگونهٔ پلنگ است که بومی غرب آسیا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» "آی.یو.سی.ان." قرار دارد.
طبق برآوردی در سال ۲۰۰۵ کمتر از هزار و ۳۰۰ قلاده پلنگ در گستره‌ای شامل ایران، قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان و افغانستان زیست می‌کنند.
حداقل ۶۰ تا ۷۰ درصد این جمعیت در داخل مرزهای ایران به سر می‌برند. به‌این‌ترتیب ایران مهم‌ترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به شمار می‌رود.
جمعیت پلنگ ایرانی در دهه‌های اخیر در گستره پراکنش تاریخی خود به‌شدت کاهش یافت، به‌گونه‌ای که این زیرگونه از پلنگ‌های آسیایی در برخی مناطق ناپدیدشده است. ایران با داشتن مناطق وسیعی از زیستگاه‌های مطلوب برای زیست پلنگ، به‌عنوان آخرین پایگاه برای پلنگ ایرانی در منطقه شناخته می‌شود. به‌این‌ترتیب چشم امید کشورهای همسایه نیز برای حفاظت از پلنگ ایرانی به ایران است.
همانند شیر و ببر، پلنگ ایرانی نیز اهمیت منحصربه‌فردی در هنر، تاریخ و ادبیات ایران دارد. نمادسازی این گونه‌ها در طول قرن‌ها برای تأکید بر قدرت، هوش و دلاوری شاهان و قهرمانان ملی نشان‌دهنده اهمیت گربه‌سانان بزرگ ازجمله پلنگ برای جامعه ایرانی است.
مشخصات جسمی
اندازه‌ها و رنگ پوشش بدن در مناطق مختلف در گسترهٔ پراکنش پلنگ در ایران، تفاوت قابل‌توجهی با یکدیگر دارند ولی عموماً طول بدن آن‌ها بین ۱۱۰ تا ۱۸۰ سانتی‌متر و طول دم نیز از ۶۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر متغیر است. ارتفاع بدن این گونه بین ۴۵ تا ۷۰ سانتی‌متر و وزن آن‌ها در حدود ۳۵ تا ۹۰ کیلوگرم است. دارای جثهٔ بزرگ، بدنی عضلانی و قابل‌انعطاف، سری پهن، دست و پایی کوتاه و پنجه‌های قوی است. پلنگ نر از ماده بزرگ‌تر بوده و ۳۰ تا ۵۰ درصد سنگین‌تر است و بزرگ‌ترین پلنگ‌های نر گاهی سه برابر کوچک‌ترین پلنگ‌های ماده به لحاظ جثه هستند.
سطح بدن این حیوان پوشیده از موهای نرم و کوتاه به رنگ کرم نخودی است که در قسمت‌های زیرین بدن کم‌رنگ‌تر می‌شود و پوشیده از خال‌های گرد و توخالی شبیه به گل است.
پایان پیام/
