به گزارش خبرگزاری فارس از شهرکرد، یکی از سنن کهن در فرهنگ عشایر بختیاری، برپا داشتن شیر سنگی بر قبور در گذشتگان ایلی است. در گویش بختیاری به این مجسمه‌ها بردشیر می‌گویند. منطقه بختیاری سرزمین شیرهای سنگی است و این مجسمه‌های شیری هنوز در قبرستان‌های قدیمی بختیاری دیده می‌شوند.
هیبت و شکوه این تندیس، یادآور مردانی است که تاریخ پرفراز و نشیب، قومشان را در قالبی اسطوره‌ای با نام خود زینت داده و روی در دل خاک نهفته‌اند. برد شیر‌ها از پهلو، مزین به نقش شمشیر، اسب، تفنگ و تسبیح هستند و بر گُرده آن‌ها مشخصات متوفی نقش میشود.
در گذر از چهار محال بختیاری تا خوزستان، آن جا که پیچ و خم جاده‌ها مسافران را مهمان روستاها و مسکن مردم ایل بختیاری می‌کند، شیرهای سنگی کوچک و بزرگ با غرور و عظمت بی‌بدیلی که نشان از دلاوری و قهرمانی در میان این مردمان دارد، یکی یکی رخ‌نمایی می‌کنند.
شهر هفشجان در گذشته یکی از مراکز مهم شیرتراشی بوده است. شیرهایی که در قبرستان‌های هفشجان باقی مانده، از زیباترین و خوش نقش‌ترین شیرهای سنگی محسوب میشود.
قدیمی‌ترین شیر سنگی موجود در استان چهار محال و بختیاری مربوط به دوره صفویه است و بنا به گفته‌ها این شیر سنگی یادگار دوران مادهاست.
شیر در فرهنگ ایران نمادی از آیین مهر و همچنین نشانه قدرت و شجاعت بوده و از دیرباز همواره به عنوان نماد ملی این مرز و بوم و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است.
اما اکنون، نه تنها این رسم متداول نیست بلکه از شمار بردشیرهایی هم که از سال‌ها پیش در گورستان‌های بختیاری وطن داشته‌اند، کم شده است.
قلمرو شیرهای سنگی در استان‌های چهارمحال بختیاری و خوزستان در اثر بی‌توجهی مسؤولان میراث فرهنگی و ناآگاهی بعضی افراد نسبت به اهمیت این میراث، در معرض تهدید جدی قرار گرفته و تا کنون هیچ اقدامی در راستای شناسایی، ساماندهی و شناسنامه‌دار کردن آن‌ها صورت نگرفته است.
فراوانی بردشیر‌ها در استان‌های چهارمحال و بختیاری و خوزستان پراکندگی از بین رفتنشان را امری عادی جلوه داده و در نظر مردم و مسؤولان از ارزش و اهمیت آن‌ها کم کرده است.
پایان پیام/ ۶۸۰۴۰
