به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، احسان شادمانی کارگردان مستند «مادر اسرائیل» در برنامه «به افق فلسطین» که از قاب شبکه افق پخش می‌شود، درباره جزئیات تولید مستند «مادر اسرائیل» گفت: ضمن همدردی با کودکان و شهدای فلسطین باید بگویم که ما برای ساخت این مستند دنبال شخصیتی بودیم که جنایتکار، خون ریز و مستبد باشد که بر اساس این مختصات به «گلدا مایر» چهارمین نخست وزیر ارسرائیل رسیدیم که سراسر زندگی‌اش پر از خشونت و جنایت علیه بشریت بود. داده‌ها و اسناد این مستند مبتنی بر بازسازی برخی وقایع و نیز استفاده از آرشیو است.
گلدا مایر به عنوان یک زن همه ویژگی‌های اسرائیل را دارد
شادمانی در پاسخ به این پرسش که چرا این مستند را ساخته است، اظهار داشت: گلدا مایر به عنوان یک زن همه ویژگی‌های اسرائیل را به عنوان مادر اسرائیل دارد و خود اسرائیلیان این لقب را به او داده‌اند؛ او از مهاجرین نسل اول به اسرائیل است که پس از تولد در لهستان و مهاجرت به آمریکا در ۱۹۲۳ از همسرش و فرزندانش جدا می‌شود و به دنبال تفکرات سوسیالیستی و صهیونیستی وارد فلسطین می‌شود؛ آنها کمپ‌هایی را با تفکرات سوسیالیستی که داشتند در اطراف فلسطین ساختند و در آنجا ساکن شدند و در این زمان گلدا مایر که به شکل کامل از همسر و دو فرزندش جدا شده، آشپز و معلم است. در خاطراتش نوشته بود که دوست نداشتم در خانه خودم خانه داری کنم اما به دلیل تفکراتش در این کمپ‌ها هم آشپزی می‌کند و هم معلمی.
«هاگانا»؛ خون ریزترین گروه ترویستی صهیونیسم
وی افزود: «هاگانا» خون ریزترین گروه ترویستی صهیونیسم در آن زمان بود که گلدامایر سپس به آن می‌پیوندد. در ۱۹۲۰ اولین انتفاضه فلسطیان به نام «جشنواره حضرت موسی» علیه همین گروه و دو گروه تروریستی دیگر آن زمان شکل می‌گیرد.
این مستندساز خاطرنشان کرد: مقطعی که فیلم روایت می‌کند ۱۹۴۷ در اردن است که در آن سال گلدا مایر یکسال را به عنوان سفیر غیررسمی اسرئیلیان در این سرزمین ساکن و مشغول جمع آوری اطلاعات از اعراب بوده است. فضای فیلم اتاق یک افسر انگلیسی است که موقتی به او داده شده و او در خلال فیلم مشغول مرور سرگذشت زندگی‌اش از تولد است.
وی افزود: پس از آن که در سال ۱۹۴۸ اسرائیل موجودیت خود را اعلام می‌کند، گلدا مایر به عنوان اولین سفیر اسرائیل در شوروی منصوب می‌شود.
شادمانی در توضیح این مطلب که سوسیالیسم پس ذهن این فرد با اندیشه صهیونیسم منافاتی ندارد بیان کرد: در حقیقت این فرد خود را یک سوسیالیست و چپ در بین «یهودیان» می‌دانسته است یعنی در بین «انسان»ها چرا که آنان خودشان برتر و انسان می‌دانستند و غیرخودشان را اساسا انسان محسوب نمی‌کردند؛ به شدت طرفدار پاکسازی و نژاد پرست است.
این کارگردان ادامه داد: گلدا مایر در خاطراتش می نویسد که «قبل از ۱۹۴۸ فلسطینیان اصلا وجود نداشتند که بخواهند برگردند»؛ او شعاری دارد که می‌گوید: «پیرمردها که می‌میرند، جوانان فراموش می‌کنند و تاریخ را ما می‌نویسیم» و بر این اساس می‌توان اندیشه او و صهیونیسم را دید.
وی افزود: پس از این تفکرات آنها ده ها روستا را آواره کردند و کشتارهای ۳۰۰ و ۴۰۰ نفره داشتند و دنبال کوچاندند فلسطینیان بودند و گلدا مایر در این کشتارها نفر اول تصمیم گیر بوده است.
بخش فرهنگی وضعیتی مبهم دارد
شادمانی در پاسخ به این پرسش که چرا ایرانیان تا این اندازه از تاریخ و اتفاقات فلسطین بی اطلاع هستند، گفت: مخاطب ایرانی بیگانه و بیگناه ترین سر این داستان است چرا که کار خوب کم ساخته و اگر ساخته شده، کم بازنشر شده است. ما در ایران در مقابل رژیم صهیونیستی جبهه‌ای نظامی داریم که رفقای حاج قاسم و دیگران در آن مشغول فعالیتند و وظیفه خود را انجام می‌دهند و می‌دانند چه می‌کنند اما بخش دیگر بال فرهنگی است که وضعیتی مبهم دارد و این که سرقفلی کار فرهنگی در مورد فلسطین دست چه کسی است مشخص نیست؛ عدم مدیریت و مدیریت واحد و این که کار صاحبی داشته باشد مشکل اصلی ما در بخش فلسطین است.
کارگردان مستند «مادر فلسطین» با تاکید بر منابع مورد استفاده در ساخت این مستند یادآور شد: «صلحی که همه صلح‌ها را به باد داد»، «دولت یهود» و کتاب‌هایی از این دست منابع ما برای ساخت این مستند بود.
این کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا مسئله فلسطین در ایران قیم می‌خواهد، گفت: نیازی به قیم نداریم اما انسان رسانه‌هایی می‌خواهیم که به درستی عمل کنند. نیاز به نگاه‌های انسانی داریم که توام با دانش با آدم‌ها درباره این موضوع صحبت و اطلاع‌رسانی کنند.
پایان پیام/
