به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری فارس، مهمترین ویژگی حمله همه جانبه صبح شنبه نیروهای جنبش مقاومت اسلامی فلسطین حماس به شهرک‌های اطراف غزه که منجر به کشته شدن 400 صهیونیست شد، عنصر غافلگیری بود. البته از چند روز قبل همزمان با تعطیلات مذهبی یهودی تعرضات صهیونیست ها تندرو به مسجد الاقصی و محله شرقی بیت المقدس افزایش یافته بود و شهرک نشین‌ها در کرانه باختری نیز از هر فرصتی برای حمله به شهرهای کرانه و به آتش کشیدن دارایی‌های فلسطینی‌ها استفاده می‌کردند. در این شرایط مقامات رژیم صهیونیستی با این پیش فرض که توانسته اند حماس را از طریق سیاسی و اقتصادی مهار نمایند، انتظار واکنشی از مقاومت فلسطینی در غزه نداشتند.
صهیونیست ها از زمان نبرد «سیف القدس» که نماد راهبرد وحدت ساحات(همراهی در همه جبهه ها) بود تمرکزش بر ایجاد اختلاف میان نیروهای مقاومت فلسطین بود و با استفاده از تجربیات پیشین در جهت ایجاد تفرقه میان گروه‌های و اختلاف آفرینی در درون این گروه ها(میان شاخه های سیاسی و نظامی) با خود گمان می‌کرد که این بار موفق به مهار مقاومت شده است. علاوه براین صهیونیست‌ها براین بارو بودند که حماس به دلیل شرایط دشوار ناشی از محاصره و نیازش به باز بودن گذرگاه‌های شمالی برای دریافت مایحتاج در مقابل اسرائیل دست بسته است.
در این میان دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی هم همواره از خودشان تصویری افسانه‌ای انعکاس می‌دادند اینطور جلوه می‌کردند که همواره یک گام از دشمنان اسرائیل جلوتر هستند. این تصویرپوشالی از طریق ترور کور رهبران فلسطینی و حملات هوایی صهیونیست‌ها به غزه و سوریه در رسانه‌ها بزرگنمایی می‌شد و این توهم را برای اسرائیلی ها ایجاد کرده بود که دست برتر اطلاعاتی را دارند و از واقعیت‌های میدان غافل شدند.
این ارزیابی‌های اطلاعاتی اشتباه و تحلیل های سیاسی سطحی فرصتی طلایی برای مقاومت ایجاد کرد تا در لحظه‌ای تاریخی ضربه‌ای غافلگیر کننده و مهلک به رژیم وارد نماید که تاریخ تحولات فلسطین را به قبل و بعد از آن تبدیل نماید. این تحول مهم در داخل و خارج از اسرائیل تبعات مهمی درپی خواهد داشت که هریک از آنها فارغ از اینکه در روزهای آینده چه حجم بالایی از آتش هوایی رژیم راهی غزه خواهد شد، دستاوردی مهم برای مقاومت محسوب میشود.
در وهله اول بعد از پایان این درگیری ها باید همانند جنگ 33 روزه منتظر زلزله‌ای در دستگاه‌های نظامی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی باشیم چراکه این دستگاه‌های عریض و طویل از پیش بینی چنین حمله‌ای(ورود هزار کماندو و شلیک 2200 موشک در کمتر از یکساعت) عاجز بود. نیروی زمینی اسرائیل همانند ارتشی آماتور از مواضع عقب نشینی کرد و صدها شهرک نشین به اسارت درآمدند که در میان شان چهره های نظامی شاخصی هم ذکر شده‌اند.
در وهله دوم این حمله پایان عمر سیاسی بنیامین نتانیاهو خواهد بود که بعد از سالها سیاست ورزی در فضای داخلی اسرائیل با شکلی خفت بار از صندلی قدرت خداحافظی خواهد کرد. نتانیاهو برای آنکه در قدرت باقی بماند و از بررسی های قضایی مصون باشد عملا فضای سیاسی اسرائیل را دو قطبی کرد و همین بی ثباتی سیاسی موجود یکی از دلایل انگیزه دهنده به مجاهدان فلسطینی برای این حمله متهورانه تاریخی بود. احتمالا دولت کنونی که ائتلاف نتانیاهو با احزاب راست گرا است که خودشان به دلیل اقدامات تحریک آمیز در مسجد الاقصی از مسببان این جنگ هستند، دچار فروپاشی میشود و نتانیاهو هم مانند ایهود اولمرت از سپهر سیاسی اسرائیل حذف خواهد شد.
در سطح خارجی هم در وهله اول پروژه عادی سازی به عنوان دستور کار اول رژیم دچار اختلال بزرگی خوهد شد چراکه از یکسو دولت‌های عرب خلیج فارس بعد از حمله امروز و واکنش مثبت افکار عمومی جهان عرب دیگر نمی‌توانند بی محابا دست دوستی با اسرائیلی‌ها بدهند چرا که مشروعیت داخلی خودشان را هزینه اسب بازنده می‌کنند. از سوی دیگر دولت جو بایدن هم که تلاش مضاعفی برای به نتیجه رساندن مذاکرات تطبیع میان سعودی و اسرائیل بعمل آورده بود تا قبل از آغاز کارزار انتخاباتی اش دستاورد سیاست خارجی مهمی برای جلب ارا یهودیان داشته باشد، اکنون باید با وضعیت جدیدی به لابی یهودی درباره وضعیت صلح در منطقه توضیح دهد.
غیر از عرصه‌های اطلاعاتی، نظامی، سیاست داخلی و خارجی، در زمینه قدرت نرم نیز صهیونیست ها شکست بزرگی را پذیرفتند چراکه اولا تصویر قدرتمند آنها به طور کامل فروپاشید و حتی به فرض اجرای عملیاتی بزرگ در طی روزهای آینده(بدون درنظر گرفتن وضعیت شهرک نشین‌های در بند حماس و توانایی نیروهای مقاومت روی زمین) بازهم آنها از پیش نبرد را باخته‌اند و هیمنه شان به این زودی قابل بازیابی نیست. غیر از این وحشت چنین حمله‌ای روند مهاجرت معکوس از سرزمین‌های اشغالی را نیز تشدید خواهد کرد و شهرک‌نشین‌ها را درباره ادامه اقامت در اسرائیل با وعده زندگی بهتر دچار تردید جدی می نماید و بسیاری از یهودیان ترجیح خواهند داد در جایی امن تر و با ثبات تر زندگی نمایند.
پایان پیام/م
