به گزارش خبرگزاری فارس از ممسنی، هر بار که شرح زندگی مردم وطنم را می خوانم، می بینم مردمانی بی‌نظیر وجود دارند که همه عمر در وادی کمک به سعادت و نجات انسان ها تلاش می کنند؛ اما خودشان را نمی بینند و فقط دیگران را می بینند.
این روزها هم قهرمان مردم وطنم کسی است که هر گوشه و کناری می روم سخن از رشادتش در میان است، کسی که ضامن جان چندین نفر در حرم مطهر احمد بن موسی (ع) شد و هرکسی از کوچک تا بزرگ با زبان و فرهنگ خودش از این قهرمان می گوید.
قهرمانی لرتبار از نورآباد ممسنی مهد فرهنگ، غیرت و مهمان نوازی که وقتی خون زائر شاهچراغ (ع) را دید رگ غیرت و شجاعتش به جوش آمد و به گفته خودش هر ایرانی، هر بچه شیعه و مذهبی که این صحنه را می‌دید همین کاری را می کرد که فرزاد بادپا کرد.
ما همه داستان قهرمانان با غیرت و شجاع را فراموش کرده بودیم تا اینکه فرزاد بادپا، نیروی خدماتی حرم شاهچراغ (ع) باز دلیری و مردانگی مردان ایران زمین را به ما ثابت کرد.
حسن محمودی از نخبگان ممسنی، دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی، دانشگاه علوم قضایی تهران از فرزاد بادپا قهرمانی که ناجی جان ملت شد، گفت: در فیلم ها، هنگامی که قهرمان و ضد قهرمان مقابل یکدیگر قرار می گیرند؛ نفس مخاطب در سینه حبس می شود. مثل وقتی که در سریال مختارنامه، حرمله و مختار، روی یک تپه در انظار افراد خود مقابل یکدیگر قرار گرفتند، مخاطب خوشتر داشت چشم ببند و نبیند لحظه ای را که خنجر حرمله، قهرمان را از پای بیندازد.
وی با اشاره به اینکه آنچه که در حادثه کور تروریستی در حرم حضرت احمد ابن موسی علیه السلام اتفاق افتاد از جنس دیگر بود بیان کرد: مخاطب، از قبل تصویری از ضد قهرمان، تحت عنوان جوانی با ریش های ناموزون، بی رحم و بی‌شرم که تفنگش را به هر سویی نشانه می رود تا خلاصی ماشه را بگیرد، در ذهن خودش داشت. تصورکننده اگر می خواست قهرمانی برای از پای در آوردن ضد قهرمان، به میدان می آورد، حتما جوانی کار آزموده و مسلح را در مقابل عنصر خبیث تکفیری قرار می داد تا او را به رگبار ببندد و نقش زمین کند. چیزی مثل اتفاقی که در حادثه چهارم آبان سال قبل در همین حرم برای آن تروریست اتفاق افتاد.
این نخبه با گفتن اینکه این بار اما قهرمان، از جای دیگری و به شکل دیگری ظهور و طلوع کرد و تمام تفاوت در همین جای کار بود ادامه داد: درست لحظه هایی که نفس شاهدان عینی در سینه ها حبس شده شده بود و هرکس در تلاش بود که جان خود و عزیزش را نجات دهد، ناگهان جوانی با دستان خالی، مثل یک ضربه شمشیر، مثل یک صاعقه‌ی مرگبار و به سان عقابی که از کورترین جای یک ارتفاع ناگهان بر سر حریف چنگ بیندازد؛ ضد قهرمانی را نقش زمین کرد که ۲۴۰ تیر جنگی با خود به همراه داشت.ضد قهرمان تا آن لحظه فقط یازده تیر را شلیک کرده بود و حالا سراسیمه می رفت تا کارستانش را در صحن و هنگامه اقامه نماز به نمایش بگذارد.
ضد قهرمانی با سلاح خودکار، انگشت به ماشه و در شرایط وضعیت رگبار!
محمودی بیان کرد: کار از آنجا بیشتر رخ می نمایاند که قهرمان نه یک عنصر امنیتی آموزش دیده بلکه خادم حرم است. یعنی کسی که به لحاظ تشکیلاتی و تقسیم بندی سازمانی، مسئولیتی برای مواجهه با تروریست مسلح متوجه او نبود، میدان دار می شود و این زیباترین جلوه از تصویری بود که در آن چند ثانیه نفس گیر و حیاتی، در مقابل چشم و گوش هر مخاطبی قرار گرفت.
این نخبه ادامه داد: این فداکاری و رشادت برای نسل ما که داستان فداکاری های امثال ریزعلی خواجوی ها را فقط از فقط از روی کتاب های درس خوانده بودیم به مثابه‌ی درس و دانشگاهی بود تا بپذیریم و یاد بگیریم که قهرمان بی نظیر ما می تواند، شاگرد سابق نانوایی و جاروکار فعلی حرم باشد.
به راستی که تمام اتفاقات بزرگ را همیشه همان هایی رقم زدند که در اوج گمنانی بودند و اینبار با تمام وجود درک کردیم که همیشه بزرگترین اجرها در گمنامی است.
محمودی گفت: امروز امثال منِ جوانی که از قضا هم ولایتی این قهرمان هم هستم، اگر پیشتر با شنیدن اوصاف دلاوری های مردان و زنانی چون: آریو برزن، بی بی مریم بختیاری، کوچک خان جنگلی، رئیس علی دلواری و حتی فرماندهان و جهادگران جنگ هشت ساله و پس از آن، کسانی مثل حسین فهمیده ها یا محسن حججی ها، به تردید می افتادم که نکند مبالغه ای در کار باشد، ولی با دیدن صحنه‌ی نفس گیری جدال فرزاد با عنصر داعشی، شرم دارم که در مقابل اوصاف دلیران وطن، دچار تشکیک و کم بینی شوم.
این دانشجوی نخبه در خصوص حادثه ی حرم و آنچه که اتفاق افتاد عنصر معجزه را نیز بی تاثیر ندانست و اشاره کرد: صحنه ای را دیدیم که تجلی و تفسیری از آیه ی وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ آن هم به زیبا ترین شکل ممکن بود.
حسن محمودی در آخر بیان کرد: با دلاوری فرزاد بادپا امروز بیش از هر زمان دیگری ایمان آوردیم که دین و موطن ما همچنان جوانمرد دارد و این مُلک، با وجود زخم های بی شماری که بر پیکر دارد، همچنان آشیانه ی شیران و دلیران است.
گفتگو: حدیث حیدری
پایان پیام/ن
