خبرگزاری فارس- خراسان جنوبی، یادداشت: مجلس روضه باید رضوان‌آفرین باشد، باید حرف داشته باشد که هر کدامش بسان الفی باشد که اهل خانه را به معرفت مبعوث کند.
باید ما را با سید الشهدا(ع) چنان آشنا کند که با هیچ حقی احساس غریبگی نکنیم. توقع این است اما چقدر با مجالسی چنین فاصله داریم؟ می‌گویم بسیار چرا که در برخی مجالس که کم هم نیستند دریافت‌ها قلیل و برداشت‌ها حداقلی است.
من برای دفاع از معارف بی‌تعارف می‌گویم، تقریبا هیچ. این برداشت من بود از مجلسی که به جای وعظ و خطابه و معرفت‌خوانی از تریبون‌ها سین، سین، سین.... پخش می‌شد. به همین ِ راحتی اسم ِ مقدس امام حسین علیه السلام را سر بریدند! دقیقا هم به نام حسین! چه فرقی داریم با کوفیانی که به لعن و نفرین میگیریم‌شان؟
آنان جسم مطهر حضرت حسین(ع) را در گوشه‌ای از کربلا سربریدند ما در محافلمان هم نامش را سر می‌بریم و هم با مناسک، عرصه را بر معارفش تنگ می‌کنیم؟ مجالس ما دیگر مجلس معرفت حسین(ع) نیست.
عرصه هماوردی است برای بیشتر اشک گرفتن آن هم به هر قیمتی. وقتی به نرم‌ترین کلمات به بعضی خوانده هاشان انتقاد میکنی، خیلی راحت میگویند روضه است دیگر... انگار نمیدانند که روضه باید با متقن‌ترین کلمات و صادق‌ترین روایات بیان شود.
ما حق نداریم ولو ِ با نیت صد در صد خیر، نسبتی به کسی بدهیم که نیست حتی اگر آن فرد شمر باشد، عمر سعد باشد، حرمله باشد؛ در رذالت مقام اول عالم باشد.
ما اصلا نیاز نداریم که لشکر اشقیا را به زعم خود در پی رنگ سیاه چنان بنشانیم که زغال هم احساس سفیدی کند. اصلا نیاز نیست بزرگ نمایی کنیم. هم خود ماجرا چنان بزرگ است که عالم را تکان میدهد و هم اشقیا با تعریف دقیق رفتارشان چنان منفور هستند که نیاز به بزرگ نمایی نیست از آن نوع که برخی میخوانند.
خدا رحمت کند استاد شهید مطهری را که نسبت به دقیق‌خوانی روضه‌ها زبان به هشدار و هوشیار باش داشت. ما وقتی نتوانیم کربلا را درست روایت کنیم قطعا نخواهیم توانست مخاطب‌مان را به فهم درست و تصمیم به صواب بر آن اساس برسانیم.
واقعا اگر خواهان حسینی شدن حال و احوال جامعه هستیم، که ان‌شاءالله چنین است نباید با غلو در ماجرا نسبت به اصالت واقعه تردید ایجاد کنیم به‌ویژه که نسل امروز حساس‌تر و ریزبین‌تر است.
اگر بیاید و بشنود با رصد گفته‌ها و عیار‌سنجی آن به نتایجی می‌رسد که گاه عکس مقصود ماست. دنیای اینترنت اهل تحقیق را با خود می‌برد و "نامحققان" را هم در خود گم می‌کند.
بدانیم ما اهل تریبون و منبر که نسبت به هر دو گروه تکلیف داریم. باید با مطالعه عمیق آنان را هم به تعمق برسانیم و الا راهشان را جدا خواهند کرد. نه از ما فقط. بلکه از کربلا که ما را نماینده آن می‌پندارند. پس به حرمت سیدالشهدا دقیق‌تر و عمیق‌تر سخن بگوئیم و بخوانیم.
پایان پیام/۳۶۳۵
