خبرگزاری فارس، کرمان: هر از چند گاهی فیلمی از برخی روستاهای محروم کشور در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود؛ در این فیلم‌ها که اغلب با هدف خدمت‌رسانی و طلب یاری به این روستاها تهیه می‌شود اما روایتگر تمام واقعیت نیست.
مثلا در برخی از این فیلم‌ها وضعیت محرومیت یک روستا که کمتر از 5 خانوار در آن سکونت دارند نمایش داده می‌شود بدون توجه به طرح جامع توسعه روستایی و عشایری کشور که برای افزایش کیفیت خدمت‌رسانی به محرومان برنامه‌ای خاص در دل خود دارد.
در بخشی از طرح جامع توسعه روستایی و عشایری کشور، برای تسهیل و کیفی سازی خدمت رسانی به روستا ها با رویکرد جلوگیری از مهاجرت روستاییان که حدودا ۲۵ درصد از جمعیت کشور رو تشکیل می دهند، طرح تجمیع روستاهای کم جمعیت آورده شده است.
این طرح در راستای اجرای بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی در بخشی از روستاهای محروم جنوب کشور از جمله در جنوب کرمان و بخش‌هایی از استان هرمزگان در حال اجراست.
محمد امین مفتخری، یک فعال جهادی در این مناطق در این باره به خبرنگار فارس می‌گوید: یکی از معضلات جنوب کرمان، بشاگرد هرمزگان و یک بخشی از شمال غربی سیستان و بلوچستان که یکی از دلایل محرومیت این مناطق نیز هست، صعب‌العبور بودن مسیر‌های منتهی به این مناطق است.
وی که معقتد است تنها راه خدمت رسانی، محرومیت زدایی و ایجاد اشتغال در این مناطق تجمیع این روستاها است، ادامه می‌دهد: خانواده‌هایی که به صورت پراکنده هستند و شباهت های فرهنگی دارند باید تجمیع شوند تا شورای روستا بتواند با مشورت افراد متخصص امکانات رفاهی مانند، آب، برق، گاز و غیره به روستا بیاورد.
مفتخری، خمینی شهر در بشاگرد را یک مثال خوب در این زمینه عنوان کرده و می‌گوید: فردی به نام حاج عبدالله والی این منطقه را شناسایی کرد و با تامین آب، برق، گاز، مدرسه، درمانگاه و غیره آنجا را متحول کرده که یک الگو به شمار می‌رود.
این نیروی جهادی ادامه می‌دهد: همین الان روستاهایی هستند که امکانات حداقلی دارند؛ روستای بایینی و بیشموند دو نمونه از همین روستاها هستند که حتی آب ندارند، اما حاضر نیستند از آن محله کوچ کنند و به محلی بیایند که هم تسهیلات برایشان دیده شده و هم زندگی راحت‌تر مهیا می‌شود.
این نیروی جهادی معتقد است که با حضور مبلغان و کار فرهنگی این معضل حل می‌شود کما اینکه در برخی از روستاها این مشکل مرتفع شده است.البته بخشی از این موضوع به واسطه حضور مبلغان حل شده اما هنوز جای کار زیادی دارد.
بررسی ماجرا از منظر سواد رسانه‌ای
یکی از انواع روایت‌هایی که در رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های اجتماعی و پیام رسان‌ها منتشر شده و دست به دست می‌گردد، روایت‌های ناقص است.
در این دسته از روایت‌ها، به بیان یک قسمت از ماجرا یا رویداد کفایت شده و سایر ابعاد مورد بحث و بررسی و حتی اطلاع‌رسانی قرار نمی‌گیرد.
خواستگاه روایت‌های ناقص به صورت عمده رسانه‌های اجتماعی است چراکه اساساً کاربران در این فضا به دلیل کثرت پیام‌های دریافتی به دنبال صحت سنجی خبر نیستند.
نکته مهمی که در اینجا باید به آن توجه ویژه شود این است که همه روایت‌های ناقص روی افکار عمومی اثر گذار نیست و صرفاً برخی روایت‌ها دست به دست می‌شود.
برای مثال اگر روایتی که ناقص است بر نکاتی مانند احساس یا ملیت یا شکاف‌های جنسیتی و امثالهم سوار شود، تجربه نشان داده که ظرفیت قابل توجهی برای نفوذ در افکار عمومی دارد.
در موضوع مورد بحث نیز همین اتفاق به طور مشهودی رخ داده است.
پایان پیام/
