به گزارش گروه سلامت خبرگزاری فارس، هومن تیموریان، متخصص بیهوشی از انجام عمل پیچیده کرانیوتومی بیدار در بیمارستان شهدای تجریش خبر داد و گفت: عمل جراحی کرانیوتومی در حالت بیداری امکان شناسایی بهتر نقاط درگیر ضایعه در مغز برای تیم جراحی و در نتیجه عوارض کمتر برای بیمار را فراهم می‌کند.
وی ادامه داد: این نوع عمل نیاز به تجهیزات مانیتورینگ ویژه دارد و وجود این امکانات در بیمارستان شهدای تجریش بستر انجام جراحی‌های بزرگ و پیچیده را با حداقل آسیب به بیمار امکان‌پذیر می‌کند.
تیموریان در ادامه بر ضرورت حفظ ارتباط با بیمار بسته به محل درگیری مغز تاکید کرد و گفت: بیمار در این نوع جراحی به طور کامل بیهوش نمی‌شود؛ در این مورد نیز که خانم 30 ساله مبتلا به تومور مغزی بود، به دلیل درگیری ناحیه تکلم مغز باید ارتباط کلامی با بیمار حفظ می‌شد تا نقاط حساس شناسایی و از آسیب رسیدن به اعصاب جلوگیری شود.
به گفته متخصص بیهوشی، پیش از انجام عمل باید آمادگی لازم به بیمار داده شود تا حداکثر همکاری را با تیم جراحی و بیهوشی داشته باشد و بهترین نتیجه حاصل شود.
کرانیوتومی یک عمل جراحی باز است که بر روی مغز انجام می‌شود. در این عمل قسمتی از استخوان جمجمه توسط پزشک متخصص برای مدت موقتی برداشته می‌شود تا پزشک دسترسی راحت‌تری به مغز داشته باشد و پس از انجام عمل جراحی دوباره استخوان جمجمه را به جای خود باز می‌گرداند.
نقش مهم تیم بیهوشی در انجام این جراحی
سعید اورعی یزدانی متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات نیز در خصوص این عمل و شرایط بیمار پیش از جراحی، عنوان کرد: خانم جوانی که چندی پیش به دلیل تشنج به پزشک مراجعه کرد، پس از انجام ام آر آی با تشخیص وجود تومور گلیوما گرید ۲ (گروهی وسیع از تومورهای مغز و طناب نخاعی)، برای انجام جراحی کرانیوتومی آماده شد.
اورعی یزدانی ادامه داد: بخش بسیاری از موفقیت این مدل جراحی را مرهون تلاش همکاران بیهوشی هستیم، چراکه بیهوشی بیمار باید به گونه‌ای انجام شود تا نیمه هوشیار باشد و با تیم جراحی و بیهوشی همکاری لازم را داشته باشد.
عضو هیأت علمی دانشگاه شناسایی بهتر محل درگیر مغز، برداشتن بخش بیشتری از تومور و آسیب کمتر به بیمار را از مهمترین مزایای این نوع عمل جراحی دانست و افزود: به علت وجود تومور در مرکز تکلم مغزی، بیمار در طول عمل با حفظ ارتباط کلامی، هوشیاری نسبی داشت و حین جراحی با همکاران صحبت می‌کرد. سعی شد تا جایی که امکان دارد تومورها خارج شود، به بافت‌های اطراف آسیبی وارد نشود و به قدرت تکلم بیمار آسیبی نرسد.
پایان پیام/
