حمیدرضا آیت اللهی
تربیت دینی ما توسط مربیانی انجام می شود که برخی مفاهیم و باورهای بنیادین دینی برای آنها هنوز واضح و روشن نشده است به همین جهت سلسله گفتارهایی بر اساس تجربیات علمی و فلسفی چند دهساله تنظیم شده است تا قدم قدم این مفاهیم و باورها روان و بدور از اصطلاحات فنی بگونه ای بازگو شود که بتواند راهنمایی برای مربیان برای نحوه انتقال آن ها به متربیان بگردد.
الطاف الهی به هرکس حتی کسانی که مثل نابینایان محرومیتهای دارند بسیار زیاد است.
در گفتار قبل، برهان نظم و محدودیت های آن تبیین شد. در این گفتار، تفاوت حمد با شکر تبیین می شود. همچنین راهکارهایی برای اینکه متربیان به حمد خدا اقدام کنند بیان می گردد.
بعد از درک فاعلیت خداوند و نعمتهایش به انسان و درک هماهنگی های زیبای عالم، متوجه الطاف الهی می شویم و در نتیجه خداوند را شکر می کنیم.
حمد یعنی هم سپاس گفتن از الطاف الهی و هم ستودن افعال الهی در جهان و نسبت به خودمان.
الطاف الهی به هرکس حتی کسانی که مثل نابینایان محرومیتهای دارند بسیار زیاد است.
ما غیر از شکر خداوند افعال الهی را در جهان می ستاییم و زیبایی و هماهنگی آن را متذکر می شویم. حمد یعنی هم سپاس گفتن از الطاف الهی و هم ستودن افعال الهی در جهان و نسبت به خودمان. مثالی ملموس در این زمینه این است که به یک نمایشگاه نقاشی می رویم و می گوییم تابلوی نقاشی چقدر زیباست چه هنرمندانه رنگ ها را ترکیب کرده و نقاشی زیبا کشیده است. فردی به ما می گوید او تابلو را کشیده و به ما می دهد. ما ستایش می کنیم و می گوییم نقاشی زیباست و تشکر می کنیم که نقاشی را به ما داده است.
ما در نماز الحمدلله می گوییم. یعنی نه تنها از خداوند تشکر می کنیم بلکه تمام جلوه های عالم، و عظمت خداوند را ستایش می کنیم.
ما در نماز الحمدلله می گوییم. یعنی نه تنها از خداوند تشکر می کنیم بلکه تمام جلوه های عالم، و عظمت خداوند را ستایش می کنیم.
ادامه دارد.
انتهای پیام/
از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.
