به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری فارس، سنگ‌نگاره دوهزار ساله ساسانی بامداد چهارشنبه به زادگاه خود بازگشت؛ نقش برجسته‌ای که اطلاع دقیقی از چگونگی و زمان خروج آن از ایران در دست نیست اما با توجه به زمان ورود آن به امارات که مصادف با ۱۳۶۷ شمسی است، به احتمال زیاد در زمان جنگ تحمیلی به شکل غیرقانونی از کشور خارج شده است.
این اثر باستانی در سال 2016 زمانی که برای حراج در بازار سیاه هنری به بریتانیا ارسال شده بود در فرودگاه استنستد لندن به دلیل مشکوک شدن افسران نیروی مرزی به نوع بسته‌بندی سردستی آن ضبط و توقیف شد.
کارشناسان زمان تراشیده شدن اثر را حدود ۲۰۰۰ سال و بهای تقریبی آن را ۳۰میلیون پوند تخمین می‌زنند و به گفته مرتضی ادیب‌زاده مدیرکل موزه‌های وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی این پرونده توسط اینترپل (پلیس بین‌الملل) بررسی شده و شخص خاصی دستگیر نشده است اما با پیگیری‌های وزارت میراث‌فرهنگی و همکاری مستمر سفارت جمهوری اسلامی ایران در لندن و مکاتبات صورت گرفته در سال گذشته، روند استرداد این اثر به کشور آغاز شد.
محمدرضا زاهدی رئیس اداره اموال منقول فرهنگی و تاریخی گفت: سنگ‌نگاره ساسانی به موزه ملی ایران منتقل شد و پس از انجام قرنطینه طی مراسمی به نمایش عمومی در می‌آید.
وی زمان تقریبی قرنطینه را 48 ساعت تخمین زد و گفت: به این دلیل که این شیء از مکان دیگری وارد کشور شده و احتمال دارد ویروسی همراه داشته باشد مدت زمانی را در محلی قرنطینه و سپس به بخش اصلی موزه منتقل شده و کنار سایر اشیاء قرار می‌گیرد.
رئیس اداره اموال منقول فرهنگی و تاریخی این نقش برجسته را از نظر شکل، فرم و تزئینات شبیه به نمونه‌هایی در نقش رستم و نقش رجب دانست و چرایی طولانی شدن انتقال این اثر به ایران را پس از هفت سال، ارائه مدارک برای اثبات اینکه این نقش برجسته متعلق به ایران بوده و به شکل غیرقانونی از کشور خارج شده است، اعلام کرد.
زاهدی با بیان اینکه در گذشته گستره فرهنگی ایران محدود به جغرافیای امروز نبوده و کشورهای عراق، سوریه، ترکیه، افغانستان و آسیای میانه و... را هم در برمی‌گرفته است، ادامه داد: در محاکم بین‌المللی باید مدارکی مبنی بر وجود نمونه‌های مشابه در کشور ارائه می‌دادیم. این نقش برجسته از نظر فرم، شکل و تزئینات شبیه به آثار مربوط به نقش رستم و نقش رجب است که نمونه‌های مشابه جمع‌آوری شدند و به همراه قوانین و مقررات ایران که به عنوان مثال در آن حفاری اشیاء تاریخی غیرمجاز است و برای اشیاء با قدمتی بالای 100 سال مجوز خروج صادر نمی‌شود، به این محاکم بین‌المللی ارائه شد.
پایان پیام/
