به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، سارا یزدانی دانشآموخته دکترای دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «بارگذاری آمفوتریسین بی بر روی نانولولههای تک دیواره پگیله و بررسی نقش پارامترهای ترمودینامیکی در پایداری سیستم دارورسان» گفت: آمفوتریسین بی، مدتهاست که به عنوان مؤثرترین داروی ضد قارچ در خط اول درمان عفونتهای قارچی سیستماتیک و موضعی از نوع متوسط تا شدید توسط متخصصین تجویز میشود.
وی ادامه داد: ولی عواملی مانند عوارض جانبی جدی، فراهمی زیستی پائین، وقوع واکنشهای حاد در هنگام انفوزیون وریدی و سمیت کلیوی وابسته به دوز، سبب محدود شدن کاربرد آن بهخصوص در بیماران با وضعیت وخیم شده است.
به گفته یزدانی، محققان علت عمده موارد نامبرده شده را حلالیت آبی بسیار پائین آمفوتریسین بی و تودهای شدن آن در محیط درون تن دانستهاند. برای غلبه بر این مشکلات اصلاح و بازنگری فرمولاسیونهای حاوی آمفوتریسین بیامری ضروری است.
دانشآموخته دکترای دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه یکی از راهکارهای غلبه بر این مشکلات، استفاده از سیستمهای دارورسانی نوین برای این دارو است، گفت: نانولولههای کربنی یکی از انواع نانوساختارها هستند که پس از عامل دار شدن میتوانند به عنوان گزینه مناسبی برای دارورسانی آمفوتریسین بیمطرح شوند.
به گفته وی، علاوه بر این، مطالعهای مبنی بر کاهش سمیت سلولی و بهبود حلالیت آبی یا زیست سازگاری آنها وجود نداشت. در این مطالعه از نانولولههای کربنی تک لایه عامل دار شده با مشتقات فسفولیپید پلی اتیلن گلیکول که حلالیت و سازگاری آنها در مقایسه با نانولوله کربنی خالص ارتقا داده شده است، استفاده شد.
یزدانی گفت: از اهداف مهم مورد نظر در این پژوهش میتوان به طراحی و ارزیابی سیستمهای دارورسانی بر پایه ی نانولوله کربنی با ظرفیت بارگذاری بالا، دارورسانی سیستمیک آمفوتریسین بی برای عفونتهای قارچی، کنترل سرعت آزادسازی دارو از نانولولههای کربنی عامل دار شده به منظور کاهش عوارض و سمیت دارویی آمفوتریسین بی و محاسبه پارامتر حلالیت و پارامتر فلوری هاگینز به منظور بررسی پایداری سیستم اشاره کرد.
وی گفت: نتایج این پژوهش در مقیاس آزمایشگاهی به نتیجه خوب و امید بخشی رسید و امید است که با فراهم آوردن امکانات و تجهیزات لازم، قدمی در راستای انجام آزمونهای حیوانی برداشت.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: نتایج حاصل از این پژوهش، یکی از کاربردهای نانوتکنولوژی در صنعت دارورسانی و زیست پزشکی را نشان میدهد که از اهمیت بالایی برخوردار است.
به گفته وی، در صورت وجود امکانات کافی و سرمایهگذاری میتوان آزمونهای مربوط به بخش حیوانی و سپس بالینی را انجام داده و با ارزیابی و مطالعه نتایج حاصل از این بخش به طراحی واحد تولید محصول در مقیاس نیمه صنعتی اقدام کرد.
یزدانی با اشاره به ویژگیهای طرح گفت: از خصوصیات این طرح پژوهشی میتوان به سنتز نانوحامل پایدار حداقل به مدت چهارماه و بارگیری داروی آمفوتریسین بی بر روی سطح نانولوله کربنی، کاهش سطح سمیت نانولوله کربنی از طریق عاملدار کردن با فسفولیپید زیست سازگار DSPE-PEG-COOH، افزایش حلالیت و پراکندگی نانولوله کربنی بعد از عامل دار شدن و جلوگیری از تشکیل رسوب و آگلومر شدن، کاهش سطح سمیت آمفوتریسین بی بارگذاری شده بر روی نانولوله کربنی نسبت به آمفوتریسین بیخالص، رهایش پایدارتر و آهستهتر آمفوتریسین بی از نانولوله کربنی و پایدار بودن سیستم دارورسان و امتزاج پذیری خوب بین اجزاء اشاره کرد.
گفتنی است این طرح در قالب رساله دکتری حدود سه سال زمان برد و لازم به ذکر است که حدود ۷۰ درصد این پروژه در خارج از ایران در دانشگاه Universidad del Pais Vascoزیر نظر اساتید متخصص در این حوزه (پروفسور خوزه لوئیس پدراز و گوستاو پوراس) و همچنین تحت راهنمایی مهرداد مظفریان و غلامرضا پازوکی از اعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با استاد مشاور نغمه حدیدی از اعضای هیأت علمی انستیتو پاستور ایران انجام شد.
پایان پیام/