خبرگزاری فارس- خراسان جنوبی؛ بعد از ٢۶ سال کار خیاطی به‌صورت حرفه‌ای، بتول سالاری این خانم خیاط سرشناس طبسی تصمیم گرفت کارگاه خیاطیش را مبدل به شرکت تولیدی کند و علاوه بر تامین نیاز داخل و به خارج از مرزها هم محصولات تولیدش را صادر کند.
برای آغاز این تحول و قدم بزرگ هم ابتدا ١۵ میلیون تومان از بسیج سازندگی تسهیلات گرفت و شروع به راه اندازی کارگاه تولیدی پوشاک صنعتی با سه نفر نیرو و ٢١ میلیون تومان سرمایه کرد.
این خانم کارآفرین که سال ٩١ گام در راه راه اندازی کارگاه تولیدی پوشاک صنعتی نمود حالا می‌خواهد کارش را بیش از این‌ها توسعه دهد و کارخانه پوشاک صنعتی راه اندازی کند آن هم با ١۵٠ نفر نیرو و پنج میلیارد تومان سرمایه.
درز و پارگی‌های قوانین
جالب اینجاست که این خانم خیاط که تا حالا درز و پارگی‌های پارچه‌های بسیاری را در زندگی گرفته و لباس‌هایی برازنده قد و قامت افراد بسیاری را دوخته است از پس درز و پارگی‌های قوانین سخت‌گیرانه بیمه تامین اجتماعی، مالیات، بانک‌ها و... بر نمی‌آید و از آن‌هایی که به فکر راه انداختن کار تولیدی هستند می‌خواهند پا در این راه سنگلاخی ننهند و عطای کار تولید را به لقایش ببخشند چرا که او در زمینه مرارت‌های بسیاری را متحمل شده و گاهی دلش می‌خواهد
که از همان نیمه‌راه باز گردد.
خانم سالاری که با انگیزه تامین رزق و روزی حلال برای فرزندان و خود گام را در پر از فراز و نشیب تولید گذاشته از این که نه راه پیش و نه راه پس بسیار ناراحت است چرا که بانک‌ها با قوانین سخت‌گیرانه‌شان و برو بیا‌های زیاد سبب شدند تا دل به تامین آورده از سوی آن‌ها خوش نکند.
دلی پر از درد از کارگران
علاوه از کارگران و نیروهایش هم بسیار دل خون است چرا که چون قوانین کارگری اجازه نمی‌دهد
به آن‌ها گفت بالای چشمشان ابرو و گرنه فردا باید اداره کار باشدو پاسخ‌گوی تذکری که به آن‌ها
برای کم‌کاری، آماده نکردن سفارش مشتری در موعود مقرر، خراب کردن سفارش مشتری و... داده است باشد.
به گفته وی همه قوانین فقط به نفع کارگر است و همیشه کارفرما باید پاسخ‌گو باشد نه کارگر.
سنگ اندازی‌های دستگاه‌های اجرایی
این خانم کارآفرین ادامه داد: تا وقتی که سنگ اندازی دستگاه‌هایی چون مالیات، تامین اجتماعی و بانک‌ها باشد نمی‌توان گام در راه تولید گذاشت اگر هم بگذاری مجبوری در نیمه‌راه عطای کار را به لقایش ببخشی چرا که مسئولان و متولیان امر فقط شعار می‌دهند و از کارگاه‌های تولید فقط فقط برای ارائه گزارش و عکس و فیلم گرفتن خود استفاده می‌بردند و هیچ حمایتی از تولید و کارفرما نمی‌شود.
وی که دل پردردی از سنگ اندازی‌هایی که جلوی پای کارآفرینان است دارد این‌طور سخنش را به‌پایانمی‌رساند که چه گویم که ناگفتنش بهتر است، زبان در دهان پاسبان سر.
پایان پیام/۶۹۰۷۵
