به گزارش خبرگزاری فارس، مجتبی زارعی عضو هیات علمی دانشیار فلسفه سیاسی دانشگاه تربیت مدرس طی یادداشتی در واکنش به مطلب اخیر یکی از اساتید دانشگاه شهیدبهشتی که به مناسبت صدسالگی کیسنجر منتشر شد، پیشنهاد داد در این دانشگاه برای روشن شدن واقعیت کرسی آزاد اندیشیِ «کسینجر؛ فرزانگی یا جنایت پیشگی» برگزار شود.
متن یادداشت زارعی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
استادان ارجمند ، دانشجویان حقیقت گرا و جنبش های استادی و دانشجویی
با سلام و احترام به استحضار می رساند؛ استاد محترم دانشگاه برجسته شهیدبهشتی؛ جناب آقای دکتر محمود سریع القلم که در نقد عقل ایرانی و در مذمّت خُلق ایرانیان بارها خواسته یا ناخواسته تا مرز تحقیر سنت ها و فرهنگ غنی ایرانی _ اسلامی قلم فرسایی کرده و صاحب تآلیف و نظر حول عقلانیت و توسعه هستند مع الاسف با کنار گذاشتن معیارهای ایدئولوژیک خویش که با آن به نقد ایرانیان می پرداختند به تازگی و به بهانه صد سالگی یکی از بزرگترین جنایتکاران جنگی جهان، طبع ، خُلق و اخلاق حرفه ای او را بصورت غلو آمیز تا مرز قدیسان زمین مورد مدح و ستایش قرار دادند؛ این در حالی است که بنا به شواهدو اسناد شفاهی و مکتوبِ برخاسته از متن جامعه روشنفکری منتقدِ ماکروفیزیکِ قدرت در آمریکا ؛ هنری کسینجر در قتل سه میلیون انسان بی گناه شریک است؛ آگاهان بر آن هستند که جنایت پیشه ی ستایش شده ی استاد محترم دانشگاه ملی و بین المللی شهید بهشتی بخصوص در ۳۸۷۵ نوبت بمباران کامبوج آمریت مسقیم داشته است؛ گو این که دیده بان حقوق بشر در سال ۲۰۰۱ تصریح کرده بودکه با نظارت وی ۳۵۰هزارشهروند لائوسی و ۶۰۰ هزار شهروند کامبوجی از طریق بمباران هوایی به کام مرگ کشیده شدند؛ این شرارت ها در طراحی و مشارکت در راه اندازی دهها جنگ کثیف در آسیا موجب شد که برخی لایه های آزادیخواه در سپهرعمومی آمریکا و جهان از این برنده باصطلاح صلح نوبل با عنوان دایناسور، هیولا، خونخوار و جنایتکار جنگی یاد کنند.
ستایش گری دروغ در وصف چنین استراتژیست انسان نمایی ازسوی استاد محترم آن دانشگاه آزادیخواه در جشن تولد وی در روزنامه شرق موجب تآسف و تاثر شدید و وهن جامعه علمی و نخبگانی است ؛ چه اینکه ستودن اخلاق حرفه ای یک جنایتکار و بیان دوستی های خویش با وی نه با عقلانیت غربی و نه با عقلانیت اسلامی و نه با فضلیت های علمی و نه با معیارهای اخلاقیِ جهانشمول کمترین مناسبتی نداشته و ندارد؛؛ به راستی آیا در این وضع و مقام تاریخی می توان یزید زمان را ستود ؟ آیا دانشگاه می تواند فاقد مسوولیت اجتماعی تاریخی باشد؟!
دراین باره سه نکته را متواضعانه تقدیم حضور می نماید: اول این که اخلاق و حریت علمی و پژوهشی حکم می کند به پاس احترام به شهدای راه آزادی و استقلال ، به مردمان بخصوص استادان ، دانشجویان و نخبگان ستم دیده ی ویتنام، کامبوج ، لائوس، بنگلادش و دیگر کشورهای قربانی نقشه های این قاتل بین المللی اعلام شود که این ستایش گری ها و قدیس نمایی نسبتی با آن دانشگاه آزادیخواه و فضیلت گرا ندارد؛ دوم اینکه درصورت آمادگی استاد محترم ستایشگر کسینجر به گفت و گوی علمی در این باره ، این جانب در دفاع از حقوق قربانیانِ کشورهای یاد شده و برای احترام به حقوق بشر و بخصوص ندای رسای فطرت پیشنهاد می نماید دانشگاه محترم شهید بهشتی به برگزاری کرسی علمی با عنوان " کسینجر ؛ فرزانگی یا جنایت پیشگی" بصورت علنی و عمومی مبادرت نماید.
سوم این که این کرسی می تواند با دو روش شناسی برگزار شود:
الف) با معیارهای عقلانیت مدرن که پیش تر استاد محترم دکتر سریع القلم با آن به نقد خُلق ایرانیان و ملل شرقی پرداخته اند!
ب) با روش شناسی حکمت متعالی و سیاست متعالیه که ره آورد آن در استراتژی های امنیتی به تولد نظامیِ حکیم؛ حاج قاسم سلیمانی فرمانده ی سپاه بدون مرز و انسانی قدس منجر شده است ؛ نظامی حکیمی که جریان جهانی علوم سیاسی سکولار اما ایدئولوژیک سعی دارد تلالوی وجودی اش را با بزک کردن خون آشامانی همانند کسینجر و جا نمایی آن سفاکان در قالب و جرگه استراتژیست ها و عالمان علم سیاست و نه آمرین و هادیان پنتاگون و سیا ، محو کند؛ آری ! این جشن تولد برای آن جنایتکار ، آغازی با کسینجر برای فاتحه بر ماکیاول است؛ اما بخواهند یا نخواهند ماکیاول و کسینجر در حافظه ملت ها و آکادمی های جهان، بد سیرت و خون آشام باقی خواهد ماند، از سویی این نظامی حکیم ما حاج قاسم سلیمانی است که قلب ها و وجدان های راهبرد شناسان و راهبردنگاران انسانی جهان و آسیا را متوجه خود خواهد کرد؛ والسلام علیکم و رحمه وبرکاته.
پایان پیام/
