محمدجواد علی اکبریان
چند روز قبل، مقام معظم رهبری در دیدار سالیانه شان به مناسبت روز معلم با معلمین جمله ای که نشان دهنده‌ی نارضایتی ایشان از عملکرد مدارس دولتی بود به این مضمون فرمودند که: «چرا مردم نباید در مدارس دولتی خدمات با کیفیت دریافت کنند و کسی که سطح مالی بالایی ندارد، لاجرم نتواند از سطح بالای آموزشی بهرمند گردد؟»
چرا مردم نباید در مدارس دولتی خدمات با کیفیت دریافت کنند و کسی که سطح مالی بالایی ندارد، لاجرم نتواند از سطح بالای آموزشی بهرمند گردد؟
این جمله کاملاً درست است. هر انسانی که اندکی در این جمله بیاندیشد، متوجه می شود که منظور آقا این بوده که باید کیفیت مدارس دولتی بالا رود. ولی جالب است بدانید مقامی بلند پایه در آموزش پرورش پیرو این تذکر مهم رهبر انقلاب به این نتیجه رسیدند که باید شیپور را وارونه و از مخرجش نواخت!
ایشان امروز اینگونه فرمودند که:
«اجازه افزایش مدارس غیردولتی را نمی دهیم»
«مخالف ایجاد مدارس غیردولتی هستیم و دیگر اجازه نخواهیم داد در هر کوچه و خیابان این نوع مدارس برپا شوند».
و المزاح! شاعر شیرین سخن پارسی که از این جمله ی مقام بلندپایه به تحیر آمده بود آهی کشید و از عمق جان کنایه سرود که :
گنه کرد در بلخ آهنگری
به شٌشتر زدند گردن مسگری !
راستش را بخواهید، آنان که دستی بر آتش آموزش و پرورش دارند و البته تعارضی در منافع شان نیست! جملگی معتقدند که سالهاست که ما چیزی به نام وزارت و سازمان آموزش و پرورش که کارش یاری رساندن به آموزش و پرورش به معنای واقعی کلمه باشد نداریم.
عظیم ترین سد در مقابل عملیاتی شدن سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، بدنه سنتی آموزش پرورش و ساختار فکری و اداری فرسوده این سازمان است.
در این روزگار بزرگترین مانع برای پرورش و آموزش و عظیم ترین سد در مقابل عملیاتی شدن سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با کمال تاسف خود بدنه سنتی آموزش پرورش و ساختار فکری و اداری فرسوده این سازمان است .
آموزش و پرورشی که کارش شده صدور بخشنامه های بی سر و ته و بعضا بی معنی که جز هزینه تراشی برای بیت المال و سنگ اندازی جلوی قطار تعلیم و تربیت هیچ ثمری ندارد.
آموزش و پرورشی که به جای چشم دوختن به افق پیش رو و درک مقتضیات این زمانه ، هنگام حرکت نگاهش به کفش چرمی پوسیده اش است که خدای ناکرده خاکی نشود! و گویی که اصلا نمی بیند به کدام سمت می رود و راهش چیست!
آموزش و پرورشی که ثبات ندارد و طی کمتر از یک دهه قریب به ده وزیر و سرپرست به خود دیده و رهبر معظم انقلاب چه نرم تازیانه ی زیبایی به آن نواختند که :
هر کس آمد عمارتی نو ساخت
رفت و منزل به دیگری پرداخت!
انگار نه انگار که عمر و سرمایه میلیون ها نفر که آینده سازان این مملکتند، بازیچه بی تدبیری و بی برنامگی آن هاست.
آری سال هاست که آموزش و پرورش ما به جای حل مسائل، به پاک کردن صورت آن ها روی آورده و تصور می کند با شعارهای نخ نمای پوپولیستی می توان برای خود اعتباری بیافریند و ترک فعل هایش را جبران کند!
خیلی ها تصور می کنند که مدارس غیردولتی در حال زر اندوزی و پول پارو کردن هستند که البته ای بسا دودرصدی هم این گونه باشند ولی بدانید که در بیش از نود و هشت درصد موارد این گونه نیست.
در این مقال قصد مرثیه سرایی و پرداختن به این مطلب را ندارم اما شاید در جای دیگری این مسئله را باز کردم تا متوجه شوید مدرسه داری مردمی چه معضلات و گرفتاری ها و سختی های مالی و معنوی دارد که با دو دوتا چهارتای منطقی جور در نمی آید که بماند برای بعد ...
ولی شاید تعجب کنید اگر بفهمید هزینه ی واقعی که به طور میانگین برای یک دانش آموز در مدارس دولتی می شود به مراتب بیشتر از هزینه ای است که والدین در مدارس غیردولتی می پردازند در صورتی که خدماتی که مدارس دولتی ارائه می کنند بسیار کمتر از غیردولتی هاست و مدارس دولتی و کارآمدی شان نسبت به میانگین مدارس غیردولتی بسیار پایین تر و تاسف بار است.
می گویید نه!
کافی است حقوق پرسنل آموزش و پرورش + ارزش واقعی اجاره بهای ملک و ساختمان مدارس (فقط همین دوقلم) را تقسیم بر تعداد دانش آموزان مدارس دولتی کنید خواهید دید هر دانش آموز مدرسه دولتی شاید عددی بالای 20 میلیون تومان و ای بسا قریب به 30 میلیون تومان در سال خرج روی دست دولت می گذارد ولی دریغ از خروجی قابل دفاع !
جالب است بدانید معلمان زحمتکش آموزش و پرورش که دستشان را می بوسم، در قبال صرفا 24 ساعت تدریس در هفته آن هم صرفا در 8 ماه حقوقی به مراتب بالاتر از همکارانشان در مدراس غیر دولتی که 44 ساعت در هفته و 12 ماه سال در مدرسه مشغولند دریافت می کنند.
آقای مسئول آموزش و پرورش!
درست است که شاید مردم عادی در جریان این امور نباشند ولی از تو که می دانی واقعیت چیست و باز هم به گونه ای وانمود می کنی که مدارس غیردولتی فرزند نامشروع آموزش و پرورشند و هر جا به عملکرد ضعیفت اعتراضی می شود در مقابل چاره را در انتقام از این مدارس می یابی در تعجبم!
از تو در تعجبم که چنین ژستی می گیری ولی حاضر نیستی فرزندان خودت را در مدارس دولتی ثبت نام کنی!
شاید الگو گرفتن از مدارس موفق غیردولتی چاره رشد مدارس دولتی باشد.
تویی که می دانی بیش از ده درصد بار و هزینه ات را همین مدارس غیردولتی به دوش می کشند و باز هم به گونه ای رفتار می کنی که انگار سربارت هستند!
واقعا که !
آقای مسئول بلند پایه به جای این که به دنبال قطع درختان مثمر وزارت خانه ات که همین مدارس غیردولتی هستند باشی و تلاش نمایی توزیع عادلانه بیسوادی و محرومیت را ارزش وانمود کنی! سعی کن مدارس دولتی را با این همه عرض و طول و ادوات و امکاناتی که داری رشد دهی.
اگر این کار را کردی خواهی دید خانواده های بی پناه ، به جای اینکه به سختی شهریه مدارس غیردولتی را برای تحصیل فرزندشان مهیا کنند، با افتخار فرزندانشان را در مدارس دولتی ثبت نام خواهند کرد.
اصلاح و ارتقای مملکت بدون تحول در دیدگاه و ارتقای عملکرد آموزش پرورش، صرفاً یک خیال باطل است.
شاید الگو گرفتن از مدارس موفق غیردولتی چاره رشد مدارس دولتی باشد.
واقعیت این است که اصلاح و ارتقای مملکت بدون تحول در دیدگاه و ارتقای عملکرد آموزش پرورش، صرفاً یک خیال باطل است.
انتهای پیام/
از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.
