به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران توانا کتاب «حاج قاسمی که من می‌شناسم» یکی از کتاب‌های پر سروصدای سی و چهارمین دوره از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران است که توجهات بسیاری به آن جلب شد. نکته جالب در مورد این کتاب این است که نویسنده آن، سعید علامیان، پیش از آن که قدم در دنیای نویسندگی کتاب‌های دفاع مقدس بگذارد، روزنامه‌نگار جنگ بوده است.
در ادامه صحبت‌های علامیان با خبرنگار باشگاه توانا، در غرفه خبرگزاری فارس، واقع در نمایشگاه کتاب، را می‌خوانید.
آغاز روزنامه‌نگاری همزمان با آغاز جنگ
علامیان در ابتدا سابقه حرفه روزنامه‌نگاری خود را توضیح داد و گفت: از سال ۵۹ در جهاد فعالیت داشتم و فضای شروع جنگ را تجربه کردم. روزنامه‌نگاری را از اول سال ۶۰ در روزنامه «جمهوری اسلامی» به عنوان خبرنگار شروع کردم.
اولین گزارش‌نویس دفاع مقدس
این نویسنده ادامه داد: در روزنامه بیشتر به خبرنگاری جنگ گرایش داشتم. آن زمان خبرها فقط در «واحد مرکزی خبر» یعنی صدا و سیما و خبرگزاری «جمهوری اسلامی» انعکاس پیدا می‌کرد. خبرهای جنگ هم فقط به صورت عکس و فیلم بود، یعنی فقط عکاس‌ها و فیلم‌بردارها برای مخابره اخبار به جبهه می‌رفتند. اما من می‌خواستم برای اطلاع‌رسانی به مردم کاری گزارشی و اجتماعی حول جنگ انجام دهم.
دفاع مقدس، دفاعی مردمی بود
او به نقش مستقیم و غیرمستقیم همه مردم در جنگ اشاره کرده و توضیح داد: می‌گویند ۲ الی ۳ میلیون نفر در جبهه جنگیدند، اما کسانی که در جنگ نقش داشتند به این تعداد محدود نبودند. خانواده‌های آن‌ها و کسانی که از پشت جبهه، آن را پشتیبانی می‌کردند هم در جنگ نقش داشتند. اگر این‌ها را با یکدیگر جمع بزنید، رقم بالایی می‌شود.
علامیان تأکید کرد: برای همین است که می‌توان دفاع مقدس را دفاعی مردمی نامید.
خانواده‌ها از فرزندانشان خبر نداشتند
نویسنده کتاب حاج قاسمی که من می‌شناسم، به روایت حرفه خبرنگاری خود برگشت و ادامه داد: آن زمان متوجه شدم خانواده‌هایی که در شهرهای دور از جبهه، مانند تهران، زندگی می‌کردند، از فرزندانشان که در جبهه هستند بی خبرند. به همین دلیل من با بسیجی‌ها و رزمنده‌ها صحبت می‌کردم و گفته‌های آن‌ها را با سبک خاطره‌نویسی تنظیم کرده و در روزنامه به چاپ می‌رساندم.
اولین کسی که از جبهه خبرهای عاطفی می‌آورد
او بیان کرد: پس از مدتی حجم زیادی از مطلب به دست ما رسید و من آن‌ها را در روزنامه کار می‌کردم. پیش از این سابقه نداشت خبرهای جنگی به صورت خبرهای انسانی، اجتماعی، حماسی و حتی عاطفی به گوش مردم برسد.
مردم از صفحه «جبهه و جنگ» استقبال کردند
علامیان ادامه داد: استقبالی که از این کار شد باعث شد صفحه «جبهه و جنگ» را ایجاد کنیم. این صفحه ستون‌های مختلفی داشت اما خاطره‌ها بیش از دیگر مطالب به چشم می‌خوردند. ابتدا هفته‌ای فقط یک صفحه جبهه و جنگ می‌زدیم، اما پس از مدتی به خاطر حجم بالای مطالبی که خودم تهیه می‌کردم یا برای من می‌فرستادند، آن را به دو صفحه در هفته افزایش دادیم. پس از مدتی دو صفحه هم برای ما کافی نبود و برای مطالبی که از استان‌ها، جبهه‌ها و لشکرهای مختلف برای من می‌فرستادند جا کم می‌آوردیم. با این حال تا پایان جنگ همان جا و در همین دو صفحه مشغول بودم.
همه جا درباره جبهه می‌نوشتم
این نویسنده گفت: هشت سال در روزنامه واحد مرکزی خبر بودم. بعد از آن به روزنامه ایران رفتم که تازه داشتند آن را راه می‌انداختند. دبیر سرویس روزنامه ایران شدم. آن جا نیز صفحه فرهنگ پایداری را راه انداختم. هشت سال نیز سردبیر هفته‌نامه ری بودم. هفته‌نامه‌ای که در شهرری منتشر می‌شد و مدیر مسئول آن نیز تولیت آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع) بود. آن جا هم موضوع دفاع مقدس را پیگیری می‌کردم.
علامیان تصریح کرد: بعد از آن در فصلنامه فرهنگ و پایداری مشغول به کار شدم که هر شماره آن بیش از ۲۰۰ صفحه مطلب داشت و به صورت فصلی منتشر می‌شد.
حتی فصلنامه هم کفاف مطالب من را نمی‌داد
این خبرنگار سابق جبهه و جنگ ادامه داد: فصلنامه گنجایش خیلی بیشتری نسبت به روزنامه داشت. اگر در روزنامه چند ستون ظرفیت داریم، در فصلنامه برای تولید محتوا چندین صفحه جا داریم. با این حال باز هم احساس کردم این چند صفحه برای کاری که من می‌خواستم و می‌توانستم انجام دهم، کافی نیست. این ظرفیت باید بیشتر از این می‌شد.
هشت سال برای حسن باقری
او بیان کرد: من به سمت نوشتن کتاب رفتم. سال ۸۵ اولین کتاب خود به نام «مأموریت در نیستان» را منتشر کرده و سال ۸۶ جایزه دوازدهمین دوره کتاب سال دفاع مقدس را از آن خود کرد. تا الآن ۲۳ کتاب مثل کتاب‌های ۳ جلدی «خاطرات محسن رفیق‌دوست»، «ملاقات در فکه» که زندگی‌نامه شهید باقری است را منتشر کردم. ۸ سال هم بطور تخصصی برای حسن باقری کار کرده‌ام.
روزنامه‌نگارانی که نویسنده شدند نثری فراگیر دارند
علامیان در پایان گفت: حرفه روزنامه‌نگاری فضای دایره و واژگان عام‌فهم و همه فهم را برای نویسنده وسیع می‌کند. یعنی کسانی که از حرفه روزنامه‌نگاری وارد حوزه نگارش کتاب می‌شوند، معولاً نثری فراگیر و عامه‌پسند دارند.
پایان پیام/
