گروه سیاسی خبرگزاری فارس؛ مصطفی میرزاباقری برزی: به دنبال سفر بهمن ماه 1401 سید ابراهیم رئیسی به پکن و گفتگوهای انجام شده میان رئیس‌جمهور چین با رییس جمهور کشورمان، دریابان شمخانی از روز دوشنبه ۱۵ اسفند 1401 در شهر پکن با هدف پیگیری توافقات سفر رییس جمهور، مذاکرات فشرده‌ای را به منظور حل‌وفصل نهایی موضوعات فیمابین تهران-ریاض با همتای سعودی خود آغاز کرد و در پایان این مذاکرات، ۱۹ اسفند ۱۴۰۱ خورشیدی، بیانیه سه‌جانبه‌ای در پکن با امضای «علی شمخانی» نماینده مقام معظم رهبری و دبیر شورای عالی امنیت ملی، «مساعد بن‌محمد العیبان» وزیر مشاور و عضو شورای وزیران و مشاور امنیت ملی عربستان سعودی و «وانگ ئی» عضو دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست و رئیس دفتر کمیسیون مرکزی امور خارجی حزب و عضو شورای دولتی جمهوری خلق چین صادر شد.
۱۷ فروردین 1402 نیز حسین امیرعبداللهیان و «فیصل بن فرحان» وزرای خارجه جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی بعد از توافق اسفند 1401 در پکن بین دو کشور حاصل شد و بعد از حدود ۷ سال و ۳ ماه از قطعی روابط دو کشور که به صورت یکجانبه از سوی عربستان و در پی تجمع مقابل سفارت و سرکنسولگری این کشور در ایران و ورود به این اماکن در واکنش به اعدام شیخ نمر صورت گرفته بود، به صورت رسمی با یکدیگر دیدار و گفت‌وگو کردند. البته دو وزیر در حاشیه نشست بغداد-۲ در اردن هم دیداری کوتاه داشتند و بعد از توافق اسفند سال گذشته، در فروردین ماه سالجاری نیز سه دور تلفنی گفت‌وگو کردند تا مقدمات دیدار رسمی خود را فراهم کنند.
درباره اهمیت و تاثیر توافق بین جمهوری اسلامی ایران و عربستان باید گفت که در ظاهر و با توجه به تحلیل‌هایی که مطرح است، اینکه ما توانسته‌ایم بعد از ۷ سال با عربستان توافق کنیم، یک رخداد مثبت است. این تعهد محصول دیپلماسی ایران و تغییراتی است که در ریاض اتفاق افتاده است.
اما نکته مهم در اینجا نقش چین است. ورود چین به این عرصه به این معناست که دوران گذار در حال شکل دادن اتفاقاتی است. اکنون بحثی مبنی بر اتمام دوره یک‌جانبگی آمریکا مطرح است که این باعث وقوع تحولاتی در معادلات بین‌المللی خواهد بود. کشورهایی مانند ایران، روسیه، چین، هند، آفریقای جنوبی و برزیل جایگاه ویژه‌ای در این معادلات خواهند داشت. از ترشحات این تحولات می‌توان به تغییر معادلات بین ایران و عربستان از موضع مخاصمه‌آمیز به تعامل اشاره کرد.
به عنوان مولفه‌ای دیگر در این تغییرات می‌توان به رابطه‌ای که سعودی با چین در بحث فروش نفت به یوان برقرار کرده است، اشاره کرد. سلطه دلار در اقتصاد بین‌الملل همواره بحثی مطرح بوده است. بعد از جنگ جهانی دوم این نقش برای سعودی تعریف شد که با فروش نفت به دلار، پشتوانه‌ای داشته باشد. اکنون فروش نفت با یوان انجام می‌شود و توافقی مبنی بر تغییر این روند در دستور کار نیست. دولت‌ها باید تلاش کنند اتکای خود را به دلار کاهش داده و از ارزهای ملی استفاده کنند. با یک نگاه ساده می‌توان به راحتی دریافت که بخش عمده‌ای از کشورهای غرب، بدهکاری‌های سنگین داشته و عملا ورشکسته هستند. در اینجا تنها بازی با دلار مطرح است. حال که این معادله دچار تغییر شده است، شکست دلار، به معنای شکست آمریکا و کشورهای غربی است.
مفاد این توافق‌نامه هنوز محرمانه بوده که این موضوعی بسیار طبیعی است. اما به هرحال قطعا موضوع یمن باید وارد فاز جدیدی شود و به علاوه محورهایی که عربستان در آن‌ها نقش اصلی را داشته است، از جمله مصر و امارات، نیز از فاز مخاصمه‌آمیز وارد تعامل خواهند شد. لذا برنده این ماجرا غرب آسیا و حوزه خلیج فارس خواهند بود.
به هر حال در این مقطع و با این نوع کنشگری و شرایط گذار که در حال ملموس‌تر شدن است، اگر ما ترفندهای مناسب را به کار ببریم و همانند یک بازی شطرنج، حرکات درستی داشته باشیم، وابستگی ریال به دلار از بین خواهد رفت و به تبع آن قیمت دلار نیز کاهش خواهد یافت.
پایان پیام/
