خبرگزاری فارس لرستان- نسرین صفر بیرانوند؛ مهرنوش سیفی ۴۰ سال سن دارد و از سال ۸۱ فعالیت خود در حوزه فرش بافی را شروع کرده است.
او که از سر علاقه به بافندگی فرش روی آورده است، می‌گوید: از اینکه فرش را دنبال کردم بسیار راضی هستم، زیرا تنها کاری که به من آرامش می‌دهد فرش است.
این بافنده فرش که حالا یک کارآفرین است، معتقد است: حس خوبی به انسان دست می‌دهد وقتی می‌بیند چند نفر کنار او مشغول به کار می‌شوند و برای جامعه مفید است.
او از عدم حمایت دولت از صنعت فرش گلایه می‌کند و می‌گوید: تولید در هر زمینه‌ای مشکلات و سختی‌های خاص خودش را دارد، اما بیشترین مشکلاتی که بافندگان فرش در استان با آن مواجه هستند به حمایت نکردن از این صنعت و میراث کهن مربوط می‌شود.
با این فعال موفق حوزه فرش استان گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
چطور شد به سمت فرش بافی رفتید؟
من از کودکی به هنر علاقه فراوانی داشتم، در دوران نوجوانی دوره‌های خیاطی، قلاب‌بافی و گل سازی را گذراندم، اما بعد از یادگیری این هنرها حس کردم هنوز به چیزی که دلم می‌خواهد دست پیدا نکردم.
بعد از اتمام دوران دبیرستان یعنی سال ۸۱ به یادگیری قالی‌بافی رو آوردم و متوجه شدم فرش‌بافی همان کاری است که دوست دارم ادامه بدهم.
فرش دست‌باف ریشه در تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم دارد و نقش و نگاره‌های دل‌نواز آن، هنر بانوانی را فریاد می‌زند که تار و پود عشق می‌بافند.
اولین فرشی که بافتید، را یادتان هست؟
بله، یک قالیچه کوچیک بود که به مادرم هدیه دادم و برایم خیلی ارزش داشت، راستش را بخواهید اولین کارهایی که تولید کردم اصلا نمی‌خواستم بفروشم چون برای من خیلی مهم بودند، اما به خاطر توسعه کار مجبور شدم بفروشم و وقتی توانستم کارم را با پولی که از فروش آنها به دست آورده بودم توسعه بدهم بسیار خوشحال شدم.
پس بلافاصله بعد از یادگیری فرش، سراغ راه‌اندازی کارگاه رفتید؟
بله، من چون از لحاظ مالی توانایی داشتم بعد از یادگیری کارگاه تولید فرش راه اندازی کردم.
با چند نفر کارتان را شروع کردید؟
من کارم را با ۱۲ نفر بافنده شروع کردم، اما اکنون ۴۶ نفر مشغول کار هستند.
تفاوت کار شما با فرش بافان دیگر چیست؟
بیشتر کارهای من نقشه اختصاصی است ، بنابراین کارهای نو و جدیدی تولید می‌کنم، در حال حاضر هم در مورد تولید و احیا فرش‌های لرستان که سال‌ها است به دست فراموشی سپرده شده است کارهایی را انجام می‌دهم تا فرش لرستان جایگاه سابق خود را پیدا کند.
بازار فروش شما چگونه است، راضی هستید؟
با توجه به اینکه نقشه‌های من اختصاصی هستند و از مواد اولیه مرغوب استفاده می‌کنم، بازار فروشم تضمین شده است، بیشتر کارهای من را تاجرهای بزرگ خریداری و صادر می‌کنند.
خاطره‌ای که برای شما در حین فعالیت فرش‌بافی‌تان برای جالب باشد؟
سال اولی که کارگاه را در خرم‌آباد افتتاح کرده بودم یک خانم پیش من آمد و گفت بافنده هستم، وقتی آزمون عملی از او گرفتم واقعا کارش خوب بود یک دار قالی به او دادم که در خانه آن را ببافد.
یک تابلو وان یکاد را قرار بود ببافد در نقشه‌های کامپیوتری باید از چپ به راست ببافی، اما این بنده خدا از راست به چپ بافته بود و نقشه بر عکس بافته شده بود بعد چند ماه تابلو را که دیدم کار خراب شده و کار از کار گذشته بود، دوباره نخ و نقشه را به او دادم و تاکید کردم که دیگر اشتباه نکند، الان چند سال است که با من همکاری می‌کند و هر وقت من را می‌بیند با خنده می‌گوید استاد از سمت چپ ببافم.
اینکه توانسته‌اید زمینه اشتغال چند نفر را فراهم کنید، چه حسی به شما دست می‌دهد؟
حس خوبی دارم وقتی می‌بینم چند نفر کنارم کار می‌کنند و برای جامعه مفید هستم.
راضی هستید از اینکه فرش را دنبال کرده‌اید؟
بله، از این که تولید کننده فرش هستم بسیار راضی هستم، تنها کاری که به من آرامش می‌دهد فرش است.
از چالش‌های پیش روی فرشبافان استان بگویید.
ببینید تولید در هر زمینه‌ای مشکلات و سختی‌های خاص خودش را دارد، اما بیشترین مشکلاتی که ما داریم به حمایت نکردن دولت از این صنعت و میراث کهن است، اتفاقی که باعث شده رفته رفته از ابهت فرش ایرانی کاسته شود.
فرش بافان ما با مشکل بیمه مواجه هستند ، متاسفانه چند سالی است بیمه آنها انجام می‌شود و این اتفاق بافنده‌ها را از کار کردن ناامید می‌کند، این در حالی است که دولت باید به فکر بافنده‌ها و تولید کنندگان فرش باشد.
پایان پیام/
