به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، اروند یکی از بخش های شبه جزیره آبادان است که در ۴۸ کیلومتری جنوب شرق آبادان و در انتهای جاده آبادان- اروندکنار واقع شده است. این منطقه شاهد یکی از موفق ترین و بزرگ ترین نبردهای دوران دفاع مقدس می باشد.
اروند، معروف به "رودخانه وحشی"
اروند به معنی تیز و تندرو می باشد و با پیوستن دو رودخانه دجله و فرات تشکیل می شود. عرض اروند بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متر و عمق آن بین ۹ تا ۱۵ متر است و هنگام جزر و مد تغییر می کند.
اروند را به خاطر جزر و مدهایش و نوع جریان آن(جریان آرام بر سطح و جریان سریع در عمق)، رودخانه وحشی می نامند.
از آغاز تشکیل کشور عراق در پایان جنگ جهانی اول، همواره ادعاهای غیرحقوقی این کشور بر مالکیت کامل اروندرود، از مباحث اصلی اختلافات مرزی ایران و عراق بود که سرانجام براساس قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر، ژرفگاه رودخانه به عنوان خط مرزی تعیین شد. یکی از اهداف عراق در هجوم سراسری به کشورمان، حاکمیت مطلق بر اروند بود.
اروند به علت عریض بودن و تاثیرات ناشی از جزر و مد، هیچ گاه مورد توجه نیروهای نظامی عراق قرار نگرفت.
والفجر۸؛ عملیات مورد تدریس در دانشگاه های نظامی جهان
با آنکه عبور از اروندرود، از نظر کارشناسان نظامی دنیا غیرممکن بود، غواصان خط شکن در عملیات والفجر۸ در تاریخ ۱۳۶۴/۱۱/۲۰ با رمز " یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها " با عبور شبانه از اروند خط دشمن را شکستند و موفق به آزادسازی منطقه فاو شدند.
این ارتش ضربه مهلکی بر ارتش بعث عراق وارد کرد، به طوری که هم اکنون روش های تاکتیکی عملیات والفجر۸ و عبور از اروند در دانشگاه های نظامی دنیا تدریس می شود.
در عملیات والفجر۸، رعایت اصل حفاظت اطلاعات از مهم ترین عوامل پیروزی ایرانی ها در برابر عراق بود و به همین علت، روز ۲۰ بهمن ماه به عنوان روز "حفاظت اطلاعات " در تقویم کشور ما ثبت شده است.
منطقه فاو عراق که روبه روی یادمان مورد بازدید زائران راهیان نور قرار دارد، دارای ارزش سیاسی، نظامی و جغرافیایی بود.
بعد از عملیات، پل سازی روی رودخانه مورد توجه قرار گرفت. پل بعثت یکی از شاهکارهای مهندسی جنگ می باشد که در سال۶۷، تخریب شد.
حماسه آفرینی رزمندگان فارس در عملیات والفجر۸
سخت ترین نقطه عملیات والفجر۸، دهانه اروند بود، چرا که از نظر سطح آب و وسعت، طولانی ترین و مشکل ترین نقطه عملیاتی محسوب می شد که لشکر ۳۳ المهدی، عهده دار آن بود. رزمندگان جهرم، استهبان، نی ریز، فسا، کوار و ... در این عملیات حماسه آفریدند.
منطقه راس البیشه عراق توسط لشکر المهدی به تصرف رسید و یگان ۵۶ توپخانه یونس در ساحل، پشتیبانی رزمنده ها را در منطقه راس البیشه به عهده داشت.
مکانی که کاروان های راهیان نور برای زیارت و بازدید به آنجا می روند، محل احداث رزمندگان ۲۵ کربلاست. منطقه عملیاتی که رزمندگان فارس بر روی آن کار نمودند، ۷ کیلومتر بعد از این یادمان و در دهانه خلیج فارس است.
جهاد سازندگی فارس به فرماندهی شهید خلیل پرویزی در عملیات والفجر۸، بی نظیر ظاهر شد و طراحی پل بعثت بر روی رودخانه بزرگ اروند به فرماندهی سردار خلیل پرویزی بود که همان جا هم به شهادت رسید.
حدود ۱۶۰۰ نفر به طور مستقیم در اجرای پل بعثت فعالیت داشتند و نزدیک به ۶ هزار نفر به طور غیر مستقیم در کارخانه های شهرها فعال بودند.
رزمندگان تیپ ۵۵ هوابرد ارتش فارس برای عبور توپخانه از اروند رود، زحمات فراوانی کشیدند. رزمندگان فارس از عملیات والفجر۸ تا اخر سال ۶۵ ، دفاع از فاو را برعهده داشتند، حتی زمانی که همه قوا در عملیات کربلای ۴ و ۵ به کارگیری شده بودند. موقعیت نیروهای فارس پشت جاده البحار بود.
از شهدای شاخصی که از خطه شهید پرور فارس در عملیات والفجر۸ آسمانی شدند، می توان شهید خلیل پرویزی، شهید باقر سلیمانی(فرمانده گردان حضرت زینب)، شهید علی اکبر فرمانی از گردان امام مهدی، شهید رضا پورخسروانی از مخابرات، شهید محمد قنادی، شهید علی اکبر رحمانیان، شهید جلیل اسدی، شهید عباس دهقان و سردار شهید شکرالله هاشم زاده از کوار را نام برد.
شهید علی اکبر رحمانیان؛ سردار پابرهنه جنگ
"برادرم! نمی دانی چه قدر لذت می برم از سوختن در گلوله های دشمن که مثل باران بر زمین می ریزد. چه قدر دوست دارم که با قطعه قطعه شدن بدنم و حتی باقی نماندن خاکستری از پیکرم، گمنام به دیدار دوست بشتابم."
شاید خیلی از کسانی که این فراز شیوا را از زبان او شنیده بودند، در تیرباران والفجر۸، آرام از کنار پیکر پاره پاره اش که غریبانه بر جاده فاو- ام القصر افتاده بود، گذاشتند و ندانستند که در گمنامی آن همه جنوب، با چه بزرگ مردی بدرود می گویند. شاید آن روزها پای برهنه و پرتاول او را دیدند، اما ندانستند این همان عاشورایی مردی است که در شروع هر عملیات، با طنین آوای آسمانی خود فریاد برمی آورد که :" کربلا را باید با پای برهنه رفت." و اگر نبودند دلسوختگانی که او را از لباسهای نیم سوخته اش بشناسند، او برای همیشه در گمنامی غربت خویش باقی می ماند.
بعد از عملیات والفجر۸، نتوانستند او را شناسایی کنند، برای همین با مادرش تماس گرفته بودند تا یک نشانه ای برای شناسایی علی اکبر بگیرند. مادرش گفته بود: روی کمرش یک خال هست، همان نشان اوست. بچه ها پشت تلفن گریه شان گرفته بود که جنازه از کمر به بالا را نداشت.
دوستش می گفت: به کف پاهای جنازه که نگاه کردم او را شناختم، خود حاج علی اکبر بود. نخلستان های اروند پر از خار و سنگ بود، هنگام عملیات به او گفتم: چرا پاهایت را برهنه کرده ای؟ در جواب گفت: کربلا منطقه ای هست که حتما باید با پاهای برهنه به زیارت امام حسین(ع) بروی. آن موقع حرف هایش را درست نفهمیده بودم، اما بعد از شهادت یک لقب برایش انتخاب کرده بودند: "سردار پابرهنه جنگ".
گذری بر مجاهدت های بزرگ مرد لشکر المهدی(عج)
شهید علی اکبر رحمانیان، نام آشنای لشکر المهدی(عج) که خاک جنوب و غرب بوسه گاه گام های استوار و شروه خوان نام بلند اوست، در ۲۵ محرم الحرام ۱۳۸۲ هجری قمری در حالی که زمین و زمان داغدار شهادت سیدالساجدین، امام زین العابدین(ع) بود، در خانواده ای منور به نور ایمان و شیفته اهل بیت(ع) دیده به جهان گشود.
اولین گریه کودکانه اش گویی در سوگ مردی وارسته بود که همزمان با تولد او، بر دست های مردم قهرمان پرور جهرم تشییع می شد. در زادروز میلاد این عزیز، عالم ربانی حضرت آیت الله " سید علی اکبر آیت اللهی " راه سفر ابدی را در پیش گرفت و شهر جهرم را یک بار دیگر غرق در عزا و ماتم کرد. شهید رحمانیان این گونه در حال و هوایی روحانی تولد یافت و دوران پرنشاط کودکی را در دامان پدر و مادری فرهیخته به سر آورد.
این شهید بزرگوار تحصیلات خود را تا پایان دوره متوسطه ادامه داد و با گرفتن مدرک دیپلم از تحصیل فراغت یافت. فعالیت های سیاسی و مبارزاتی وی که از سال ها قبل از انقلاب آغاز شده بود، بعد از پیروزی انقلاب هم‌چنان ادامه یافت و این سردار شهید با پیوستن به جمع سبزپوشان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، خود را آماده دفاع از انقلاب و میهن اسلامی نمود.
جنگ تحمیلی، عرصه تبلور استعدادهای نهفته او بود. سردار شهید رحمانیان با شروع اولین جرقه های جنگ به سوی جبهه های نور شتافت که شور و حال و التهاب اولین اعزام را در قسمتی از خاطراتش این گونه بیان داشته است:
"با ۱۴ نفر از برادران سپاه جهرم به جبهه اعزام شدیم. آن زمان، تازه جنگ ایران و عراق شروع شده بود و خرمشهر سقوط کرده بود ... شور و حالی دیگر در بین برادران بود و تمام آن ها با گریه و التماس، مسئولین را راضی کرده بودند. عید قربان ۱۴۰۱ ه.ق بود، در جهرم نماز عید برپا بود که به محل نماز آمده و با مردم خداحافظی کردیم. از شدت شوق، اشک در چشمم حلقه زد، خدا می داند چه حالی داشتم".
سردار شهید علی اکبر رحمانیان، فعالیت های خود را با عنوان مسئول آموزش بسیج جهرم آغاز کرد و با این که بسیاری از دوستان به علت اهمیت حضور وی در بسیج، از رفتن او به جبهه ممانعت می کردند، به دفعات راهی عرصه های نبرد گردید و با پذیرفتن مسئولیت های مختلف، عملیات های متعددی را عرصه دلاوری های خود ساخت. وی در عملیات های والفجر مقدماتی، والفجر ۱، ۲ و ۴ و عملیات خیبر فرماندهی طرح و عملیات تیپ المهدی(عج) را برعهده داشت.
در عملیات های رمضان و محرم به ترتیب با عنوان فرمانده گردان و مسئول محور عملیات حضور یافت. علاوه بر این‌مدتی نیز با عنوان معاون تیپ تکاور رعد- متشکل از گردان های تیپ المهدی و تیپ ۵۵ هوابرد اصفهان- انجام وظیفه کرد.
سردار شهید رحمانیان در مدت زمان حضور در جبهه به دفعات آماج تیر و ترکش دشمن قرار گرفت و با تحمل جراحات بسیار، راهی بیمارستان گردید.
سرانجام آن گونه که خودش آرزو کرده بود، در تاریخ۲۷ بهمن ۱۳۶۴ با بدنی پاره پاره به دیدار دوست شتافت.
در یادداشتی که شهید قبل از شهادت خود به جای گذاشته است، چنین می خوانیم:
"خداوند تبارک و تعالی گناهان مرا ببخشاید؛ وصیتی ندارم، وصیتم، وصیت شهدای عزیز است. دوستانم نیز مرا حلال نمایند... خدایا! با لطف و کرم تو به سویت می آیم. هرچند سراپا گناهم، مرا ببخش و بیامرز".
یادداشت از: فاطمه دیباور
پایان پیام/
