خبرگزاری فارس-گروه سینما: جاری شدن عطر مطبوع زندگی و زیستن در حال، طوری که امری زینتی، اشرافی و دور تلقی نشود، هنری ظریف است که فراتر از جهان‌بینی، نیاز به تجربه زیسته‌ای مطابق با چنین حالی دارد. عطرآلود روایت غیرفانتزی این رایحه خوشایند است.
هادی مقدم دوست زیبایی زندگی را، مستقل از ثروت و پول و نه به عنوان اتفاقی بیرونی، بلکه همچون جریانی انسانی و درونی به تصویر کشیده.
اگر حضور در این جهان سراسر سختی است و بی‌پولی سخت‌ترش هم می‌کند، چرا وجودی دیگر را بدان دعوت کنیم؟ قهرمان «عطر آلود» از همین موضع چالش خود با آینده و سفر درونی‌اش به گذشته را آغاز می‌کند. همان نقطه انتخاب بین دنبال کردن علاقه و تن دادن به اجبار ...
واقع‌گرایی و ایده آل گرایی، بیش از آن که در تکنیک‌های اجرایی فیلم بروز داشته باشند، در ساخت جهان آن اثر دارند. جهانی که نشأت گرفته از نوع نگاه نویسنده و کارگردان است. واقع‌گراییِ فطری مقدم دوست در عطر آلود، نوعی در نظر گرفتن تمام شرایط به صورت واقع بینانه است، بدون از حرکت ایستادن و مردن. همان کش مکش درونی هر فیلم‌نامه‌نویسی میان ساخت عطر خودش و اضافه کردن اثر خود به دنیا و حمّالی طلا و فروش زمان خود به دلایل معیشتی است. علیِ عطر آلود، چه در ظاهر و چه در تأویل همان هادی مقدم دوست است. هنرمندی که همیشه در دوراهی پراکندن عطر اثر جدیدش به دنیا و به جان خریدن سختی‌های این مسیر و فروش زمان خود به بازار (ادارات و امثالهم) قرار دارد.
برنده این مبارزه اما لزوماً پایانی شاد به معنای غربی خود نخواهد داشت. گرچه شیرینی عطر زندگی را همراه با آرامشی خودآگاه خواهد چشید.
آخرین روایت هادی مقدم دوست از دنیای انسان‌ها، بی‌شک از بهترین آثار کارنامه سینمایی اوست.
نویسنده: علیرضا خوشکام
پایان پیام/
