خبرگزاری فارس ـ حسین معافی؛ در این روزهای سرد زمستان عمق فاجعه آلودگی هوا را وقتی خواهی دید که از کنار نیروگاه حرارتی شازند عبور می‌کنی، آلودگی هوا به واسطه سوخت مازوت نیروگاه شازند به حدی است که هیولایی از آلودگی را نظاره می‌کنی که در حال تاخت و تاز است.
این سیاهی، گویا امیدی به صبح سپید ندارد، این هیولا خورشید را هم بی‌فروغ کرده و روی شب تار را سیاه نموده است، گویا دودکش‌های نیروگاه در آلودگی خفه شده و خودش مرگ خودش را رقم می‌زند.
وقتی که حجم عظیم آلودگی را می‌بینی، وقتی این هیولای سیاه هفت سر بیشاخ و دم را مشاهده می‌کنی، حاضر می‌شوی که ساعتها برق و گاز نداشته باشی ولی این هوای خطرناک را تنفس نکنی.
حاضر می‌شوی ساعتها ادارات، مدارس و کارخانجات تعطیل شوند ولی این سم مهلک را ننوشی، حاضر می‌شوی روزها اصلاً زندگی را کلاً تعطیل کنی تا این مشکلات را نبینی و هرچه زودترخلاصی یابی.
راستی چه کسی باید به فکر این مردم باشد، سالهاست که قول‌های زیادی داده شد ولی عمل نشد، چرا مصرف و تولید برق و گاز مدیریت نمی‌شود؟ چرا نمی‌توان شاخ این هیولای هفت سر را شکست؟ چرا در فصول گرم سال به فکر حل این مشکلات نیستیم؟ طرح جامع کاهش آلودگی هوای اراک چه نقشی دارد؟ پیگیری مسئولین استانی و کشوری چه آثاری داشته است؟ کارخانجات و کارگاه‌های تولیدی و آلاینده چه الزاماتی برای کاهش آلودگی هوا رعایت می‌کنند؟ و چرا این کارخانجات به جای سوخت گاز در این هوای آلوده از سوخت گازوئیل استفاده می‌کنند؟ چرا هوای اراک را ندارید؟
گستردگی این آلودگی در حدی است که تمام شهرها و روستاهای اطراف نیروگاه حرارتی شازند را تا شعاع ۲۰ کیلومتری در بر می‌گیرد و تحت تاثیر قرار داده است.
تاکنون هرچه مردم، فعالین محیط زیست و مسئولین این موضوع را پیگیری کرده‌اند، متأسفانه گشایشی صورت نگرفته است، به راستی چه کسی باید به داد مردم برسد؟ پایان این آلودگی‌ها چه زمانی خواهد بود؟ این آلودگی نه‌تنها بیماران، کودکان و سالمندان را زمین‌گیر می‌کند، بلکه تنفس این هوای آلوده و مجاورت با این گازهای سمی، هر انسان، حیوان، گیاه و هر جنبندهی سالمی را نیز دچار مرگ تدریجی می‌کند.
شهر اراک تا امروز حدود ۱۱۰ روزه آلاینده داشته است، روزهایی که گازهای سمی گوگرد دیاکسید، نیتروژن دیاکسید، اوزون و گازهای سمی دیگری را وارد ریه‌ها کرده‌ایم، گازهایی که هم سرطان‌زا هستند، هم عقیم کننده‌اند، هم بیماری‌های مختلفی را باعث می‌شوند و هم مسائل و مشکلات زیست‌محیطی فراوانی را به وجود می‌آورند.
امید است که هرچه زودتر فکری برای این اَبَر آلودگی در اراک و شهرهای صنعتی شود تا شرایط بدتری را به‌وجود نیاورده است.
پایان پیام/
