خبرگزاری فارس از قم، حسن شیخ حائری: سخن از «فرمانده»ای است که خود را «سرباز» می‌دانست، سربازی که فرمانده‌اش بارها در هجرانش بغض کرد و البته او را ملی‌ترین و امتی‌ترین شخصیتِ نه تنها ایران بلکه دنیای اسلام خواند و فرمود: حاج قاسم ثابت کرد می‌توان ملی‌ترین و در عین حال امتی‌ترین بود؛ ضمن آن که سردار شهید عزیز ما را باید به چشم یک راه، یک مدرسه درس‌‌آموز و یک «مکتب» نگاه کنیم.
سلیمانی البته خودش را یک دیده‌بان ساده در صحنه جنگ معرفی می‌کند و بر این باور است که جمهوری اسلامی، حَرَم است و اگر این حرم بماند، دیگر حرم‌ها هم خواهند ماند.
او در وصیت‌نامه‌اش خطاب به همگان فریاد می‌زند که برای نجات اسلام، خیمه ولایت را رها نکنند و در دام اختلاف در اصول نیفتند.
و اما سردار دل‌ها، «اخلاص» و «مردمی بودن» را در تار و پود زندگی‌اش گستراند و بدون چشم‌داشت، خدمت جهادی به بشریت را وظیفه‌ای برای خود دانست و همین بود که پروردگار متعال نیز او را به آرزویش رساند و به خویش متصل کرد.
او با همین «صِدق و اخلاص»، «چهره بین‌المللی مقاومت» شد و البته خونخواهی وی و یاران شهیدش، تلاطمی بر جان‌ها افکند و انگیزه‌ای مضاعف در خط جهاد و مقاومت ایجاد کرد، تلاطمی که اکنون در بزرگداشت سومین سالگرد عروج آن سربازِ سردار، همچنان ادامه دارد و البته برای همیشه تداوم خواهد یافت.
اکنون تردیدی نیست که «شهید سلیمانی» برای دشمن، خطرناک‌تر از «سردار سلیمانی» است؛ چراکه «مکتب سلیمانی» به عنوان یک مکتب بین‌المللی به جهانیان عرضه شده و پیش رویِ اندیشمندان و متفکران است تا با بررسی، واکاوی و البته رسیدن به تحلیل راهبردی از این مکتب، آموزه‌هایی برای سبک زندگی دلدادگان برشمرند و آن را به‌ویژه با زبان هنر بسط دهند و تعمیق بخشند.
و در پایان نباید از یاد بُرد که شهادت جانگداز و تشییع بی‌نظیر این سرباز سرافراز اسلام و ولایت، با شهادت جانسوز برخی دیگر از فرماندهان و رزمندگان جبهه مقاومت گِرِه خورده که شایسته است نام و یاد آنان نیز همواره بر سر زبان ها باشد و زنده بماند، شهیدان ابومهدی المهندس، محمدرضا الجابری، حسن عبدالهادی، محمد الشیبانی، حیدر علی، سامر عبدالله و محمدرضا کاظم که در کنار حسین پورجعفری، شهروز مظفری‌نیا، هادی طارمی و وحید زمانی‌نیا، ندای حق را لبیک گفتند و جاودانه شدند؛ هنیئا لهم.
انتهای پیام/۷۸۰۳۶
