به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، همه چیز از یک بیماری شروع می‌شود، از آنجایی که کارآفرین گزارش زنجانی به علت یک نارسایی و ناتوانی قادر به انجام کاری نیست و همین کارش را برای زندگی مشکل‌تر می‌کند.
درها را به روی خود بسته میبیند، اما این پایان راه نیست، برای رسیدن به هدف و موفقیت باید تلاش کرد، همین افکار باعث می‌شود که فکرهای جدیدی در ذهن او شکل بگیرد و به دنبال تقویت توانایی‌های خود باشد.
«سعید مرسلی» که از کودکی نزد پدرش هنر کفش‌دوزی را آموخته است در کنار همه مشکلات زندگی و بیماری که دارد، به کارآفرینی فکر می‌کند و با دریافت وام اشتغال از کمیته امداد و با آغاز کار دوزندگی کفش راه‌های موفقیت را یکی یکی می‌پیماید.
ادامه روایت اقتصادی این گزارش را از زبان کارآفرین که هدف‌های بزرگی را با نیت‌های خیرخواهانه در سر می‌پرورانند، می‌خوانید.
آقای مرسلی شما یکی از کارآفرینان کمیته امداد هستید، خودتان را معرفی کنید؟
بنده سعید مرسلی متولد ۱۳۵۵ و ۴۶ ساله هستم مدرک دیلم علوم تجربی دارم و چند سال است که از کمیته امداد وام اشتغال دریافت کرده و کارم را گسترش داده‌ام.
از آغاز کارتان بگویید؟
ببینید، داستان کارآفرینی من طولانی است، اما برای استحضار شما بگویم که من به یک نوع بیماری دچار هستم که در ابتدا فکر می‌کردم، مانع موفقیت من است و تقریبا مثل همه افرادی که شرایط مشابه من را دارند، ناامید از زندگی بودم.
اما در یک برهه از زمان به این نتیجه رسیدم که همین محدودیت‌ها باعث موفقیت انسان‌های بزرگ می‌شود و بنابراین تلاش کردم به جای فکر کردن به محدودیت‌ها به توانایی‌هایم فکر کنم.
چه توانایی داشتید که تا آن زمان مورد غفلت واقع شده بود؟
ببینید من در کنار بیماری که داشتم، صنعت کفش دوزی را به لحاظ اینکه شغل آبا و اجدادی ما بود و در منطقه ما رونق زیادی داشت، یاد گرفته بودم و در بینابین همین مشکلات به این فکر افتادم که از این توانایی استفاده کنم و در نهایت به کمیته امداد مراجعه کردم.
بله؛ با مراجعه به کمیته امداد و کسب مشاوره از مشاوران شغلی و مسئولان این نهاد راه جدیدی در پیش رویم گشوده شد و تصمیم گرفتم برای شروع کارم از این نهاد وام دریافت کنم.
چقدر وام دریافت کردید؟
برای بار اول خیلی کم بود، یعنی من با ۵ میلیون تومان سرمایه اولیه راه‌اندازی کارگاه را استارت زدم و کارم را شروع کردم.
اما در بارهای دوم و سوم هم به میزان ۶ میلیون و ۵۰ میلیون تومان وام از این نهاد دریافت کردم و به مرور کارم را گسترش دادم.
با دریافت این وام‌ها چه تولیداتی داشتید؟
خب ببینید، ما کلا در کار تولید کفش ورزشی هستیم و از سایز بچه‌گانه تا سایز ۴۰ دوخت داریم.
یعنی الان کارگاه تولید کفش ورزشی دارید؟
بله همینطور است، یعنی در ابتدا کارگاه را با ۴ نفر شروع کردیم و الان ۸ نفر به صورت ثابت در کارگاه مشغول کارند، البته ۵ نفر هم به صورت غیرمستقیم با ما همکاری می‌کنند.
افرادی که غیرمستقیم همکاری دارند چه فعالیتی انجام می‌دهند؟
متفاوت است، اما اکثرا کار جعبه‌سازی برای کفش‌ها و یا تولید رویه کفش را عهده‌دار هستند،
که اکثر این افراد خانمهای سرپرست خانوار هستند.
در بخش فروش هم با مرکز خاصی همکاری دارید یا خودتان مسئولیت فروش را به عهده دارید؟
ببینید، فروش ما مثل سایر تولیدی‌ها دو بخش دارد، یک بخش که مربوط به خودمان است و در قالب آن کفش‌های تولیدی را در مغازه به فروش می‌رسانیم و یک بخش هم مربوط به صادرات است.
البته صادرات هم شامل دو بخش است که داخل و خارج از کشور را در برمی‌گیرد، یعنی در داخل کشور به استان‌هایی مثل تهران، تبریز، شیراز و مشهد صادرات داریم و در خارج کشور هم عراق، افغانستان و چند کشور همسایه مشتری محصولات ما هستند.
با این حجم سفارش میزان تولیدات شما در روز یا ماه چند جفت کفش است؟
با این تعداد نفراتی که الان مشغول هستند در حدود روزانه ۲۰۰ جفت کفش تولید می‌کنیم، ما قطعا اگر تجهیزات بیشتری در اختیار داشته باشیم و یک سری از دستگاه‌ها را خریداری کنیم به تبع میزان تولید هم بیشتر خواهد شد.
یعنی به فکر گسترش کار هستید؟
بله درست است، ما کارمان را ایستایی انجام نمی‌دهیم؛ همانطور که برایتان توضیح دادم از ابتدا تا الان مرتب در حال گسترش کار بودیم و الان هم به فکر افزایش مراکز تولید هستیم.
آنطور که اطلاع داریم بیشتر همکاران شما از مددجویان کمیته امداد و یا زنان سرپرست خانوار هستند، درست است؟
بله کاملا درست است به لحاظ شرایط اقتصادی که این خانوارها دارند تلاش کردیم که از افراد نیازمند در کارگاه استفاده کنیم که علاوه بر تامین نیاز خودمان اشتغالزایی هم کرده باشیم که خوشبختانه نتیجه خوبی هم حاصل شد.
در مورد کیفیت تولیدتان بفرمایید، آیا قابل قیاس با محصولات خارجی است؟
کفش‌های تولیدی ما در هیدج و در کارگاه خودم به هیچ وجه قابل قیاس نیست! چرا که ما کیفیتی به مراتب فراتر از محصولات وارداتی و خارجی از برخی کشورها مانند چین داریم.
امروز تولیدات ما طبق اصول بهداشتی و پزشکی تولید می‌شود، شاید در گذشته وضعیت تولیدات ما قابل رقابت با محصولات خارجی نبود ولی با کلاس‌هایی که برگزار می‌شود، امروز تولیدات ما در سطح رقبای خارجی و در بسیاری از موارد بهتر و مرغوبتر از آنهاست.
هیدج در تولید کفش‌های بچه‌گانه قطب کشور است و همین باعث شده تا توجه به تولیدات بیشتر و همین توجه باعث شده که امروز تولیدات ما بتواند با محصولات خارجی رقابت داشته باشد.
آیا صادرات هم دارید؟
بله ما صادرات هم داریم و محصولات ما مستقیم و غیر مستقیم به کشورهای خارجی صادر می‌شود، ما در واقع توانستیم بازار برخی رقبا از دستشان خارج کنیم و خودمان را بر مصرف کننده خارجی هم دیکته کنیم.
در حال حاضر محصولات ما علاوه بر تامین بازار داخلی، مستقیم به کشورهای افغانستان، هند و اربیل عراق نیز صادر می‌شود، البته به صورت غیر مستقیم و از طریق بازار مشهد به کشور پاکستان نیز صادر می‌شود.
آقای مرسلی شما امروز یکی از کارآفرینان نمونه کمیته امداد هستید که برای تعداد قابل توجهی کارآفرینی کرده‌اید، توصیه‌تان به سایر افرادی که در موقعیت شما قرار دارند، چیست؟
ببینید، من خودم یک فرد دارای مشکل بودم که در یک برهه زمانی احساس می‌کردم به آخر خطر رسیده‌ام اما به عقیده من آخر خطی وجود ندارد و تا زمانی که انسان از توانایی‌های خود درست استفاده کند، موفقیت هم حاصل خواهد شد.
شاید امروز یک عده این دیدگاه را داشته باشند که موفقیت فقط از طریق تحصیل و شغل اداری حاصل می‌شود، اما واقعیت اینکه در شرایط کنونی رفتن به دانشگاه و طی مدارج علمی، تنها مسیر اشتغال و کسب درآمد نیست و بسیاری خود دست به کار شدند و به کمک ذوق و سلیقه‌ای که داشتند، کسب و کاری فراهم کرده و به واسطه آن درآمد کسب می کنند
خودتان بهتر از من می‌دانید که تمام کارآفرینان موفق و بزرگ در طول مسیر طعم ورشکستگی را چشیده‌اند، چه شرایط این شکست مالی را به آنها تحمیل کرده و یا خود یک تنه مقصر این شکست هستند بنابراین با قبول این شکست یک بار دیگر از صفر شروع کرده‌اند و در نهایت به موفقیت رسیده‌اند.
به عقیده من انسان در بدترین شرایط هم می‌تواند بهترین کار را ارائه دهد و در چنین لحظاتی فقط و فقط امید است که انسان را سر پا نگاه می‌دارد و اگر امید نباشد، غیر از مال و دارایی، انگیزه کار و زندگی هم از دست می‌رود.
چه بسا تجار و کارآفرینان بزرگی که بعد از افول مالی دچار افسردگی شده و خود را از جامعه جدا کرده و دیگر دست به هیچ فعالیت اقتصادی نزده‌اند.
من به همه افرادی که در شرایط من در گذشته قرار دارند، توصیه می‌کنم که قدر توانایی‌ها و استعدادهای خود را بدانند و با توکل بر خدا کار را شروع کنند و اجازه ندهند که ناامیدی بر آنها غالب شود.
به نظر من پرداخت وام‌های بانکی برای راه اندازی مشاغل تولیدی خوب است، اما باید ادامه‌دار باشد و این نهاد در ادامه کار هم دستگیر کارآفرینان باشد، از طرفی یک موضوعی که کارآفرینان را دچار مشکل می‌کند، بروکراسی سخت بانک‌ها برای پرداخت وام است که اگر حل شود، بسیاری از مشکلات در حوزه بیکاری حل خواهد شد.
پایان پیام/73005
