به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس، مستند «خاک» به کارگردانی و تهیه کنندگی طالب رماوندی یکی از مستندهای حاضر در ششمین جشنواره تلویزیونی مستند است که در جریان اکران آثار راه یافته به مرحله نهایی جشنواره تلویزیونی مستند از شبکه مستند سیما پخش شد. در خلاصه این مستند عنوان شده است: دریک روستای مرزی عرب نشین در خوزستان که مورد تهاجم نیروهای عراقی قرار می گیرد، مردم روستا مقاومت شدیدی نشان می دهند وحاضر نمی شوند پرچم ایران را پائین بیاورند. بعثی ها برخورد شدیدی می کنند و ۵۲ نفر از مردان مقاوم آن روستا را با خود می برند. این فیلم درباره این روستا و آن واقعه است.
به بهانه نمایش مستند «خاک» در ششمین جشنواره تلویزیونی مستند، با طالب رماوندی کارگردان و تهیه کننده این مستند به گفتگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.
*فارس: سوژه و ایده تولید مستند «خاک» از کجا در ذهن شما شکل گرفت؟
رماوندی: مستند «خاک» درباره سرنوشت 52 نفر از اسرای روستای ابوحمیظه در 5 کیلومتری سوسنگرد است. ماجرا از این قرار است که سال 1359 که عراق به کشورمان حمله کرد، بخش جنوبی این روستا که در مجاورت مرز است، آن منطقه را اشغال کرده و 52 نفر از مردان روستا را با خود می‌برند. سرنوشت این افراد تا به امروز نامعلوم بوده و هیچ خبری از آنان نداریم. حتی هیچ کس هم نیامده که بگوید چه بلایی سر آنان آمده است؟ در سال‌هایی که صدام در عراق بود، اسرایی از دو طرف رد و بدل می‌شدند و مردم روستا چشم امیدی داشتند که ردپایی از این 52 نفر در بین اسرا باشد اما باز هم اتفاقی رخ نداد.
بعد از این همه بی‌خبری، برای بسیاری از اهالی روستا مسجل شده است که این افراد به شهادت رسیده‌اند، اما هنوز هم برخی از اهالی و به ویژه خانواده‌هایشان چشم انتظار بازگشت آنان هستند. حتی از تعدادی از بستگان آنها که در عراق ساکن‌اند خبر می‌آورند که زنده‌اند اما باز هم خبری نمی‌شود. با طیف زیادی از افراد مواجهیم که بیشترشان زن و از بستگان آن 52 نفراند. همین موضوع درد بزرگی را برای مردم این منطقه ایجاد کرده است و شبانه‌روز با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. بچه‌های آنان این سوال را می‌پرسند که سرنوشت پدران ما چه شد؟ در کجا دفن شده‌اند؟
*فارس: در رابطه با سرنوشت نامعلوم سوژه‌های اثر خود، - 52 نفر مفقود شده - تاکنون جستجو یا تلاشی برای پیداکردن ردی از آنان انجام داده‌اید؟
رماوندی: در حین ساخت این فیلم پیگیری‌های زیادی برای فهمیدن سرنوشت این افراد داشتم؛ با صلیب سرخ تماس گرفتم و صحبت کردم. از بنیاد تفحص پیگیری کردم و ... اما هیچ کس خبری ندارد. انگار آنها ثبت هم نشدند. 10-15 سال پیش یک آرامگاه کلی برای همه‌شان درست کردند تا یادبودی برایشان باشد و همین. این اتفاق در حالی است که اگر سراغ زن‌های روستا بروید و با آنان صحبت کنید متوجه می‌شوید که این حادثه چه قدر برایشان تلخ است. نزدیک به 42 سال از ربودن این افراد گذشته، اما طی این سال‌ها هیچ نهاد یا فردی به این موضوع رسیدگی نکرده و این سوال را نپرسیده‌اند که سرنوشت این 52 نفر چه شده است؟
*فارس: فرم روایی این مستند و نحوه بازنمایی تصویر سوژه‌های مستند «خاک» به چه صورتی روایت شده است؟
رماوندی: در بین مردم روستا رفتیم و کوچه به کوچه با کسانی که این حادثه برایشان رخ داده بود، مصاحبه گرفتیم. دقت داشته باشید که این اثر یک مستند محض است و هیچ مداخله‌ای در آن نداشتیم. خود واقعه این قدر بزرگ و شگفتی‌ساز است که لزومی نداشت دستی در آن ببرم.
*فارس: از ابتدای کار هدف خاصی از تولید این مستند در نظر داشتید؟
رماوندی: داغ آن رفتگان برای عزیزان‌شان هنوز داغ است و با این فیلم می‌خواستیم نوعی دلگرمی و آرامش بهشان بدهم. شاید این فیلم باعث شود کسی که از سرنوشت آنان اطلاعی داشته باشد، بیانش کند.
پایان پیام/
