در آن سوی مرزها، برای تضعیف نسل‌های آینده ایران برنامه‌ریزی می‌شود

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، حجت‌الاسلام حمید مقامی، کنشگر فرهنگی-اجتماعی در یادداشتی نوشت:

به نام خدا که نور همه هستی است
و سلامی به بلندای نام ایران 

امروز نیست که مهساها می‌میرند. سالها است مهساها می‌میرند، دخترانی که طعمه پلیدی‌های جهان هستند.

اگر مهسا به هر دلیلی از این دنیای پلید رخت برکشید، اما مهساهای بی‌گناه هنوز در چنبره دژخیمان عفت گرفتارند و دم از هیچ کس بر نمی آید.

مهسا بهانه بود برای بیرون ریزی عقده‌ها و کینه های دیرینه مدعیان آزادی.

امروز اما حجت تمام شد. امام جامعه مثل همیشه با هوشمندی، بزرگ منشی، متانت و قدرت تکلیف را روشن کرد. 

اگر مشکلات در جامعه هست که هست. اگر برای رفع مشکلات جامعه، ناهماهنگی و ناکارآمدی در برخی از اجزای حاکمیت هست که هست؛ اما آشوب راه حل نیست.

گروه های نوجوان و جوان پرهیجانی که این روزها شاهد حضورشان در خیابان ها هستیم نتیجه ندیدن و نفهمیدن آنها است. هم از جانب خانواده ها و هم از جانب ساختارهای تربیتی حاکمیت. 

آنها که در آن سوی مرزها آینده پژوهانه و هدفمند برای نسل دهه هفتاد و هشتاد جامعه ایرانی برنامه ریزی کردند، برای دهه های دیگر نیز برنامه دارند.

امام انقلاب امروز تصریح کرد: "بدون جمهوری اسلامی هم با ایرانی که قوی باشند مخالفند، با ایرانی که مستقل باشد مخالفند".

آری اگر جمهوری اسلامی هم نبود آنها به ایران، به بچه های ایرانی، به زنان ایرانی، به ارزش‌های ایرانی و به ایران قوی کار دارند.

پدران و مادران عزیز؛

اساتید، معلمان و مربیان گرامی؛

بزرگان علم و هنر و ورزش و ادبیات؛ 

تشکل های مردمی و دانش جویی و مطالبه گران رفع مشکلات مردم؛

نقایص حاکمیت و جامعه تنها به دست شما قابل حل است.  هیچ ایرانی علاقه‌مند به وطن، با دست خودش وطنش را به وطن فروشان نمی‌فروشد. امنیت، آرامش ، رفاه ، پیشرفت و بزرگ نامی در دنیا، شایسته هر کسی است که شناسنامه ایرانی دارد.

بیایید به هم بپیوندیم و صف خود را از آشوبگران و مزدوران و وطن فروشان جدا کنیم. 

هوای نسل جدید را داشته باشیم که نسل های آینده ما را سرزنش خواهند کرد. فرزندانمان را از این مهلکه سیاه و غبار آلود برهانیم. هیچ پدری دشنه و چاقو و آتش برای کشتن و تخریب به دست فرزندش نمی‌دهد.

ما پدران، مادران، معلمان و استادان هیچگاه دشنام و بی ادبی و بی حرمتی یاد ندادیم که اینک برخی فرزندانمان برای مطالبه آزادی و اصلاح ایران بزرگ فریادشان به ناسزا بلند می‌شود. لحظه ای درنگ کنیم ، بیندیشیم که این زبان، نه زبان قوم ایرانی است و نه زبان دین رسمی ما اسلام. 

این زبان، نجوای وطن فروشان بی نجابت و اربابان بی شرافت آنها در گوش فرزندان ماست برای تهییج مردمان نجیب ایران مظلوم ولی قوی. 
اینک با علم به همه دشواری‌ها، گرفتاری ها، انتقادها و مطالبات، بیاییم یکدیگر را به حقیقت پیشرفت ایران بزرگ و استقامت در مسیر دشواری که برای ساختن آن داریم، سفارش کنیم.

باید زنجیره ای از برادری، گفت و شنود و توصیه های دوسویه ی امید بخش در سراسر میهن بسازیم. زنجیره ای از امید که هیچ آشنای خائن و هیچ غریبه ای نمی‌تواند به آن رخنه کند.

پایان پیام/ س