به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، صابر پرنیان بعد از ظهر امروز در حاشیه بازدید از شرکت دانش بنیان آروین در شهرک سرمایه‌گذاری خارجی اظهار کرد: این واحد صنعتی فناور با بومی‌سازی قطعات صنعتی، اولین بوژی‌ساز بخش خصوصی در کشور است که در این زمینه فعالیت می‌کند.
وی با اشاره به اهمیت افزایش تولید محصولات صنعتی در میزان اشتغال‌زایی ادامه داد: بر اساس برنامه‌های تعیین شده این شرکت قرار است تا پایان سال دو هزار دستگاه بوژی تولید کند که در این زمینه با توجه به این که تاکنون ۷۰۰ دستگاه بوژی تولید شده، بنابراین خوشبختانه از برنامه جلو هستند.
پرنیان افزود: این واحد صنعتی در حال حاضر روزانه هشت دستگاه بوژی تولید می‌کند که در این زمینه تمام تلاشمان را برای رفع موانع و حل مشکلات برای افزایش تولید خواهیم کرد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود، یکی از راه‌های دستیابی به بازارهای اقتصادی در کشورهای شمالی و اروپایی را مسیر حمل و نقل ریلی عنوان کرد و گفت: اگر بخواهیم به این بازارها دست یابیم، باید مسیر حمل و نقل ریلی را تقویت کنیم که برای این موضوع باید از واحدهای صنعتی حمایت کنیم.
رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت آذربایجان‌شرقی با بیان اینکه تقویت واحدهای مجموعه ساز موجب تقویت قطعه‌سازان می‌شود، تصریح کرد: در واقع این شرکت دانش بنیان که بر پایه اقدامات فنی و مهندسی فعالیت می‌کند از واحدهای صنعتی پیشران در توسعه کشور است.
شرکت آروین یکی از واحدهای ملی مجموعه‌ساز در حوزه صنایع ریلی است که در روزهای گذشته در مراسم ملی روز صنعت و معدن از این واحد صنعتی تجلیل شد.
گزارش فارس حاکی است، بوژی در اصل یک کلمه فرانسوی می‌باشد و در لغت به معنای محور است. بوژی‌ها بر خلاف ظاهر سخت و خشن و خشکی که دارند به راحتی توسط فشار روغن هیدرولیکی بر روی آنها اعمال می‌شود، کنترل و تعلیق می‌شوند و ضربه را جذب می‌کنند.
بوژی از سال ۱۹۶۸ میلادی یا سال ۱۳۴۵ توسط چند شرکت ایرانی وارد ایران شد و مسلما از آن زمان تاکنون هم طراحی بوژی‌ها تغییر کرده است و متناسب با گذشت زمان ظرفیت بارها و محموله‌ها هم افزایش یافته است.
بوژی در واقع کمرشکنی است با محورهای زیادتر از حالت نرمال که تعداد محورهای آن متغیر می‌باشد. به‌طوریکه هرچه بار سنگین‌تر باشد، برای توزیع نیروی وزنی بهتر، تعداد محورها بیشتر و بالعکس برای بارهای سبکتر می‌توان از تعداد محورهای کمتری استفاده کرد.
ممکن است بار وزن زیادی نداشته باشد و بتوان آن را حتی با یک تریلی معمولی هم حمل کرد ولی مسئله حجم بار هم می‌باشد، باتوجه به سبک بودن بار به دلیل حجم زیاد باید از بوژی استفاده کرد مانند حمل پره توربین‌های بادی. بوژی یک کار سخت و زمان بر و نیازمند یک تیم منسجم هدایت‌کننده می‌باشند. برای حمل و نقل یک بار فوق سنگین یا فوق حجیم، ممکن است برای یک مسیر هفتاد کیلومتری ۲۵ روز زمان طی شود به دلایلی مثل بر داشتن موانع از سر راه، زمان حرکت در جاده‌ها که مصادف با اوج ترافیک و شلوغی نباشد که موجب مختل شدن عبور و مرور شود.
هماهنگی‌های لازم با پلیس راهور ناجا، اداره برق برای کابل‌های برق در مسیر در صورتی که ارتفاع بیش از حد باشد، راهداری و سایر سازمان‌ها و ارگان‌ها که همه این‌ها ایجاد یک چالش سخت برای جابه‌جایی بارهای فوق سنگین می‌باشد که نفس‌ها را در سینه حبس می‌کند.
انتهای پیام/س
