به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، یکی از عملیات‌هایی که در سال ۱۳۶۱ در منطقه جنوب انجام شد، «عملیات محرم» بود. در واقع، این عملیات جزئی از عملیات‌‌های برون‌مرزی ایران بود. از نکات مهم آن، وجود کانال «بجلیه» از موانع دشمن در مقابل رزمندگان در منطقه شهرهانی بود که از «نهر عنبر تا چزابه و فکه» به طول ۹۰ کیلومتر، عمق شش متر و عرض چهار متر وجود داشت. در این منطقه، دشمن موانع و استحکامات وسیعی را ایجاد کرده بود که از جمله این موانع می‌توان به کمین، میدان مین در پشت رودخانه «دویرج» با عمق ۴۰ متر، سیم‌های خاردار توپی و حلقوی و کانال اشاره کرد.
بعد از گذشت چند سال از این عملیات و خاتمه جنگ، در سال ۱۳۶۹ گروهی از نیروهای تفحص بر آن شدند که برای پیدا کردن پیکر مطهر شهدا وارد این منطقه شوند، اما موانع سخت به جای مانده از جنگ، کار آن‌ها را با مشکل مواجه کرد. آن‌ها ۶ روز در این منطقه عملیاتی در جستجوی پیکر شهدا بودند اما توفیقی نیافتند. در روز هفتم که برابر با روز نیمه شعبان بود، آخرین روزی بود که اجازه فعالیت داشتند و چون پیکر شهیدی را تفحص نکردند باید کار را متوقف می‌کردند.
کم‌کم آثار خستگی و یأس در چهره تک تک بچه‌های گروه تفحص نمایان و قطرات اشک بر دیدگانشان جاری شد. پشت سرهم ذکر «یا صاحب الزمان» را بر زبان می‌آوردند. نزدیک غروب شهید علیرضا غلامی که در سال ۱۳۷۶ در جریان تفحص منطقه فکه به شهادت رسید، همانند دیگر اعضای گروه تفحص که ناامید شده بود، در آن بیابان برهوت و خشک چشمش به چهار - پنج شقایق افتاد که بر خلاف جاهاى دیگر که تک تک مى‌رویند، در آنجا دسته‌اى و کنار هم روئیده بودند.
غلامی به سمت آن گل‌ها رفت که براى بچه‌‌هاى معراج به عنوان عیدی ببرد. وقتی خواست گل را با ریشه در بیاورد، متوجه شد که ریشه شقایق از جمجمه یک شهید روییده است، در این هنگام فریاد یا حسین (ع) یا مهدی (عج) یا زهرا (س)ی او بلند شد. شهید پلاک هویت هم همراه داشت. طبق استعلامی که بعدها انجام دادند مشخص شهید پیکر این شهید متعلق به «شهید مهدی منتظر القائم» از لشکر ۱۴ امام حسین (ع) اصفهان است.
با تفحص پیکر شهید مهدی منتظر القائم، مجوز داده شد که در آن منطقه به تفحص ادامه دهند و به دنبال آن ۳۰۰ شهید در آن منطقه شناسایى شد.
انتهای پیام/
