به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از صندوق نوآوری و شکوفایی، شرکت سیویل ابنیه جهان از سیزده سال گذشته تا امروز مشغول تولید و کیفی‌سازی محصولی برای ترمیم آسفالت‌های مضمحل است. این شرکت توانسته طرح‌های بزرگی چون جوان‌سازی آسفالت فرودگاه اصفهان و شیراز را انجام دهد که بیش از 5 سال است که این دو فرودگاه را از هرگونه نوسازی آسفالت بی‌نیاز کرده است. نداشتن نیاز به تجهیزات خاص و ساده بودن مصرف پلیمرهای تولیدی و در نتیجه کاهش هزینه‌های نگهداری آسفالت با استفاده از این محصولات، باعث شده تا بسیاری از مشتریان خارجی از اروپا یا حاشیه خلیج فارس نیز به سراغ این شرکت بیایند.
توان رقابت با خارجی‌ها را داریم
میثم تقوی‌فر، مدیر عامل این شرکت می‌گوید سیزده سال است که فرایند تولید مواد پلیمری را آغاز کرده و از سال 95 نیز فناوری جوان‌ساز آسفالت را به دست آورده است. «دانشش برای خودمان است؛ یعنی از داخل و خودبنیاد به آن رسیدیم و نمونه تقلیدی نبوده است.»
این شرکت در این سال‌ها پروژ‌هایی را هم در داخل ایران انجام داده است. «اتوبان تهران- ساوه، آسفالت پلیمری پل صدر، و در استان آذربایجان غربی نیز پروژه‌هایی را پیش بردیم».
حمایت صندوق نوآوری سلاح مبارزه با گرانی شد
از سوی دیگر اما گرانی بی‌سابقه مواد اولیه باری دیگر بر دوش توسعه این تولید مبتکرانه بود. «از سال گذشته مواد اولیه 400 درصد گران‌تر شد و این یعنی عملا تولید غیر ممکن بود. ما هم تقریبا در ماه تولیدی نداشتیم».
تقوی‌فر از این می‌گوید که گردش ماهیانه شرکتش رقمی بین 20 تا 25 میلیارد تومان شده است. با این حال شرایط یک سال گذشته همه عرصه‌ها را برای تولید سخت‌تر کرده بود تا اینکه از صندوق نوآوری و شکوفایی درخواست وام کرد. «صندوق نوآوری یک وام سرمایه در گردش به ما داد که در واقع تامین مالی تولید 300 تن جوان‌ساز آسفالت بود. برای این کار توانستیم وامی به اندازه چهار میلیارد و 500 تومان دریافت کنیم».
تعهدات ارزی صادرات را از روی دوش دانش‌بنیان‌ها بردارید
آمار مدیرعامل شرکت سیویل ابنیه جهان از داده‌های روز دنیا نشان می‌دهد که قیرهای اصلاح‌شده امروز جایگاه مهمی در پروژههای عمرانی کسب کرده‌اند. افزودن پلیمر به قیرها آثار مثبتی روی خواص قیر و عملکرد آن در دمای بالا و پایین دارد. «ما به فرانسه و ترکیه صادرات داشته‌ایم. عراق و امارات از مشتری‌های ثابت‌مان بودند و قطری‌ها هم خیلی از پروژههای راه و ترابری خود را با محصولاتی که از ما خریده بودند، انجام دادند».
مدیرعامل سیویل ابنیه جهان می‌گوید که شرکت‌هایی مثل او بازگشت پول حاصل از صادرات را نمی‌توانند از طریق بانک‌ها انجام دهند و باید به صرافی بروند. «این کار کلا ما را در ضرر می‌برد چون اختلاف میان ارز نیمایی با ارزی که در بازار می‌فروشند و ما باید از صرافی‌ها بگیریم، سه هزار تومان است که باید آن را از جیب بدهیم.»
همین مسئله باعث شده تا از دولت درخواست کند که تعهدات ارزی را دست‌کم از روی دوش شرکت‌های دانش‌بنیان بردارد.
وی در آخر می‌گوید: «محصول ما را همه شرکت‌های خصوصی استفاده می‌کنند و اگر شرایط صادراتی درست در داخل کشور باشد در بسیاری از نقاط دنیا هم خواهان داریم چرا که محصول ما نیاز به فناوری پیچیده‌ای ندارد و آن را در هر قیری که بریزند سازگار است.»
انتهای پیام/
