به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، غلامرضا نظرنژاد از دانش آموختگان بخش کشاورزی در هرمزگان در یادداشتی ذیل عنوان « نقدی بر راه اندازی هنرستانهای تخصصی در هرمزگان آورده است:
بازار کار یکی از مهم ترین سرمایه‌های اقتصادی هر کشوری است که به لحاظ سر و کار داشتن مستقیم با انسان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
نقش و تاثیر آموزش و پرورش در رشد اقتصادی کشورها با ایجاد شرایط و زیرساخت های آموزشی و تربیت نیروی انسانی کارآمد بر کسی پوشیده نیست.
پیشینه ایجاد هنرستان های فنی و حرفه ای در کشور به سال 1300 یعنی یک قرن پیش بر میگردد که اولین هنرستان در شهر اصفهان به طور مشترک توسط مدیران ایرانی و خارجی دایر شد.
در سال 1320 با خروج متفقین از ایران مدیریت این هنرستانها تماما ایرانی شد.در آن سالها به دلیل فقدان زیر ساخت‌های آموزش عالی در کشور، ایجاد این واحدهای آموزشی جهت تربیت نیروی انسانی کارآمد از اهمیت بالایی برخوردار بود.
با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در زمینه آموزش و سواد آموزی، انقلابی در کشور شکل گرفت و به تناسب آن، رشد فزاینده واحدهای آموزشی هم در مقاطع تحصیلی و هم آموزش عالی در کشور بوجود آمد.
دانشگاه آزاد اسلامی، پیام نور و دانشگاه علمی کاربردی مولود همین رویکرد در بخش آموزش عالی بودند که امروز کمتر شهرستانی در کشور شاهد هستیم که فاقد یکی از این واحد ها نباشد.
در کنار دوبخشی که گفته شد ساختارهایی مانند واحدهای فنی و حرفه‌ای با رویکرد تربیت نیروی انسانی ماهر، کار تامین نیروی کار مورد نیاز کشور را دنبال می‌کند.
بر کسی پوشیده نیست که راه اندازی، تجهیز و تامین نیروی آموزشی و اداری و تامین اعتبار راه اندازی و نگهداری این واحدها مستلزم صرف هزینه کردهای هنگفتی در گذشته بوده است.
سوالی که در ذهن می‌گذرد این است که با گذشت 4دهه از سیاست گذاری‌های اجرایی امروزه چه تناسبی بین این سطوح آموزشی با نیاز واقعی بازار کار وجود دارد؟ چه توفیقی این آموزش‌ها در رشد اقتصادی و تامین نیروی مورد نیاز بازار کار در کشور داشته اند؟
به زعم نگارنده اگر توفیقی بوده کم بوده پس راهکار چیست؟
بطلان کشیدن بر روی مسیری که طی شده و رفتن به سمت مسیرهای جدید؟
استان هرمزگان بدلیل موقعیت خاص جغرافیایی و استقرار واحدهای صنعتی مانند فولاد و آلومینیوم و صنایع معدنی و نفت و گاز در کنار صنایع مرتبط با شیلات و کشاورزی و گردشگری در آن دارای فرصت های شغلی فراوانی است اما همیشه سهم نیروی هرمزگانی از فرصت‌های به وجود آمده ناچیز بوده است.
یکی از مواردی که توسط مدیران واحدهای صدرالذکر عنوان می شود عدم تناسب بین مهارت نیروی بومی با فرصت های شغلی جدید است.
اخیرا استاندار محترم هرمزگان راه برون رفت از این وضعیت را راه اندازی هنرستانهای تخصصی در حوزه صنایع فلزی، معدنی، شیلاتی، کشاورزی و ... با مشارکت آموزش و پرورش عنوان داشته اند.
نویسنده این متن خود از فارغ التحصیلان رشته کشاورزی در یکی از همین هنرستانها در استان بوده که تا بالاترین سطوح علمی این رشته را گذرانده و می‌تواند به ضرس قاطع بگوید از مجموع فارغ التحصیلان این هنرستان طی یک دوره 8ساله تعداد افراد معدودی امروز در بخش کشاورزی فعال هستند.
به چند دلیل به این تصمیم و رویکرد راه اندازی هنرستانهای تخصصی نقد وارد است:
1-عدم مطالعه میزان توفیق هنرستانهای فنی و حرفه ای در گذشته در زمینه تامین نیروی کار در هر منطقه.
2-عدم توجیه فنی بدلیل نیازمند بودن به تامین اعتبار فراوان جهت ایجاد زیرساخت های جدید مادی و معنوی.
3-موازی کاری با ساختار واحدهای فنی حرفه‌ای زیر مجموعه وزارت کار.
4- هدایت سرمایه به سمت هدفی که در گذشته توفیق نداشته است.
به زعم نگارنده اگر هدف تامین نیروی ماهر مورد نیاز استان است باید وظیفه را بر عهده اداره کل فنی و حرفه ای گذاشت تا در کمترین زمان از بین نیروهای دیپلمه علاقه مند هر منطقه، نیروی ماهر دارای گواهینامه معتبر رسمی معرفی نماید.
از طرفی باید واحدهای صنعتی استان ملزم شوند که اولویت جذب و بکارگیری را همین نیروی انسانی توانمند آموزش دیده در نظر بگیرند بجای مدرک تحصیلی صرف و اگر هدف تامین نیروی متخصص حرفه ای است باید با تخصیص سهمیه برای استان در رشته‌های خاص متناسب با بازار کار در کنکور یا ایجاد رشته های جدید در واحدهای آموزش عالی استان این مهم دنبال شود.
انتهای پیام/
