خبرگزاری فارس- بوشهر، مرضیه جهاندیده: بحران آب، مسئله حادی که در چند سال اخیر گریبانگیر اکثر نقاط کشور شده است. بحرانی که در پی خشکسالیهای پی در پی وعدم مدیریت صحیح جهت برداشت آبهای سطحی و زیرزمینی حالا به یک چالش مهم و حتی امنیتی برای ایران تبدیل شده است. از آنجا که در سالهای گذشته تقاضای آب بر عرضهی آن فزونی گرفته، کشور به درجهای از کم آبی رسیده که کارشناسان به آن ورشکستگی آبی میگویند. گرچه با اعمال سیاستهای صحیح مدیریتی میتوان فاصله بین عرضه و تقاضا را کم کرد و تا حدودی بحران آب را مدیریت کرد اما تاکنون وعده مسؤولین برای حل این مشکل به مرحله عمل نرسیده است.
کم آبی اما در استانهای گرم جنوبی و به خصوص با آغاز فصل گرما که از اواسط فصل بهار شروع میشود سیلی محکمتری به گوش مردمان این نواحی میزند و این استانها بهار و تابستانهای سختی را تجربه کردهاند.
درد تکراری تشنگی در استان بوشهر
استان بوشهر با ۷۰۰ کیلومتر طول، احتمالا تنها استانی است که بیش از سه هزار کیلومتر خط انتقال آب دارد. خطی که به مرور زمان فرسوده شده و کارایی خود را کم کم از دست داده است. به دنبال بروز کم آبی در سراسر کشور این شبکه وسیع انتقال آب به دلیل کاهش فشار آب ورودی به استان، دچار مشکلات زیادی شده و بسیاری از نقاط این استان با معضل کم آبی و حتی بیآبی آن هم در تابستانهای گرم و سوزان مواجه شدهاند.
مردم استان بوشهر سالهاست که درد تشنگی در تابستان را فریاد زدهاند و با روشهای مختلف و صرف هزینههای مضاعف از جمله نصب پمپهای آب خانگی، جهت تقویت فشار آب سعی در حل این مشکل کردهاند اما کم آبی مشکلی نیست که با این راهکارهای ساده دست از سر مردم بردارد.
کاهش ورودی آب به استان بوشهر
گرچه طبق محاسبات تقویمی، تابستان هنوز از راه نرسیده و فصل بهار است اما برای جنوب ایران تابستان از اردیبهشت ماه شروع میشود. گرمای زیاد مصرف آب را بالا میبرد و ورودی آب استان بوشهر که از استان فارس و کهکیلویه و بویراحمد تامین میشود کاهش چشمگیری مییابد. این کاهش ورودی باعث قطعی آب در تمام شهرستانهای استان از جمله دشتستان و گناوه و دیلم میشود.
گرچه با تشدید بحران آب در استان بوشهر، مسئولین از رایزنی با استان فارسیها جهت افزایش ورودی آب خبر میدهند اما در عمل بوشهریها نتیجه رضایت بخشی از این مکاتبات و مکالمات دریافت نکرده و همچنان در دل تابستانهای گرم و شرجیهای نفس گیر به دنبال پر کردن منبعهای آب خود هستند.
آب شیرینکنهایی که کام بوشهریها را شیرین نکردهاند
احداث تاسیسات آب شیرین کن برای استانی مثل بوشهر که در کنار دریا بوده و از طرف دیگر منابع آب محلی نداشته و ۹۰ درصد از آب ورودی آن خارج از استان تامین میشود، امری ضروری و حیاتی است. مسؤولین استان بوشهر سالهاست که کم آبی را زیبنده استان بوشهر نمیبینند و وعده احداث آب شیرین کنهایی با ظرفیت بالا در سراسر استان میدهند.
مهر ماه ۱۴۰۰ رئیسجمهور در بوشهر گفته بود: استان بوشهر ۷۰۰ کیلومتر مرز آبی با خلیجفارس دارد اما همه فریاد بیآبی سر میدهند. این مسئله پیچیده نیست و باید آبشیرینکنها هرچه سریعتر فعال شوند تا مشکلات مردم حل شود.
اسفند ماه سال گذشته استاندار بوشهر وعده راه اندازی دو طرح آب شیرین کن با ظرفیت ۱۷ هزار و ۳۵ هزار متر مکعبی را تا قبل از شروع فصل گرما داده بود. در همان تاریخ مدیرعامل وقت شرکت آب و فاضلاب استان بوشهر هم گفته بود، وضعیت آب در این استان تابستان آینده متفاوت خواهد بود و هیچ مشکلی از بابت تامین آب نخواهیم داشت.
عبدالحمید حمزهپور ادامه داده بود: دستکم ۱۰ هزار مترمکعب از آبشیرینکن ۱۷ هزار متر مکعبی بوشهر تا قبل از نوروز و بقیه ظرفیت آن و آبشیرینکن ۳۵ هزار مترمکعبی با قول سرمایهگذار به صورت کامل تا تابستان آینده وارد مدار میشود. وعدههایی که با شروع فصل گرما، امتحانشان را پس دادند و با قطعی آب در ساعات طولانی در سراسر استان بوشهر، رفوزه شدند!
زور تشنگی بیشتر از صبر مردم
بوشهر تنها مرکز استانی است که درگیر نوبتبندی آب است. معضلی که بار آن بیشتر بر دوش محلات جنوبی است. ساکنان این محلات تابستانهای سختی را پشت سر گذاشته اند. قطعی آب در ساعات طولانی و افت فشار آب در ساعات محدودی که سهمیه آب به آنها تعلق میگیرد باعث ایجاد مشکلات فراوانی برای این مناطق شده است.
بوشهریها از اینکه مجبورند در گرمترین ساعات روز درگیر آبگیری و پر کردن منبعهای آب خود باشند به شدت گلایه دارند. وقتی مرکز استان در چنین وضعیتی است حال شهرستانها ناگفته پیداست.
در سالهای گذشته برخی روستاهایی استان بوشهر روزهای متوالی دچار قطعی آب بوده تا آنجا که آبرسانی با تانکر نیز مشکل بیآبی آنها را برطرف نکرده بود. حالا بوشهری با چنین تجربههای تلخی وارد فصل گرما شدهاند فصلی که اگر باز هم با مشکلات شدید کم آبی و بیآبی همراه شود برایشان جهنم میشود.
مردم بوشهر از مسؤولان انتظار دارند که به وعدههای خود عمل کنند و اجازه ندهند بحران آب زندگی آنان را فلج کند و طاقتشان طاق شود چرا که زور بیآبی از صبر مردم بیشتر است.
انتهای پیام/