به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، امروز در کشور های پیشرفته از خصوصی سازی برای پیشرفت صنعت، کارآفرینی، رونق اقتصادی، صادرات، جذب سرمایه گذار و برداشتن باری سنگین از روی دوش دولت استفاده می شود، اما در واگذاری کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز به بخش خصوصی هیچ کدام از این اتفاقات نیفتاد و نتیجه واگذاری که بر اساس سفارش، قوم و خویش بازی و رانت بازی انجام شد، باعث نابودی و مرگ این واحد صنعتی گردید.
در گزارش قبل، نگاهی گذرا به گذشته کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز داشتیم و رونق غیر قابل وصف این کارخانه مورد تاکید قرار گرفت و دیدیم که این کارخانه در سخت ترین روزهایی که کشور درگیر جنگ تحمیلی بود، روغن مصرفی سه استان فارس، کرمان و خوزستان را تامین می کرد به طوری که شرکت در سال ۱۳۷۲ بیش از ۱۳۰۰ پرسنل داشت و رکورد تولید روزانه در روزهایی که روغن مایع تولید می شد به نزدیک ۶۰۰ تن هم می رسید.
تا این که در سال ۱۳۷۲ تصمیم به خصوصی سازی این کارخانه گرفته شد.
همانگونه که برای اجرای سیاست های درست و اصولی در هر مملکتی سیاست گذار تحصیل کرده، مجرب و مقتدر نیازمند است، همانگونه ای که برای هر وزارت خانه ای وزیر مدیر و مدبر و با اراده قوی الزامی است، در بخش صنعت هم، صنعتگر توانمند، باتجربه و کاردان نیاز است.
امروز در کشور های پیشرفته از خصوصی سازی برای پیشرفت صنعت، کارآفرینی، رونق اقتصادی، صادرات، جذب سرمایه گذار و برداشتن باری سنگین از روی دوش دولت استفاده می شود.
ارتقای بهره‌وری بنگاه‌های اقتصادی بر اساس انتقال مالکیت و امکان استفاده از منافع آن توسط مردم، هدفی است که در خصوصی سازی دنبال می شود.
برای واگذاری، صنعتگر گزینش می شود و با سرمایه اش، علمش و تجربه اش رونق دوچندانی به آن صنعت و واحد صنعتی می بخشد ولی متاسفانه در کشور ما در مواردی مثل کارخانه آزمایش، قند ممسنی و نیشکر هفت تپه و... چون این امور مهم کارشناسی و اصولی انجام نشد و واگذاری ها بر اساس سفارش، قوم و خویش بازی و رانت بازی انجام شد، باعث نابودی صنعت و مرگ و خاموشی این واحدهای صنعتی گردید.
در مبحث خصوصی سازی کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز هم، با وجود سهامداران این شرکت و حق تقدم ایشان برای واگذاری کارخانه به آنها و در مسیری مبهم و با قیمتی نامشخص کارخانه به سه جوان دانشجو که تنها سرمایه آنها رابطه سببی با برادر جناب وزیر صنایع وقت دولت ششم و آشنایی با استاندار وقت فارس بود، واگذار گردید.
حتی اگر مسیر و تشریفات این واگذاری هم درست انجام شده باشد، برای واگذاری یک واحد صنعتی موفق و حساس باید افراد کارآفرین، مجرب و کاردان انتخاب شوند تا وضعیت رو به رشد کارخانه ادامه یافته و روند تولید بهتر از قبل شود، اتفاقی که با واگذاری کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز به سید مهدی میرسلیمی، سید ادیب الدین صدرنژاد و فرهاد بهمنی، درست برعکس رخ داد و از همان زمان روند زوال کارخانه آغاز شد.
جالب اینکه مسئولین بستر مناسب برای از بین بردن کارخانه را مهیا کردند و با سکوت و اغماض اجازه دادند دستگاه ها، تجهیزات و اموال کارخانه یکی پس از دیگری به فروش برود و کارخانه عملا روز به روز به نابودی و زوال نزدیک تر شود.
واحد چاپخانه و واحد قوطی سازی ۶ سال است که تعطیل و واحد روغن پرکنی و بسته بندی هم حدود ۱۱ ماه است که متوقف شده است و مصوبه کمیسیون کارگری استانداری و تاکید دادستان مبنی بر راه اندازی این واحد ها و تعیین ضرب الاجل تا آخر اردیبهشت ماه هم تاثیری در این موضوع نداشته است.
مالکین کارخانه طی یک برنامه منسجم پنج ساله با هدف تعطیلی کلی کارخانه تلاش کردند و با بازنشسته شدن تدریجی نیروها و عدم جایگزینی نیرو و تعطیلی مستمر واحدهای کارخانه یکی پس از دیگری و بازکردن دستگاه ها به اسم دستگاه های مستهلک، انتقال و فروش آنها به کارخانه های سیرجان، کرج، بهبهان و گچساران، هم اکنون به قسمت بزرگی از هدف خود رسیده اند و تا مرگ کامل کارخانه چیزی باقی نمانده است.
در این بین، مالکین کارخانه از نمایش تبلیغاتی هم غافل نشده اند و تا کنون دو مرتبه مراسم کلنگ زنی انتقال کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز در منطقه ویژه اقتصادی را با حداکثر توان تبلیغاتی انجام داده اند اما دریغ از یک قدم مثبت در این یازده سال پس از کلنگ‌زنی!
چیزی که چشم مالکین را گرفته، املاک و زمین های فراوان کارخانه است که به دنبال تغییر کاربری و فروش آنها با قیمت های نجومی اتفاق می افتد و برای رسیدن به این مقصود شوم، کارخانه باید تعطیل شود!
میر سلیمی، یکی از مالکین کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز جزء بدهکاران کلان بانک ملی است و از خرداد تا آذرماه ۱۴۰۰ به جرم اخذ ارز ۴۲۰۰ تومانی زندان بوده و اکنون نیز با قرار وثیقه آزاد می باشد.
در شرایطی که معضل کمبود روغن در کشور دارد به شکل یک مساله امنیتی در می آید، کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز با کمتر از یک چهارم ظرفیت اسمی خود روغن تولید می کند و این روغن تولید شده هم بدون بسته بندی و به صورت فله ای است، چون در روغن فله ای سود کلانی خوابیده است و کامیون های روغنی که به سمت مرزهای شرقی می روند، سود چندین برابر را به جیب منفعت طلبان واریز می کند!
در این اوضاع و شرایط، سهامداران، کارگران و همه دلسوزان این شهر و استان از دستگاه قضایی این انتظار را دارند که بدون هیچ اغماض و نرمشی به بحث کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز ورود کرده و به مانند خیلی از واحد های صنعتی که حکم به خلع ید همچون هفت تپه، هپکو و ماشین سازی مالک را دادند، عمل کرده و این واحد بیمار و نیمه جان را به چرخه رونق تولید و اقتصاد برگردانند و تجسم سال تولید و اشتغال را در عمل نشان دهند.
انتهای پیام/ن
