پای درس آقا| انقلاب امام خمینی (ره) امیدبخش ملت‌ها بود

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، نهضت مبارزاتی حضرت امام خمینی (ره) در طول این چهل و اندی سال همواره الگوبخش آزادمردان تاریخ بوده‌ است. در ادامه آنچه که می‌خوانید برخی مؤلفه‌های این انقلاب و راه انقلابی امام خمینی (ره) از زبان خلف صالحشان آقا سیدعلی خامنه‌ای است.

برادران و خواهران! انقلاب بزرگ اسلامی ما، تمام مسلمانان دنیا را امیدوار کرده است. اگر مسلمانان در شرق و غرب عالم و در آسیا و اروپا و آفریقا، برای ارتحال امام (ره) عزادار می‌شوند و مثل ملت ایران عزاداری می‌کنند، به دلیل امیدی است که حرکت ملت ایران به رهبری امام در دل‌های آنها به وجود آورده است. آنها امام بزرگوار ما را مظهر آرزوها و امیدهای خودشان به حساب می‌آوردند؛ لذا در غم آن عزیز، آن‌گونه عزاداری می‌کردند.

انقلاب ما در دل‌های مسلمان‌ها امید به وجود آورده است. ما باید این امیدواری را حفظ کنیم. در صورتی این امید حفظ خواهد شد که در همان خط و راهی که امام عزیز، ملت و مسؤولان را به سمت اهداف انقلاب حرکت دادند، ادامه‌ مسیر بدهیم و از هیچ چیز نترسیم. (۱۳۶۸/۰۳/۳۰)

وقتی که اعلام می‌‌کنیم راه اماممان را قاطعانه دنبال خواهیم کرد، اولین تکلیف این است که ببینیم عناصر اصلی حرکت امام (ره) چه بود. حرکتی که امام امت از حدود ۲۰ سال پیش شروع کردند، منجر به تأسیس نظام و حکومتی شد که اسلام را مبنای زندگی قرار داد و با توفیق الهی کار را به جایی رساندند که اسلام و مسلمین در دنیا عزیز شدند. این راه، راهی طولانی و دشوار بود. پیمودن این مسیر، شرایطی داشت، و چون امام بزرگ ما حایز آن شرایط بود، توانست این راه را طی کند.

ما که می‌‌خواهیم آن راه را دنبال کنیم و بر این نیت هم صادقیم، باید ببینیم که آیا آن شرایط را در خودمان ایجاد کرده‌ایم یا خیر؛ این مهم است. یقیناً امام با همان روحیه و روشی حرکت می‌کرد که پیامبران الهی حرکت می‌کردند. راه و هدف او هم براساس راه و هدف پیامبران بود. آنها در پیمودن راه دشوار خود، عواملی را ملاحظه می‌کردند.«قال موسی لقومه استعینوا باللَّه واصبروا انّ الارض للَّه یورثها من یشاء من عباده والعاقبة للمتّقین».

اول، صبر و استقامت؛ و دوم، استعانت به خدا و تکیه به او. این دو عامل حتماً لازم است و اگر نباشد، راه طی نخواهد شد. اگر امام (ره) این دو عامل را در نظر نمی‌داشت، نمی‌توانست راه را طی کند. او بر مشکلات و سختی‌ها و کمبودها و فشارها و طعنه‌ها و شایعه‌پراکنی‌ها و شماتت‌های دشمن، صبر واستقامت کرد. نمی‌توان انتظار داشت که دشمن توطئه و دشمنی نکند؛ او دشمن است و توطئه و دشمنی خواهد کرد. این ما هستیم که باید در مقابل مشکلات و توطئه‌هایی که دشمن سر راه ما می‌گذارد، صبر و استقامت کنیم و نسبت به ادامه‌ راه، خسته و کسل و ملول نشویم. از طرف دیگر، باید از خدا استعانت بجوییم و با او رابطه داشته باشیم و راه او را درست بدانیم و جز حول و قوّه‌ الهی، به نیروی دیگری اعتقاد نداشته باشیم.(۱۳۶۸/۰۳/۳۱)

انتهای پیام/