خبرگزاری فارس- همدان، زهره عباسی صالح؛ پیداکردنش آسان نبود، به خاطر مشغله این روزهایش، بعد از چند بار تماس، بالاخره فرصتی دست داد تا عصر آخرین روز ماه رمضان، در آستان مقدس شاهزاده حسین(ع) شنوای حرف‌های شنیدنی‌اش باشم.
کلامش حکایتی است از شوق خدمت در حرم شاهزاده حسین(ع)، عموی امام زمان(عج)، از خادمی‌اش در پویش «قرار دوازدهم» که می‌گوید چشمانش می‌خندد و به ماجرای شفای بانوی بیمار در قدمگاه «یار دوازدهم» که می‌رسد دیدگانش، اشک می‌شود.
«راحله حضرتی» که ۹ سالی است مدیریت مرکز افق در شاهزاده حسین(ع) را بر عهده دارد، اولین بانوی خادم رضوی در همدان هم است و تمام همّ و غمش شده خدمت به میهمانان امام زمان(عج) در بارگاه مطهر عموی ایشان.
طرح «قرار دوازدهم» اسفند سال گذشته کلید خورد، درست روز نیمه شعبان تا مردم دوازدهم هر ماه به نیت امام زمان(عج)، کمک‌های مومنانه خود را در جوار مقدس امامزادگان به دست نیازمندان برسانند و جویای احوال مستمندان باشند.
خانم حضرتی که خادمی در بارگاه شاهزاده حسین(ع) را عنایتی می‌داند از جانب اهل بیت(ع) در مورد چند و چون ماجرا این طور می‌گوید:
شدم نمک‌پرورده این آستان مقدس
راستش قبلا اصلا نمی‌دانستم شاهزاده حسین(ع) کیست و کجا است؟ سال ۹۳ بود که یک روز، بنری در خیابان توجهم را جلب کرد با مضمون حضور خادمان امام رضا(ع) در همدان، در آن بنر تنها یک عکس از خادم امام رضا(ع) و آدرس، دوشنبه که آنجا رفتم نه برنامه‌ای بود و نه خادمی، با خودم گفتم «چطور آن عکس را دیدم، نکند اشتباه کردم؟!» یک ساعتی هم نشستم و مشغول زیارت شدم و دعا، وقتی دیدم خبری نیست، بلند شدم که بروم، جلوی در خانمی اسامی برخی از زائران را می‌نوشت، کنجکاو شدم، داستان را که پرسیدم گفتند «برای خادمی است»، مردد شدم، اسمم را بنویسم یا نه!
با همان تردید کفشم را پوشیدم و خارج شدم، به چارچوب در که رسیدم انگار صدایی درونم گفت «برگردد و اسمت را بنویس» لحظه‌ای درنگ نگردم، برگشتم و گفتم «خانم! من هم هستم؛ هفته‌ای یک روز». هفته‌ای یک روز شد، دو روز چون نیرو نداشتند، دو روز شد، سه روز، سه روز، چهار روز و... من شدم نمک‌پرورده این آستان مقدس.
روز اول تردیدم به خاطر این بود که فکر می‌کردم خانواده همسرم با این کار مخالفت کنند، حتی ۶ سال بدون اینکه پدر و مادرم بدانند در اینجا خدمت کردم. آن زمان شغلم آرایشگر بود، اصلا هم در این وادی‌ها نبودم، البته حجابم را داشتم اما در کل آدم دیگری بودم.
بعد از مدتی فعالیت، حکم فرهنگی واحد خواهران آستان مقدس به نام من زده شد، باید کارها را با نظم و نظام بیشتری پیش می‌بردم، از روز ولادت حضرت رقیه(س) مراسم را شروع کردیم و رفته رفته برنامه‌ها وسعت گرفت.
کرونا که آمد کشور وضعیت خوبی نداشت، سعی کردم بیکار ننشینم، به عنوان نیروی جهادی وارد بیمارستان شدم. برای بیماران آبمیوه طبیعی می‌گرفتیم و هرکجا لازم بود و نیاز به کار، حاضر می‌شدیم.
در روزهای کرونایی سال گذشته با همراهی خیران ۷۲ راس گوسفند و ۱۷ راس گوساله ذبح کردیم و بین خانواده مبتلایان توزیع شد. گلاب، شیره، عسل و دیگر خوراکی‌های مقوی هم از اقلام توزیعی بود.
خادمی امام رضا(ع) را هم از شاهزاده حسین(ع) گرفتم، اولین خانمی هستم که از همدان افتخار خادم امام رضا(ع) نصیبم شد، ساعت ۲ نیمه شب بود که این اتفاق خوب برایم پیامک شد، از خوشحالی تا صبح نخوابیدم، با خودم می‌گفتم من کجا و امام رضا(ع) کجا؟ اما دیدم آقا خودش همه چیز را چیده است.
کمک به نام و یاد امام عصر(عج)
برگردیم سر موضوع بحثمان، «قرار دوازدهم»؛ این طرح در امامزادگان کشور برگزار می‌شود و ما هم در شاهزاده حسین(ع) افتخار فعالیت در آن را داریم. هدف از طرح ارائه خدمات اجتماعی و ساماندهی کمک‌های بقاع متبرکه و موقوفات به نام و یاد امام عصر(عج) و دستگیری از نیازمندان است.
آیت‌الله عندلیب‌زاده در مورد اهمیت زیارت شاهزاده حسین(ع) بارها تاکید داشتند «تا جایی که می‌توانید هر چهارشنبه اینجا حاضر شوید، چون قدمگاه امام زمان(عج) است» ما هم افتخار این را داریم که در این مکان مقدس خادم مردم و واسطه کمک آنها به نیازمندان باشیم.
در این پویش خدماتی چون توزیع بسته معیشتی، آزادی زندانیان، تهیه جهیزیه، درمان افراد درگیر اعتیاد، ایجاد پایگاه‌های سلامت، تهیه دارو، درمان بیماران، تهیه پوشاک و لوازم ضروری زندگی و عقد قرارداد با نانوایان برای پخت و توزیع نان رایگان در مناطق کم‌برخوردار ارائه می‌شود.
در حوزه آزادی زندانیان، مبلغی به حساب ستاد دیه واریز کردیم که منجر به آزادی دو نفر شد، تعداد کمک‌های تهیه دارو و درمان رایگان نیازمندان و ارائه خدمات دندانپزشکی، ویزیت پزشکان عمومی و داخلی و مشاوره به آنها هم بسیار است و از حد شمارش خارج؛ این کمکها در طول هفته هم انجام می‌شود.
با تحقیق و شناسایی خانواده‌های نیازمند درگیر اعتیاد، هم خانواده آنها حمایت می‌شوند و هم فرد بیمار به مراکز ترک اعتیاد معرفی می‌شود تا با پرداخت هزینه‌های درمان، از این معضل خانمان‌سوز رها شوند. خوشبختانه کار در این زمینه خوب پیش رفته و بعد از چند هفته افراد ترک می‌کنند و به آغوش خانواده برمی‌گردند، در بین آنها یک خانم درگیر اعتیاد هم داشتیم که شکر خدا ترک کرد.
خیران پای کار آمدند به عشق امام زمان(ع)
۲۷ جهیزیه به مبلغ ۳۵۰ میلیون تومان هم بین نوعروسان نیازمند توزیع شده. نحوه شناسایی افراد توسط ۱۵ نفر در قالب یک اکیپ در محلات انجام می‌شود. آنها با حفظ آبروی افراد، تحقیقاتی را انجام می‌دهند تا کمکها به دست نیازمندان واقعی برسد.
کمک‌های ما از سال ۹۲ آغاز شده اما انجام کارها با نام امام زمان(عج) از اسفند سال گذشته شروع شد، خوشبختانه با این نامگذاری خیران هم به خوبی پای کار آمده‌اند. تعدادی از پزشکان جزو خیرین طرح هستند و خدمات درمانی رایگان ارائه می‌دهند و برخی از داروخانه‌ها داروی رایگان کمک می‌کنند. گروه شناسایی نیازمندان و خیرین پزشک نه تنها ریالی برای کارشان دریافت نمی‌کنند بلکه هر ماه مبلغ سنگینی را هم برای کمک به نیازمندان در اختیار ما قرار می‌دهند.
یک مرکز ترک اعتیاد هم همکاری خوبی با ما دارد و وام با سود سه درصد اعطا می‌کند، به این ترتیب به جای پرداخت ۲ میلیون تومان به ازای هر نفر به آن مرکز، یک میلیون پرداخت می‌کنیم. به منظور ترغیب به فرزندآوری، برنامه تقدیر از مادران دارای سه فرزند به بالا را هم در برنامه داریم، در این برنامه به هفت مادر دارای سه و چهار فرزند کارت هدیه ۵۰۰ هزار تومانی و یک سیسمونی جزئی به مبلغ ۳ میلیون تومان اهدا کردیم.
به لطف خدا برکت در طرح «قرار دوازدهم» جاری است و ساری، کارها به لطف اهل بیت(ع) و امام عصر(ع) چنان پیش می‌رود که قابل وصف نیست، خیران هم به نیت امام زمان(ع) بیشتر پای کارند. هرچه در مورد طرح اطلاع‌رسانی شود، کمک‌های زیادی جمع خواهد شد چون مردم ارادت خاصی به حضرت مهدی(عج) دارند، وقتی یک ساعت از عمرمان را دنبال کار برای ایشان باشیم قطعا برکت آن را در زندگی خود خواهیم دید.
وقتی کمکها به نام امام زمان(عج) مزین می‌شود، باید منتظر معجزه هم بود. هیچ وقت این صحنه یادم نمی‌رود، خانمی که درگیر سرطان بود و با توسل به امامزاده شفا گرفت. خیلی بیقرار بود، اطراف حرم می‌چرخید و با صدای بلند گریه می‌کرد، حواسم پرت او بود، برایش یک شمع بردم و کمی نبات، کنارش نشستم و پرسیدم «چه شده؟ می‌توانم کمکی کنم»، ماجرا را برایم تعریف کرد، گفتم «ناراحت نباش الان به سرداب می‌رویم تا یک دل سیر زیارت کنی، ان‌شاءالله حاجت‌روا شوی».
به همین آقا قسم می‌دهم شفایت را بگیری
برای ادامه روند درمان کمکش کردیم، یک جلسه شیمی‌درمانی هم انجام شد، وقتی شنید که خادم امام رضا(ع) هستم خیلی گریه کرد، برای اینکه آرام شود گفتم «به دل شکسته‌ات، به همین آقا قسم می‌دهم شفایت را از ایشان بگیری، ما درمان را شروع می‌کنیم، ان‌شاءالله خوب می‌شوی».
بعد از شیمی‌درمانی و دریافت جواب آزمایش، پزشکان بهت‌شان زده بود، آخر«خبری از سرطان نبود»؛ آن هم سرطان بدخیم که یک درصد هم احتمال بهبودی نمی‌رفت.
چندین بار عکس‌ها و آزمایش‌ها را تکرار می‌کنند اما جواب همان بود. بعد از اینکه از بیمارستان مرخص شد، آمد به دیدنم، مثل ابر بهار اشک می‌ریخت، گفت «تو را قسم به این آقا، از او چه خواستی که شفا گرفتم؟» با شنیدن این خبر انگار تمام دنیا را به من داده باشند، بغض کردم و گفتم «از آقا به خاطر تمام خدمتی که در محضرشان کرده بودم شفایت را خواستم».
این حرفی که می‌زنم خدای نکرده از روی منت نیست و هر چه دارم از لطف خدا است و اهل بیت(ع)، خوشحالم که آبروی کوچکی پیش آقا پیدا کردم و با درخواستم مشکل این خانم حل شد.
حرف‌های خانم حضرتی که تمام شد، نگاهم گره خورد به ضریح، بلند شدم زیارتی کردم و فاتحه‌ای نثار عموی امام زمان(ع)، دعای فرج را خواندم و با حس و حالی خوب، راهی امامزاده عبدالله(ع) شدم، بقعه دیگری که مجری پویش «قرار دوازدهم» بود.
بقعه‌ای که مدفن یک پدر و پسر است به نام «احمد» و «عبدالله» و نسب‌شان می‌رسد به امام موسی کاظم(ع)، این مجموعه با وجود موزه، حسینیه، کلاس قرآن کریم و تربت‌خانه به یکی از قطب‌های فرهنگی همدان تبدیل شده است.
وارد امامزاده شدم، زیارت‌نامه خواندم و دو رکعت هم نماز تا آقای جعفری، رئیس هیأت امنای امامزاده از راه برسد، چند دقیقه گذشت و با حضور ایشان سر صحبت هم باز شد:
از سال گذشته بقاع متبرکه، مرکزی را به نام «افق» راه‌اندازی کردند که در آن فعالیت‌های اجتماعی با محوریت مرکز نیکوکاری و پویش «قرار دوازدهم» اجرا می‌شود.
این مرکز توسط اداره اوقاف، امامزاده عبدالله(ع) و کمیته امداد اداره می‌شود و ۳۰۰ پرونده بررسی شده تا بسته‌های معیشتی به دست نیازمندان واقعی برسد، ناگفته نماند افراد زیرپوشش این مرکز نباید حمایت شده جای دیگری باشند.
با آغاز طرح قرار دوازدهم از سال گذشته تاکنون، هشت مرحله بسته حمایتی توزیع شده و در هر مرحله هم نیازمندان از ۱۵۰ تا ۱۶۰ نفر متغیر بودند، هرچند در هر مرحله به افراد ثابتی کمک شده و افرادی هم اضافه شدند. این کمکها در امامزاده عبدالله(ع) بالغ بر ۶۰۰ میلیون تومان بوده و ۴۰ راس گوسفند هم با کمک خیرین ذبح و توزیع شده است.
از خیررسانی تا مشاوره و مصالحه
هر ماه بسته‌هایی نیز به ارزش ۸۰۰ هزار تومان جمع‌آوری و به نیت امام دوازدهم بین نیازمندان توزیع می‌شود؛ شناسایی افراد هم توسط یک تیم انجام می‌شود، به این طور که کمیته امداد نرم‌افزاری دارد که با ثبت کد ملی مراجعه‌کنندگان در این سامانه، مشخص می‌شود از جای دیگر حمایت می‌شوند یا خیر؟
البته در کنار این اقدمات مشاوره حقوقی و خانوادگی هم به خانواده‌های کم‌برخوردار ارائه می‌شود، برای نمونه از طریق کمیته مصلحین برای حل اختلافات راهنمایی لازم انجام می‌شود، یک زوج روانشناس هم در این مرکز حضور دارند و به افراد مشاوره می‌دهند.
بودجه این کمکها بیشتر با همراهی خیران تامین می‌شود، برای مثال اخیرا یک فرد ناشناس ۲۰ میلیون تومان به حساب مجموعه واریز کرد. کمیته امداد و ستاد اجرایی فرمان امام(ره) هم هر سه ماه یک بار ۱۵ تا ۲۰ بسته معیشتی در اختیار ما قرار می‌دهند و ما هم اقلامی به آن اضافه و در اختیار مستمندان قرار می‌دهیم.
در این مرکز خادمانی در دو حوزه خواهران و برادران، از شاغلان و بازنشستگان گرفته تا جوانان فعالیت می‌کنند. هیأت ثارالله در این مرکز فعال است که اکثرا جوانان آن پای کار هستند، در کانون قرآنی هم اغلب جوانان شرکت دارند.
محدوده فعالیت ما در طرح «قرار دوازدهم» شهر همدان، روستای سولان، چند روستا در مسیر جاده تهران و جاده کرمانشاه است، برخی از افراد نیازمند هم خود به مرکز مراجعه و بسته دریافت می‌کنند اما برخی ناتوان هستند و دو نفر هم نابینا داریم که ما بسته‌های معیشتی را تقدیم آنها می‌کنیم.
توضیحات آقای جعفری که تمام می‌شود، از فرصتی که برای گفت‌وگو قرار داده، تشکر می‌کنم و غرق در این فکر می‌شوم «خدمت به نیابت از امام زمان(عج)، چه کار قشنگ و پربرکتی؛ اتفاقی که دل‌ها را متوجه امام غایب و قلب‌ها را حاضر می‌کند».
انتهای پیام/۸۹۰۲۶/س
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
