به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، ماه خدا از نیمه گذشت، به قدر چشم بر هم زدنی بهترین شب‌های عمرمان رسید، شبی فراتر از هزاران شب؛ حالا او منتظر ماست، منتظر است تا به آغوش پر مهرش بازگردیم. همین که ما را به ضیافت رنگینش راه داد از سرمان هم زیادتر است. ای رفیق بی رفیق؛ افسوس که فرصت‌های‌مان چون ابر گذشت و خواب غفلت ما را برد. ای مهربان‌تر از مادر چشم بپوش و مرا در میان خوبان و روسفیدان درگاهت بپذیر.
جسم خسته و روح پژمرده‌ام جز با نام نامی تو در جوشن کبیرت آرام نمی‌گیرد، من محتاج الغوث و الامانی از عمق جانم. ای انیس بی‌انیس؛ عجز و انابه بنده‌ات را ببین ! آیا خوارتر از این هم می‌شود؟ وجود ناچیزم محتاج رحم و نظر توست؛ تویی که پوشاننده گناهانی، غبار گناهان تازه و کهنه‌ام آیینه دلم را پوشانده است و مگر نه اینکه درمان این دل تیره و تار تنها به دستان صاحب دل است.
از مولایمان امام صادق(ع) روایت شده است که فرمودند: دل خانه خداست، جز خدا کسی را به آن راه ندهید. راستش را بخواهی از همه خسته‌ام؛ دلم تنها تو را می‌خواهد. می‌دانم که روسیاهی امروزم دلم را پر از سیاهی کرده است اما ترحمی کن و در این خراب‌آباد دل جای گیر. اگر تو نباشی گمراه‌تر از امروزم خواهم شد. ای طبیب دل‌های بیمار، می‌خواهم در تاریکی لیالی قدر خود را گم کنم. بر لبهایم نام‌های تو جاری است، در دستم تسبیحی از دردهایم دارم، چشمانم غرق در اشک است، ترس وجودم را فرا گرفته است؛ به راستی که هیچ پناهی جز تو ندارم.
از مقربان درگاهت شنیده‌ام که گفته‌اند هر گاه راه چاره‌ای نیافتید فرّو الی الله؛ پس به سوی مهر و محبت تو می‌گریزم. اصرار بر عصیان مرا به این روز انداخته است، آیا وقت آن نیست که این عاصی بی سر و پا را امان دهی؟ نکند که کثرت گناهانم نمی‌گذارد صدایم به تو برسد؟ ای آگاه بر آشکار و نهان، صدایم را بشنو، این ناله و فغان از عمق جانم بر می‌خیزد. ای تمنای دل خوبان، بر این بیچاره‌ترین درگاهت رحم کن.
عمری است که هوای نفس و امیالم مرا به وادی ظلمات کشانده است، اما مگر تو نگفتی که به رحمت من امیدوار باشید؟ هیچ چیز برایم جز امید به تو نمانده است. ای حبیب دل ما، آنگاه که بند بند وجودم از هم گسسته می‌گردد و جسم حقیرم از بین می‌رود در هر ذره‌ای از وجودم محبت به تو را می‌جویند. ناسپاسی و گمراهیم مرا لال و ناتوان ساخته است؛ رویی برایم نمانده است. شنیده ام که تو در دل شکسته جای می‌گیری، آیا وقت آن نرسیده است که دل مرا به اختیار خود بگیری و به حال زارم رحمی نمایی؟ من به زشتی کردار و رفتار خود معترفم، اما این گستاخ غوطه‌ور در گناهان را ببخش، به راستی که او جز تو هیچکس را ندارد.
نوای «سبحانک یا لا اله الا انت» در سرزمین گنبدهای فیروزه‌ای
شب قدر یکی از شب‌های با فضیلت است، چرا که یکی از الطاف و موهبت‌های ویژه خداوند در ماه رمضان، شب قدر است؛ چنان که پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند، خداوند از روزها، جمعه و از ماه‌ها، ماه رمضان و از شب‌ها، شب قدر را برای خود اختیار کرده است.
و در سحرگاه بیست و یکم ماه مبارک رمضان در پهنه گسترده سرزمین گنبدهای فیروزه‌ای نوای «یا علی» و «سبحانک یا لا اله الا انت» به آسمان برخواست. مردم این استان در دومین شب از لیالی پربرکت قدر و شب شهادت مولی الموحدین امیرالمومنین علی(ع) با حضور در مساجد و تکایا و مصلی‌ها در جای جای استان ضمن شب زنده‌داری این شب سراسر نور، در عزای امام اول شیعیان(ع) سوگواری و عزاداری کردند.
در اصفهان و مساجد اصلی این شهر با حضور اقشار مختلف مردم و عزاداران با مدیحه‌سرایی مداحان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و قرائت ادعیه و مناجات برگزار شد.
این مراسم با قرائت دعای پرفیض جوشن کبیر آغاز شد و شرکت‌کنندگان با زمزمه اسماء ذات اقدس الهی از پیشگاه خالق بی‌همتا خواستند تا به برکت این شب مبارک، قلم عفو بر گناهان آنان بکشد.
عزاداران اعم از پیر و جوان، زن و مرد، در این شب به راز و نیاز و عبادت پرداخته و با قرائت ادعیه ویژه شب‌های قدر، دعای جوشن کبیر، برگزاری آیین قرآن به سر و خواندن نوحه و روضه در غم شهادت پیشوای عدالت و تقوا حضرت امام علی (ع)، عزاداری کردند.
مردم مؤمن و خداجوی اصفهان با حضور در بقاع متبرکه و حرم مطهر امامزادگان به راز و نیاز و قرائت ادعیه در شب نزول قرآن و شبی از شب‌های قدر پرداختند.
انتهای پیام/۶۳۱۰۱/س
