طیبه محمدی در گفتوگو با خبرنگار فارس در همدان از تحصیل ۱۸ کودک اوتیسم در مدارس استثنایی استان خبر داد و اظهار کرد: خدمات ما به این کودکان از سن چهار سالگی شروع میشود که افراد ۴ تا ۶ سال در کلاسهای «هدایت مادر و کودک» هستند.
وی با اشاره به اینکه این کودکان با مادرانشان وارد کلاسها میشوند و آموزشهایی را برای آمادگی حضور در مدرسه میبینند گفت: آنها در ۶ سالگی باید طرح سنجش سلامت جسمانی و آمادگی تحصیلی را را مانند دانشآموزان عادی طی کنند و اطلاعاتشان وارد سامانه میشود.
سرپرست اداره آموزش و پرورش استثنایی همدان با بیان اینکه بعد از سنجش، آزمونهای تخصصی هوش و تخصصی اوتیسم از این دانشآموزان گرفته میشود و اگر هوش و اوتیسم آنها تایید شود بر مبنای میزان هوشی که دارند جایگزین میشوند افزود: خیلی از کودکان که دارای اوتیسم خفیف هستند میتوانند در مدارس عادی تحصیل کنند که با توجه به شدت ضعف و مشکلات هوشی این کودکان، جایگاه آنها در مدارس متفاوت است.
وی با اشاره به اینکه برخی از دانشآموزان اوتیسم در مدارس عادی و اکثرا به دلیل مشکلاتی که دارند در مدارس استثنایی جایگزین میشوند افزود: بچههای اوتیسم چند ویژگی شاخص نظیر محدودیت کلامی و ارتباطی دارند و با مشکل درک کلامی هم مواجه هستند.
محمدی با بیان اینکه ارتباط این کودکان معمولا با افراد دیگر با مشکل است و نمیتوانند ارتباط خوبی با دیگران بگیرند و ارتباط چشمی ندارند رفتارهای عجیب و غریب و تکراری از خود زیاد دارند گفت: علایق خاصی به اشیا دارند طوری که جدا شدن از برخی وسایل برایشان سخت است و نسبت به نظم محیط و تغییر آن حساس هستند و دائما رفتارهای تکراری و کلیشهای از خود دارند.
وی با اشاره به اینکه دانشآموزانی که دیرآموز یا عادی هستند به مدارس عادی میروند و آنهایی که آموزش پذیر هستند به مدارس استثنایی میروند و کلاسهای مخصوص دارند افزود: اکثر این دانشآموزان چون با دیگران تعامل ندارند و مشکل کلامی دارند، آموزش گروهی نمیتوانند داشته باشند و با وجود اینکه در کلاس باهم هستند اما بیشتر آموزشها انفرادی است.
سرپرست اداره آموزش و پرورش استثنایی همدان با بیان اینکه خدمات توانبخشی نظیر کاردرمانی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و مشاوره به دانشآموزان اوتیسم ارائه میشود بیان کرد: در حال حاضر مجتمع آموزشی کودکان و دانشآموزان طیف اوتیسم از سوی آموزش و پرورش استان در حال ساخت است که امیدواریم به زودی راهاندازی و دانشآموزان بتوانند از آن برخوردار شوند.
وی در ادامه خواستار حمایت از خانوادههای دارای فرد اوتیسم در جامعه شد و گفت: فراهم بودن مراکز نگهداری کودکان اوتیسم، یکی از مهمترین مسائل ضروری برای این کودکان است؛ اما متاسفانه خلاء این مراکز به شدت احساس میشود.
محمدی با تاکید به اینکه کودکان مبتلا به اوتیسم به حمایت شدید خانواده، مدرسه، جامعه و دولت نیازمند هستند عنوان کرد: در مدارس موجود این کودکان، هرچند بار تعلیم و تربیت تا حدودی از دوش والدین برداشته میشود، اما این تعالیم محدود به دوران تحصیلی بوده و همه ابعاد زندگی آنها را دربرنمیگیرد.
وی با بیان اینکه باید برای کودکان اوتیستیک، از ابتدای کودکی تا پایان تحصیلات و ورود به جامعه روند منظم خدمات حمایتی وجود داشته باشد خاطرنشان کرد: در کشورهای پیشرفته، برنامهریزی برای انتقال از دوره تحصیلات به جامعه و یافتن کار برای کودکان دارای اوتیسم، برنامهریزی شده و اجرا میشود.
سرپرست اداره آموزش و پرورش استثنایی استان همدان با اشاره به اینکه وقتی فرزند خانوادهای، به اوتیسم تشخیص داده میشود، آنها وارد دنیای جدیدی میشوند که نیازمند صرف وقت و تلاش برای بهبودی و تعلیم کودک خود هستند گفت: یکی از مسائل مهمی که والدین دارای فرزند اوتیسم باید به آن توجه کنند، انتخاب مراکز بازپروری مناسب برای کودکانشان است.
وی ادامه داد: هرچند تعلیم کودکان اوتیسم، دیربازده است، اما والدین باید پیشرفت کودک خود را پایش کرده و از روند تعالیم آنها اطمینان حاصل کنند، به ویژه اینکه کودکان اوتیستیک قادر به اطلاعرسانی از وقایع مراکز بازتوانی یا مدارس اوتیسم به والدین خود نیستند و این موضوع، اهمیت نظارت را دوچندان میکند.
محمدی بیان کرد: بچههایی که علائم خفیف اوتیسم دارند میتوانند در مدرسههای عادی حضور داشته باشند، اما ممکن است با مورد پذیرش قرار نگرفتن دانش آموزان دیگر، خانوادهها و اولیای مدرسه روبرو شوند و این در حالی است که بچههای با سطح خفیف اوتیسم میتوانند وارد جامعه عادی شوند و حق طبیعی خود را دریافت کنند.
وی با بیان اینکه آموزش و پرورش هم باید همکاری لازم را با این گروه از مبتلایان و خانوادههای آنها داشته باشد گفت: مسأله نگهداری از مبتلایان به اوتیسم، نکته حائز اهمیت دیگری است که در کشور به آن پرداخته شده اما هنوز فراگیر نیست.
سرپرست اداره آموزش و پرورش استثنایی استان همدان تاکید کرد: خانوادههای کودکان دارای اوتیسم نیازمند مراکزی با عنوان مراکز نگهداری موقت هستند تا گاهی بتوانند کودک خود را به آنجا بسپارند و خود به کارهای دیگر رسیدگی کنند که متأسفانه هنوز در جامعه ما تعداد مراکزی که برای این امر طراحی شدهاند به حد کافی نیست.
انتهای پیام/89026/