جشنواره تئاتر فجر| نمایش‌هایی که باید شنیده شوند

مجید نظری نسب عضو هیئت انتخاب بخش رادیو تئاتر چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، گفت: ‎از آنجا که رادیو تئاتر پدیده و رسانه‌ای نوظهور است، هنوز ظرفیت‌ها و امکانات آن کشف نشده و شناختی کامل از مختصات و قواعد آن صورت نگرفته، به همین دلیل از حدود صد اثر ارسالی، تعداد اندکی واجد ویژگی‌های اساسی و بنیادی رادیو تئاتر بودند.

او در ادامه با اشاره به آثار هنرمندان شهرستان‌ در جشنواره، بیان کرد: نکته قابل توجه این بود که آثار رسیده از تنوع و اصالت فرهنگی برخوردار بودند و‌ تلاش هنرمندان مراکز صداوسیما در دراماتیزه کردن هویت قومی‌شان قابل تقدیر بود که نتیجه این جدیت هم از حیث محتوا و هم به لحاظ ساختار را می‌توان در تعداد قابل توجه نمایش‌های برگزیده از هنرمندان مراکز برای بخش مسابقه مشاهده کرد.

این پیشکسوت عرصه رادیو تئاتر،درباره قواعد اجرای یک نمایش در تئاتر رادیویی، گفت: رادیو تئاتر، رسانه‌ای برگرفته از امکانات رادیو و تئاتر است. پس عنصر شنیداری و دیداری باید در خلق فضایی متفاوت از آنچه بر صحنه می‌گذرد ، به خدمت گرفته شود و اتفاق و رویدادی نو را رقم بزند تا شایسته لقب رسانه جدید رادیو تئاتر باشد. البته خود من سال‌ها در نمایش رادیویی فعالیت داشته‌ام و بیشترین سهم را برای عنصر شنیداری آن قائل هستم. به نظرم باید شنیدن بر دیدن ارجح باشد. شنیدن اصواتی که با کارکردی دراماتیک ذهن را به دیدن از طریق گوش تشویق و تربیت کند. اگر ظرفیت دراماتیک صوت اعم از کلمه و افکت و حتی سکوت شناسایی نشود ما صرفاً با نمایشنامه‌خوانی مواجه خواهیم بود که تنها در محافل درون تئاتری قابل ارائه است.

عضو هیئت انتخاب بخش رادیو تئاتر، در پاسخ به نقش جشنواره تئاتر فجر در آموزش و شناسایی این حوزه به مخاطبان گفت: هر تجربه‌ای تاثیر خود را دارد. من به شخصه معتقدم؛ شاید ما در این زمینه الگو سازی نکردیم، به همین دلیل هنرجویان این حوزه با یک اثری که معرف تمام خصوصیات ایده ال یک اجرای رادیو تئاتری باشد، مواجه نشدند و آموزش ندیده‌اند. در واقع برداشت‌های شخصی خودشان در این حوزه را به اجرا در‌می ‌آورند. به طور مثال، خودِ من از اولین نفرات این حوزه بودم، در جشنواره‌ای اجرا داشتم که مخاطب کاملاً جذب شده بود ولی با این حال چیزی از درون خودم را آزار می‌داد. مخاطب همچنان نمایش را می‌دید و به جنبه دیداری آن بیشتر توجه می‌کرد تا شنیداری. چرا که شباهت‌ها و تفاوت‌های رادیو تئاتر با نمایش رادیوی به مفهوم عام کشف نشده و در این مورد جشنواره می‌تواند قدمی رو به جلو برای شناخت مخاطبان و حتی سازندگان آثار در این حوزه محسوب شود. 

انتهای پیام/