به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق، قائم مقام بنیاد و موسسه فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) در ادامه مبحث جمعه های مهدوی با اشاره به یکی دیگر از اوصاف دوستداران حقیقی امام زمان تشریح نمود:
مبحث ما در هفته های گذشته در این بود که چگونه می توانیم ثابت کنیم که شیعه حقیقی امام زمان (عج) هستیم؟
اگر می گوییم «یا صاحب الزمان عج»، واقعاً با صاحب الزمان باشیم؛ به گونه ای که زندگی ما، اقتصاد ما، معیشتمان، رفت و آمدها، حرف زدن و نشست و برخاستمان را امام زمان بپسندند.
اگر این گونه زندگی کردیم، می توانیم بگوییم دوستدار واقعی امام عصر هستیم، و گفتیم اولین صفت از اوصاف دوستداران واقعی امام زمان رعایت تقوای الهی ، دوم تلاش و کوشش در راه خدا ، سوم صداقت و راستگویی و چهارمین آنها امانتداری بود، اما در ادامه به دو مورد دیگر از اوصاف منتظران راستین امام عصر (عج) اشاره می نماییم.
سجده‌های طولانی
امام حسن عسکری (ع) در ادامه برشمردن نشانه های دوستی با اهل‌بیت و ولایتمداری می فرمایند پنجمین ویژگی شیعیان ما این است که، صاحب سجده های طولانی هستند.
در روایات، بهترین حالت برای یک فرد در پیشگاه خداوند، حالت سجده بیان شده است. متأسفانه از مشکلات برخی مساجد جامعه ما همین است که می خواهیم سریع نمازمان را اقامه کرده و تمام کنیم و از مسجد برویم، در حالی که این همه زحمت کشیده ایم و تا مسجد آمده ایم، اتفاقی نمی افتد اگر 10 دقیقه بیشتر بمانیم و عبادت خدا کنیم و سجودمان را با تأنی و تأمل بیشتری انجام دهیم. سعی کنیم از فرصت سجده هایمان، به خصوص سجده های در خلوتمان، بهتر بهره برداری کنیم.
حکایت؛ رکوع و سجده‌های آیت‌الله نخودکی (ره)
خدا رحمت کند مرحوم آیت الله حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی که می‌فرمود: "در دوران طلبگی، نوجوانی و جوانی ما برخی شب‌ها «لیلةالرّکوع» نام داشت. یعنی دو الی سه ساعت در حالت رکوع رازونیاز کرده و مشغول مناجات با خدا می شدیم و برخی شب‌ها «لیلةالسّجود» نام داشت یعنی دو الی سه ساعت، همان عبادات را در حالت سجده انجام می‌دادیم."
چنین شخصی باید هم بشود مرحوم نخودکی اصفهانی و صاحب مقامات رفیع؛
امام صادق (ع) فرمودند: «عَلَیْکُمْ بِطُولِ اَلرُّکُوعِ وَ اَلسُّجُودِ فَإِنَّ أَحَدَکُمْ إِذَا أَطَالَ اَلرُّکُوعَ وَ اَلسُّجُودَ هَتَفَ إِبْلِیسُ مِنْ خَلْفِهِ وَ قَالَ یَا وَیْلَهُ أَطَاعَ وَ عَصَیْتُ وَ سَجَدَ وَ أَبَیْتُ ؛ بر شما باد به درازى رکوع و سجود، زیرا هر کدام از شما رکوع و سجود را به درازا کشد، ابلیس از دنبالش به فریاد آید و گوید: واى بر من، آدمى فرمان برد و من نافرمانى کردم، او سجده کرد و من سر باز زدم».
بنابراین امام عسکری (ع) از ویژگی‌های ولایتمداران و دوستداران ائمه هدی را «طُولُ السُّجود» یعنی سجده طولانی ذکر می‌فرمایند.
ششم: کثرت یاد خدا
امام عسکری (ع) یکی دیگر از انتظارات ائمه ع از شیعیان را، به یاد خدا بودن می داند.
وقتی انسان به یاد خدا بود و خدا را فراموش نکرد، مثل ظرفی می شود که به بی نهایت وصل است و هیچ گاه خالی و تهی نمی گردد.
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اذْکُرُواْ اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلاً ؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید! خدا را بسیار یاد کنید و او را در هر صبح و شام تسبیح نمایید (و به پاکى بستایید)».
انسانی که به یاد خدا باشد، برای رسیدن به کمالات و تعالی روح، وظایف خود را به خوبی انجام داده و از گناه و معاصی اجتناب می کند. چرا که یاد خدا یعنی توجه به سرچشمه قدرت روحی و معنوی و راه رسیدن به کمال و سعادت ابدی.
سؤال: چرا امام ع در این روایت، کثرت یاد خدا را از شیعیان خواسته است؟
پاسخ: این که امام حسن عسکری ع در این روایت شریف می فرمایند انتظار ما از کسانی که ادعای دوستی و تبعیّت از ما را دارند این است که زیاد به یاد خدا باشند و در آیه ی شریفه ی مذکور نیز همین مطلب به عنوان دستور به مؤمنین بیان شده، به این علت است که:
اول: شیطان که دشمن قسم خورده ی انسان است درحال غفلت و بی‌توجهی از خدا به انسان نزدیک می شود و انسانی که دائم به یاد خدا است، هرگز اسیر دام های شیطان نمی شود.
دوم: یاد خدا، سنّت نیکویی برای تقویت روح انسان است تا آدمی را به مدارج عالیه نائل نماید؛ همچنان که خداوند نسبت به ملائکه می فرماید: «یُسَبِّحُونَ الَّیْلَ وَالنَّهَارَ لَا یَفْتُرُونَ ؛ آنان شبانه روز بى آنکه سستى ورزند، خداوند را به پاکى مىستایند».
پس انسانی که می خواهد خوی فرشته‌وار پیشه کند، باید دائم الذّکر بوده و مدام به یاد خدا باشد.
بحث در باب ذکر و اقسام آن، مراتب آن، مواقف آن و آثار آن بسیار است که ما از باب اختصار، از آن عبور می کنیم.
انتهای پیام/س
