خبرگزاری فارس ـ اراک؛ کتاب خاطرات «حاج سیّاح» یا «دوره خوف و وحشت» سفرنامه حاج محمدعلی فرزند حاج محمد رضا معروف به حاج سیاح است که سال ١٢١۵ شمسی در شهر محلات استان مرکزی متولد شد.
حاج سیاح سال ١٢٣٨ در سن ٢٣ سالگی از ایران به سوی قفقاز مسافرت می‌کند، 18 سال بعد سال ١٢۵۶ شمسی به ایران باز گشته و از طریق بندرعباس، بوشهر، شیراز، اصفهان، کاشان، نراق، به زادگاهش محلات می‌رسد.
آنچه که مورد نظر است روز پنج شنبه تاریخ دهم شوال ١٢٩۴ هجری قمری برابر با ٢۶ مهر ١٢۵۶ شمسی حاج سیّاح در آخرین روزهای بازگشتش وارد کاشان و نراق می‌گردد و چند خط از سفرنامه‌اش در خصوص میرزا محمدتقی خان امیرکبیر مرقوم شده عینا اشاره می‌شود.
«واقعا متاثر و منقلب شدم نظیر تاثیری که در کاشان از دیدن خرابه حمامی که امیرکبیر اتابیک را به تهمت و عداوت درباریان در آنجا کُشته بودند.
چه می‌توان کرد با استبداد و فساد اخلاق، نه قانون در ایران هست نه عدلیه و نه محاکمه و نه استنطاق و نه تحقیق، مردم به یک بهانه و یک حرف سُست، چنان مرد بزرگی را از دست ایران گرفتند که تا حال دیگر ایران مثل او ندیده، اگر مجال می‌دادند مایه نجات ایران بود.
مثل نراق جایی را به یک تهمت بیجا ویران کردند، بسیار بی‌گناهان را عمدا و بعضی را اشتباها به تهمت بابی بودن نابود کرده‌اند.
ناصرالدین شاه به این بهانه بسیاری اغراض خود را پیش برد، دو ساعت به غروب مانده به مُکاری گفتم: خواهش دارم مرا پیش از صبح، بی خبر وارد محلات کنی، قبول کرده فورا حمل اثقال کرده به راه افتادیم.»
میرزا محمد تقی خان فراهانی امیرکبیر، مستوفی نظام، امیر اتابک اعظم فرزند محمد قربان سال ۱۱۸۵ خورشیدی در روستای هزاوه اراک متولد شد و تاریخ ۲۰ دی ۱۲۳۰ خورشیدی در حمام باغ فین کاشان به دستور برادر همسرش ناصرالدین شاه و توسط حاج علی خان مراغه‌ای حاجب‌الدوله و میرغضب دربار با بریدن رگ دستش به شهادت رسید.
پیکرش ابتدا در زیارتگاه حبیب ابن موسی در محله پشت مشهد کاشان خاکسپاری شد و مدتی بعد به سفارش همسرش عزت الدوله بقایای جنازه‌اش جهت خاکسپاری به کربلای عراق انتقال یافت و در حرم حضرت سیدالشهدا(ع) دفن شد.
آب روان نیست این که می‌رود از جوی
خونِ امیر است این که در جریان است
انتهای پیام/
