به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، مسعود فراستی منتقد سینما در برنامه اخیر «هفت» که بامداد امروز (شنبه 11 دی‌ماه) از شبکه ۳ سیما روی آنتن رفت، در نقد فیلم سینمایی «جنایت بی‌دقت» ساخته شهرام مکری گفت: به نظرم مُکری جزء معدود فیلمسازان اهل سینماست که به‌شدت می‌بیند و می‌خواند. نه بی‌سواد است، نه فیلم‌ندیده. تا اینجا هم هرچه فیلم ساخته، من از آن بدم آمده است اما می‌توان با او دیالوگ کرد. آدم بالغی است از نظر اینکه به او نقد کنی.
وی افزود: خشونت آدم‌های متفاوت با فرهنگ‌‌های مختلف، با یکدیگر فرق دارد. خشونت یک آدم جنوبی با یک آدم شمالی متفاوت است. اما این نکته در فیلم رعایت نشده است.
فراستی ادامه داد: فیلم یک پلات (پیرنگ) اصلی دارد که در مورد سینما رکس است. دو پلات دیگر یعنی دخترها و مرد نظامی فرعی هستند. اگر پلات‌های فرعی را حذف کنیم فیلم واضح‌تر می‌شود. انگار یک جوان تازه به دوربین رسیده با یک بودجه‌ای یکی از پلات‌های فرعی را ساخته است؛ به گونه‌ای که هیچ ربطی هم به پلات اصلی ندارد. ربط مضمونی و پست مدرن پلات‌ها هم سینمایی نیست و بیرون از فیلم است. از بطن قصه اصلی نیست. دو پلات فرعی کاملاً اضافه است.
جواد طوسی، منتقد دیگر برنامه «هفت» در بخشی از نقدش بر فیلم «جنایت بی‌دقت» اظهار داشت: بد نیست به بهانه فیلم جنایت بی‌دقت در مورد فیلم‌های پست مدرن در ایران صحبت کنیم. دنیای شهرام مکری از «اشکان و انگشتر متبرک» تا «جنایت بی دقت» می‌توان گفت ما چون گذر مدرن تا پست مدرن را نداشتیم، نمی‌توان مولفه‌های پست مدرن را در فیلم های این چنینی دید. توجیه مکری این است که جامعه پارادوکسیکال ما رو سوق می‌دهد به جهتی که فیلم، اول با سینما بازی کند و سپس به سمت تاریخ برود. مکری می‌خواهد با ابزار سینما با تاریخ رو به رو شود. اما سوال این است که در طول این سال‌ها چه فیلمی در مورد آن واقع تراژیک انجام شده است. مکری به طور همزمان نمی‌تواند سه روایت خود در فیلم را پیش ببرد و کمی دچار کسالت‌آوری می‌شود.
محمدتقی فهیم هم اظهار داشت: مکری دو مولفه و ویژگی دارد؛ به شدت به دنبال مضمون است و تکنیک. این فیلم جذابیتش در مضمون است. اصلی‌ترین مشکل فیلمنامه این است که مکری به شدت دنبال تکنیک بوده و اینبار به سراغ فیلمنامه هم آمده است. این موضوع باعث تکه تکه شدن فیلم شده است. خوب سینما را می‌شناسد اما ترکیب این فرم و تکنیک را نمی‌داند. فیلمنامه این فیلم قصه ندارد اما پر دیالوگ است. یعنی فیلم از نقطه A به B نمی‌رود. فیلم به روزمرگی کاذب دچار می‌شود.
انتهای پیام/
