«شهید ابراهیم اشترک» مداح اهل‌بیت که عاشقانه به حجله شهادت رفت

به گزارش خبرگزاری فارس از گرگان، شهید «ابراهیم اشتراک» در بیست و نهم مهر ماه ۱۳۴۶ در روستای «اسماعیل آباد ینقاق» از توابع شهرستان مینودشت چشم به جهان گشود.

خانواده‌اش از اقشار زحمتکش و مذهبی روستا بودند، وی دوران طفولیت را در دامان پر مهر مادر سپری کرد تا اینکه شهید ابراهیم مانند دیگر دوستان هم دوره خودش شوق و اشتیاق زیادی برای رفتن به مدرسه و فرا گرفتن علم و دانش را داشت، روانه دبستان شهید مفتح کنونی روستای همجوار خود یعنی ینقاق شد.

 پس از پشت سر گذاشتن دوران ابتدایی، سپس دوره راهنمایی را در مدرسه علاءالدین  شروع و با نمرات عالی به پایان رسانید.

وی از همان دوران نوجوانی فعالیت سیاسی داشت، وی به همراه شهید ابراهیم زمانی، وقتی از مدرسه تعطیل می‌شدند و به سمت خانه‌هایشان می‌رفتند با زغال بر روی دیوارها شعار «مرگ بر شاه» را می‌نوشتند.

زمانی که شهید ابراهیم پدرش را از دست می‌دهند  مجبور می‌شوند به همراه مادر در مزارع کشاورزی مشغول به کار و کوشش برای امرار معاش خود و خانواده‌شان شوند، به همین دلیل دیگر نتوانست به ادامه تحصیل بپردازند.

شهید ابراهیم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان به کار کشاورزی ادامه می‌داد و گویا خداعنصری به عنوان خستگی در وجود این مرد خدایی ننهاده بود، کسی نمی‌توانست درک کند که او چقدر از کار و فعالیت و کمک به همنوعانش لذت می‌برد و به این کار عشق می‌ورزید.

علاقه شهید ابراهیم به امام و شهدا و آقا امام حسین (ع) و شهدای دشت کربلا وصف‌ناپذیر بود، قلم از بیان آن عاجز است.

ابراهیم از مداحان و مرثیه‌سرایان واقعه کربلا و از نوحه‌خوانان سرور و سالار شهیدان بود و همین عشق به ائمه علیهم السلام بود که او دیگر نتوانست هجوم دشمن بعثی را در خاک میهن عزیزش تحمل کند و با اینکه چند ماهی بود نامزد کرده بود بدون توجه به مسائل دنیوی راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد.

شهید ابراهیم آرزو داشت که پس از اتمام خدمت مقدس سربازی بیاید و زندگی مشترکی را شروع کند و خانه‌ای درست کند و در آنجا زندگی کند، ولی شهید ابراهیم هیچ‌گاه خانه و زندگی را نمی‌پذیرفت که در آن آرامشی نباشد و دشمن غاصب بر آن سلطه داشته باشد به همین خاطر به دور از تمام تعلقات دنیوی راهی جبهه‌های نبرد د و پس از رشادت مردی‌های بسیار بالاخره در سال ۱۳۶۵ در ارتفاعات «لری کردستان» در حالی که بیسیم به پشتش بسته بود بر اثر اصابت ترکش خمپاره به بدنش پروانه‌وار به سوی سرزمین سرخ شهادت شتافت. همان گونه که غنچه خونش بر افق می‌لغزید در گلزار شهدای بی بی حلیمه زادگاهش حریر خاک را بر تن کرد.

انتهای پیام/۲۳۰۷/