به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، «اهالی اینجا»، روایتی مستند و داستانی از شروع حرکت کاروان خدام موکب حضرت فاطمه معصومه (س) از قم تا کربلا است که نویسنده، تمام اتفاقات این موکب را با قلمش به تصویر کشیده است.
موکب حضرت فاطمه معصومه (س) که از سال ۱۳۹۳ تأسیس و در کربلای معلی استقرار پیدا کرده است، هر ساله با خدمات‌رسانی به ده‌ها هزار نفر از زائران سیدالشهداء (ع) توانسته نقش به سزایی در این راهپیمایی عظیم اربعین‌حسینی ایفا کند. نزدیک به نیمی از فضا و زیرساخت‌های این موکب در اختیار خواهران زائر بوده و به همین منظور خواهران خادم به صورت شبانه‌روزی مشغول ارائه خدمت به زائران سیدالشهداء(ع) هستند.
زهرا آقازاده‌نژاد مولف کتاب «اهالی اینجا» در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره این کتاب اظهار داشت: چند سالی بود که به واسطه ساخت ضریح امام حسین (ع) در استان قم، مشغول مصاحبه با هیات امنای ساخت ضریح بودیم که طی یکی از این مصاحبه‌ها متوجه شدیم موکبی در مسیر کربلا ساخته شده که سال‌هاست با نام موکب حضرت فاطمه معصومه (س) پذیرای زوار است و بودجه‌اش از سوی مردم قم تامین می‌شود.
وی در ادامه ابراز داشت: به پیشنهاد یکی از دوستان قرار شد در موکب، یک خانم هم همراه شود و از سمت بانوان و خدام خانم موارد را روایت کند. از این رو همراه کاروان شدم و به مدت ۱۰ روز خادم بودم و سعی کردم از نگاه خودم و خدام زن، فعالیت موکب را روایت کنم.
به گفته آقازاده‌نژاد، خاطراتی هم هنگام نوشتن کتاب در ضمیرم ثبت شد، اما سعی کردم در نوشتن کتاب سختی و دشواری خادمان زن را نشان دهم؛ خصوصا در موکب اهالی قم، چون در حاشیه شهر کربلا قرار دارد و با حرم امام حسین (ع) فاصله چندانی ندارد. از این رو افرادی که وارد موکب می‌شوند ۳ روز در آنجا اقامت دارند و سرویس‌دهی خوبی به آنها صورت می‌گرفت. به خاطر این اسکان چند روزه در موکب، کار بانوان خادم سخت‌تر بود چرا که بانوان به واسطه پوشش و توانایی جسمی در سختی به سر می‌برند، اما خدام با صبوری کامل و پاکباخته مشغول خدمت به زوار بودند.
وی به سختی کار اشاره کرد و برخی موارد را روضه مجسم دانست و گفت: بارها با خدام نشسته و با آنها هم‌صحبت می‌شدم و به نوعی شیطنت‌آمیز از آنها می‌پرسیدم آیا سال آینده هم حاضرید با تمام سختی‌ها عازم شوید؟ که در پاسخ می‌شنیدم، تمام سال را به عشق این چند روز خدمت سر می‌کنند تا به زوار خدمت کنند. به نوعی یک خستگی شیرین برایشان تلقی می‌شد. چون اینجا آسایشی نبود و زندگی راحت و سهلی نداشتند، ولی به شدت آرامش وجود داشت.
این نویسنده تاکید کرد: مساله دیگر، حضور بچه‌ها بود. به واسطه حضور بانوان بچه‌ها هم در موکب مشغول فعالیت و بازی بودند. حضور بچه‌ها با مادران تفکیک ناپذیر است، اما بچه‌ها باز هم شاد بودند. هرچند در روزهای اول به واسطه گرما و خستگی راه، خودم به شخصه مخالف حضور کودکان بودم، اما دیدم جو شیرین و خانوادگی ساخته شده و اربعین فقط فضای مردانه ندارد بلکه فضای خانوادگی دارد و اربعین یک همراهی در سختی خودخواسته با اهالی کربلاست.
آقازاده‌نژاد در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه مساله دیگر احترام بیش از حد خدام به زوار بود، توضیح داد: این موضوع در ذهن خدام ته‌نشین شده بود و در صورت اعتراض و خستگی زوار با آنها با آرامش رفتار می‌کردند زیرا خدام زوار را مهمانان عزیز امام حسین (ع) می‌دانند و با احترام تمام با آنها برخورد می‌کنند.
وی این سفر و حضور در اربعین را نخستین سفرش دانست و گفت: تصورم این بود که قرار است با افرادی از یک طیف و تفکر مواجه شوم، ولی واقعا اینگونه نبود. افراد خود را مخفی نمی‌کردند و می‌توانستی درون افراد را ببینی. شاید حتی برخی در مسایل دینی ضعیف و مخالف بودند، اما نگاه عجیبی بین آنها وجود داشت و حس خوب بین مردم دیده می‌شد و در واقع امید در اربعین موج می‌زند.
وی با اشاره به اینکه همه نقطه مشترک داشتند و آن، عشق به امام حسین(ع) بود، افزود: سفره امام حسین(ع) کریمانه بسیار بزرگ است و افراد را قضاوت نمی‌کند و خوب است از اربعین یاد بگیریم که کسی را قضاوت نکنیم. تنوع افراد و تفکرها برایم در اربعین جذاب بود.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
