خبرگزاری فارس-کرمانشاه-دکتر فریبرز پیرو: در دنیای مدرن امروز، بی تفاوتی در جامعه نوعی بیماری اجتمـاعی شناخته مـی‌شـود. همانگونـه کـه در نقطـه مقابل آن هرگونه اعتنای اجتماعی و نوعدوستی در حیات فردی و اجتماعی نشانه پویایی و سلامت اجتماعی اسـت. بی تفاوتی، سر آغاز یک تهدید برای هر جامعه ای است به نحوی که ممکن است اثر خود را بر ساختارهای آن جامعه بگذارد.
مقایسه اعتنای اجتماعی مردم ما در جنگ تحمیلی در مقابل بی اعتنایی امروز مردم در بیماری کرونا گویای بیماری است که جامعه را درگیر خود نموده است.
از نگاه جامعه شناسی بی تفاوتی اجتماعی را به مجموعه عواملی چون خصلت زندگی نوین بشر، آنومی و ضعف هنجاری در جامعه مدرن، کنش‌های مبتنی بر عقلانیت مدرن، خصلت تولید سرمایه‌داری، تغییرپـذیری نسـلی در زمینه بهزیستی و رفـاه اقتصـادی، فرایند سالخوردگی، محاسبه هزینه پاداش، احساس بی قدرتی و عدم اثر بخشی، نارضایتی اجتماعی، محرومیت نسبی، خود- سود اندیشی، التزام مدنی اندک، فرد گرایی، تغییر سبک زندگی با گسترش فضای مجازی، کاهش سرمایه اجتماعی،کاهش اعتماد اجتماعی و متغیرهای اجتماعی مانند ( سن، جنسیت، طبقه اجتماعی اقتصادی،وضعیت تاهل، قومیت) می‌توان مرتبط دانست.
به نظر می‌رسد شیوه اعمال مدیریت جامعه از دلایل تشدید پدیده بی تفاوتی اجتماعی است به گونه‌ای که هنوز در گیرودار مناسبات دولت منفعل- جامعه فعال یا جامعه منفعل – دولت فعال مانده‌ایم.
در حالی که امروزه اثر بخش‌ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین الگوی مدیریت جامعه، الگوی حکمرانی خوب است الگویی با شاخص‌های حاکمیت قانون، مسئولیت پذیری، مشارکت جویی، برابری، کارایی و اثر بخشی، که بازیگران مدیریت جامعه ( دولت، نهادهای مدنی و بخش خصوصی ) برای برون رفت از وضع موجود باید آن را به گفتمان منسجم ملی تبدیل نمایند.
انتهای پیام/ح
