به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، «علیاصغر شعردوست» صاحبنظر و پژوهشگر ادبیات فارسی و ترکی به بیان خاطراتی از شهریار ملک سخن؛ استاد محمدحسین بهجت تبریزی پرداخت و اظهار داشت: در دوران حیات استاد، بنده در رادیو تبریز مشغول بودم و بنا به وظیفه کاری بارها به دیدار ایشان میرفتم.
در این دیدارها دستگاهی با خود میبردیم و با استاد صحبت میکردیم و اگر ایشان سرحال بودند شعر میخواندند و ما هم ضبط میکردیم و در برنامهها این صداها به تناسب پخش میشد.
وی ادامه داد: استاد به بنده اعتماد داشتند، بهنحوی که اگر کسانی میخواستند با استاد دیدار کنند، ایشان آنها را به سوی بنده حواله میکردند و میگفتند؛ با او صحبت کنید، یکبار از استاد پرسیدم؛ این چه رازی است که شما میفرمایید که من به شما بگویم چه کسانی به دیدار شما بیایند؛ در صورتی که شما ممکن است آنها را بشناسید؟ استاد فرمودند: «بعضی از اینها شیاطین هستند، میخواهند از من حرفهایی بگیرند و ضبط کنند و بعد منعکس و پخش کنند، من میخواهم آدمهایی که میآیند، آدمهای معتمدی باشند».
شعردوست گفت: زمانی که تهران بودم هم از حضور استاد شهریار بهرهمند میشدیم و چند برنامه ویژه با حضور ایشان ساختیم که از شبکه سراسری پخش شد. یکی از کارهای خوبی که در آن زمان صورت گرفت ضبط یک زندگینامه تصویری کامل از شهریار بود که آقای طرزمی با یک واحد سیار از تهران به تبریز آمدند و آن را تولید کردند.
سفیر اسبق ایران در تاجیکستان در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به تلاشهای صورت گرفته برای ثبت 27 اردیبهشت؛ بهعنوان روز ملی شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد شهریار، بیان داشت: بسیار خوشحالم که طرح اینجانب بابت نامگذاری روز درگذشت استاد شهریار به عنوان روز بزرگداشت شعر و ادب پارسی به ثبت رسید و پس از تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی از سال 1379 در تقویمها جا گرفته است، اما متأسفانه شاهدیم که این روز به معنای واقعی کلمه تاکنون به صورت ملی گرامی داشته نشده است.
وی گفت: انتظار میرود در این روز شعر و ادب پارسی و به تبع آن شعر و ادب اقوام ایرانی و شخصیت استاد شهریار بیشتر مورد توجه قرار گیرد و برنامههایی درخور شأن آن شخصیت بزرگ ادبیات ایران و جهان پیشبینی شود.
وی با اشاره به نقل قولی از استاد شفیعی کدکنی در خصوص استاد شهریار، گفت: استاد شفیعی کدکنی میگفتند: «من قبل از انقلاب و هم بعد از انقلاب، در 2 مقطع به دانشجویانم در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران گفتم بیهیچ ملاحظهای سه شاعری که از همه بیشتر میپسندید را بنویسید. در هر 2 مقطع اولین شاعر «شهریار» نام گرفت».
این پژوهشگر حوزه ادبیات فارسی با اشاره به تأثیر انقلاب اسلامی بر روحیه استاد یادآور شد: استاد شهریار خودش به من گفته بود: «من سال 57 خسته شده بودم، پیر شده بودم، شعر میگفتم حال نوشتنش را نداشتم. انقلاب یک روح دیگری در من دمید و من دوباره جوان شدم. من این یک دهه را جهاد قلمی کردهام، من نمیتوانستم بروم بجنگم ولی جهاد قلمی کردم و این یک دهه دوران جهاد قلمی من است».
وی، مردمیبودن، مناعت طبع، جامعنگری، فخامت زبان، محتوا و کیفیت بالای آثار، زیست انقلابی و... را از ویژگیهای مهم شخصیتی استاد شهریار دانست و گفت: سرودههای ترکی استاد شهریار به اعتبار کمیت، یکدهم سرودههای فارسیاش است ولی با همین کمیت کم، شهریار به شعر ترکی هویتی داد که به قول خودش خنجر را به خرما تبدیل کرد.
شعردوست در ادامه متذکر شد: مناعت طبع شهریار دیگر ویژگی خاص این شاعر بزرگوار است. اجازه بدهید یک خاطره از ایشان تعریف کنم. پیش از انقلاب شهریار به عنوان رئیس کتابخانه سلطنتی منصوب میشود، یک خانه در شمیرانات تهران برای هدیه به شهریار در نظر میگیرند اما شهریار امتناع میکند. پس از انقلاب هم آقای میرمحمدی نمایندۀ مردم قم یک چک بهعنوان صله برای شهریار آورد، ما خدمت شهریار بودیم، گفت؛ من صله نمیخواهم و ما هر چه اصرار کردیم با وجود اینکه ایشان شاید وضعیت مالی مساعدی نداشت، نپذیرفت که این پول را دریافت کند.
انتهای پیام/60002/س