به گزارش خبرگزاری فارس از ممسنی، هشتمین فرزند سید محمود و ته‌تغاری خانواده است، نظم و ادب دو ویژگی همزاد اوست؛ از همان بچگی بزرگ‌مرد بود و بسیار دلسوز و مهربان.
اینها را خواهرش می‌گوید؛ بانویی ورزشکار که مسؤول بسیج جامعه زنان و فرمانده‌ای کوشا و توانمند نیز هست.
با گپ و گفتی دوستانه او را به دنیای کودکی ورزشکار خوش آتیه فوتبال ایران بردم، نامی که در شهر نورآباد و شهرستان ممسنی با فاطمیون گره خورده است.
با لبخندی خواهرانه گفت: سید محمدرضا از همان بچگی بزرگ بود، بسیار منظم و مؤدب، صدای بلند سلامش وقتی از مدرسه برمی‌گشت دو پیرزن همسایه روبرویی ما در روستای قلعه نو را هم به جواب دادن وادار می‌کرد.
خانم حسینی با آرامش و لذتی خاص، از کودکی برادر گفت، از علاقه فراوان آقای قیصری معلم کلاس اول او که بیشتر به خاطر خوش خطی‌اش او را دوست داشت و می‌گفت: انگار سال‌ها کلاس خط رفته و این در کنار هوش و تلاش سید محمدرضا علاقه آقای قیصری و اطرافیان را به او چند برابر کرده بود.
به خاطرات دوران کودکی و شیطنت‌های مهمان امروز هم پرداختیم، خانم حسینی با خنده ادامه داد: تمرین‌هایش را هم یواشکی انجام می‌داد، چون در آن زمان ورزش جایگاه خاصی در بین مردم ما نداشت و پدر و برادر بزرگترم می‌گفتند باید درسش را بخواند، ولی همیشه یادم هست که بعد از مدرسه، او بود و کوچه‌های خاکی و بچه‌های روستا و چند توپ پلاستیکی.
خانواده سید محمود حوالی سال ۱۳۷۵ از روستای قلعه نو جنجان که از ۲۴ شهریور ۱۳۶۸ زادگاه سید محمدرضا حسینی شد به شهر نورآباد آمدند و فضای بازی و سرگرمی متفاوت شد.
شاید آن روزها که سید محمدرضا حسینی بعد از مدرسه و به قول خانم حسینی، یواشکی از خانه راهی کوچه و خیابان می‌شد تا فوتبال و والیبال و گاهی در سالن‌های بدون امکانات شهر نورآباد، فوتسال و بسکتبال بازی کند؛ هیچ کس فکرش را هم نمی‌کرد که روزی نامش در دنیای فوتبال ایران و جهان درخشان می‌شود.
در میان شلوغی بازی‌های کودکی علاقه‌اش به فوتبال جدی‌تر و استعدادش در این زمینه شکوفاتر شد و همین باعث شد تا به تنها مدرسه فوتبال شهر برود و هر روز بعد از تمرین هم با دو گل کوچک در کوچه‌های محله به بازی و تمرین ادامه دهد.
دلسوزی و مهربانی‌اش زبانزد است، خواهرش از روزهایی می‌گوید که سید محمدرضا به خانه می‌آمد و از مادرش می‌خواست سهم غذایش را جدا کند تا برای فقرا ببرد و مادر که می‌دانست این قصه هر روز تکرار می‌شود؛ روزانه برای چند نفر، غذا اضافه درست می‌کرد و سید هم به فقرا می‌رساند.
موفقیتش در درس و مدرسه باعث شد تا مخالفت پدر و برادر بزرگش برای فوتبال بازی کردن پایان یابد و در کنار این تمرین‌ها، حضورش در مسابقات قرآن و نماز و... و مشارکتش در برنامه‌های فرهنگی و مذهبی نیز قابل توجه بود.
بخشش و سخاوتش قابل وصف است، این را وقتی سفر کربلایی که در مسابقات قرآن دانشجویی نصیبش شده بود و با اینکه خودش کربلا نرفته بود را به دوست آرزومندش هدیه کرد فهمیدم.
دهه اول محرم برای این گفتگو با او تماس گرفتم، می‌دانستم که هر سال این ایام را در هیأت فاطمیون که بزرگترین و منسجم‌ترین هیأت شهرستان است می‌گذراند.
شنیده بودم که در این ایام واقعا عزادار است و وقتی تلفن را جواب داد و بغض صدایش را حس کردم، احوالپرسی کردم و گفتم وقت دیگری مزاحم می‌شوم.
ذاکر اهل بیت(ع) است و حضورش در هیأت برای بسیاری از نوجوانان دوست‌داشتنی است، در کنار حاج مهدی باقری و کربلایی عباس نیکنام و دیگران، رونق مجالس محرم هر سال را چند برابر می‌کند.
تواضع و دست به خیری‌اش هم مزید بر علت شده و محبوبیتش را نه به عنوان یک فوتبالیست و وینگر راست باشگاه سپاهان، بلکه به عنوان یک هیأتی و ذاکر و خادم اهل بیت(ع) چند برابر نموده است.
هر شب می‌دیدم که سوز صدا و روضه‌های او دل‌های بسیاری از عاشقان اهل بیت(ع) را به آسمان گره می‌زند و همه برای سلامتی و عاقبت به‌خیری‌اش دعا می‌کنند؛ دعاهایی که ادامه همان دعای خدا زر بواری دو پیرزن همسایه با لهجه لری، در روزهای کودکی او در روستای قلعه نو است.
در فرصتی با او صحبت کردم، حضورش در فوتبال حرفه‌ای را مدیون امیرکبیر فوتبال کشور یعنی زنده‌یاد محمود یاوری میداند.
حسینی مرحوم یاوری را نه تنها یک مربی بلکه یک حامی، با نگاهی پدرانه و دلسوزانه میداند و از فقدانش بسیار متأثر و متاسف است.
او گفت: بعد از تمرینات کوچه خاکی‌های نورآباد و حضور در تنها مدرسه فوتبال شهر و شرکت در مسابقات محلی و ... فوتبال حرفه‌ای را در دهه اخیر با حضور در تیم فجر شهید سپاسی شیراز شروع کردم.
حسینی ادامه داد: با حضور و حمایت بزرگان و مربیان، تجربه‌های بسیار خوبی در فجر به دست آوردم و بعد از آن به ذوب آهن رفتم.
حضورم در ذوب آهن همراه با موفقیت‌های تیمی بود که بسیار ارزشمند است و خردادماه سال ۱۳۹۸ به سپاهان پیوستم و همچنان هم با این تیم ادامه می‌دهم.
حسینی امسال در لیگ بیست و یکم در سومین فصل، حضور پیاپی خود را در این باشگاه تجربه خواهد کرد.
مدیر روابط عمومی باشگاه سپاهان هفته گذشته از تمدید قرارداد وینگر این باشگاه خبر داد.
علی ناظری دوم شهریور ماه جاری اعلام کرد: سیدمحمدرضا حسینی وینگر راست پای این باشگاه قرارداد خود را به مدت سه فصل دیگر تمدید کرد تا به قول خود برای تداوم حضور در جمع پسران طلایی عمل کرده و علاقه و وفاداری خود به مکتب سپاهان را همچنان به نمایش بگذارد.
دلبستگی به دنیا و زرق و برقش برای این فوتبالیست خوش‌نام ایرانی چندان معنایی ندارد و این افق دید به عجین شدن گوشت و پوستش با محبت اهل بیت(ع) در هیأت برمی‌گردد، روزهایی که در محبین به عنوان یک نوجوان حضور داشت و بعد به فاطمیون رسید.
از دوستانش که درباره او می‌پرسم همه همین عباراتی که محسن داوودی مسؤول هیأت فاطمیون گفت را می‌گویند.
داوودی با شنیدن سؤالم با لبخند گفت:اگر به عنوان یک هیأتی بخواهم او را معرفی کنم باید بگویم مداح با ادب و سخاوتمند که برترین صفتش ادب در مقابل کوچک و بزرگ و پیر و جوان است.
مسؤول هیأت فاطمیون ممسنی از حضور موثر سید و پررنگ بودن جنبه تربیتی این حضور نیز چنین گفت: حضور سید برای بچه‌ها، نوجوانان و جوانان بسیار تاثیرگذار است؛ چون وقتی تواضع و متانت و خاکی بودنش را می‌بینند به باور موفقیت در عین مقید بودن می‌رسند
وی در ادامه گفت: سید ثابت کرده که هیچ چیزی نمی‌تواند مانع عشق و محبت و ارادتش به آل الله(ع) شود و همین خصوصیت و ثبات قدم او در این مسیر، دلیل محبوبیتش نیز می‌باشد تا به عنوان یک الگوی موفق جوان مورد توجه باشد.
علاقه‌اش به نازدانه سه ساله ابی عبدالله(س) یعنی بی بی رقیه سلام الله علیها حکایت دیگری است که محسن داوودی نقل می‌کند و شاید اشتیاقش به دختر دار شدن نیز به همین موضوع برگردد.
احترام ویژه او به پدر و مادرش نیز خصوصیت دیگری است که از افراد مختلف شنیده‌ام و خوب می‌دانیم که دعای خیر پدر و مادرش همیشه همراه اوست.
او در حال حاضر یک پدر است برای دخترش و همسری است برای بانویی که همواره قدردان صبوری اوست و فرزند نیک پدرش سید محمود و مادرش و برادر خوش قلب خواهر و برادران و مداح و ذاکر اهل بیت(ع) در هیأت فاطمیون و یک ورزشکار با اخلاق برای ایران، که تمام تلاشش را در مسیر اهداف تیمی که به آن متعهد شده به کار می‌گیرد و دنبال نام و نان و به دست آوردن آوازه فردی نیست.
ورزش‌کاری که نامش در میان بهترین‌های سال فوتبال ایران می‌درخشد و تکنیک و تاکتیکش هم منحصر به فرد است.
آری سید محمدرضا حسینی با افتخار می‌گوید که، فرزند هیأت است و موفقیت‌هایش در ورزش و زندگی شخصی را مدیون عنایت پروردگار و کرم اهل بیت(ع) و دعای پدر و مادر است، برای این فرزند نیک ایران آرزوی سعادت و سربلندی و موفقیت بیش از پیش داریم.
انتهای پیام/س/ر
